ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 668
ਅਨਭਿਖ ਅਜੇਵ ॥੪੦੭॥
ਅਤੇ ਭੇਖ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਅਤੇ ਅਜਿਤ ਸੀ ॥੪੦੭॥
ਸੰਨਿਆਸ ਨਾਥ ॥
ਸੰਨਿਆਸ ਦਾ ਸੁਆਮੀ,
ਅਨਧਰ ਪ੍ਰਮਾਥ ॥
ਆਧਾਰ ਰਹਿਤ ਅਤੇ ਮਿਧਣ ਵਾਲਾ ਸੀ।
ਇਕ ਰਟਤ ਗਾਥ ॥
ਇਕੋ ਵਾਰਤਾ ਰਟਦਾ ਸੀ,
ਟਕ ਏਕ ਸਾਥ ॥੪੦੮॥
ਇਕ ਟਕ ਵੇਖਦਾ ਸੀ ॥੪੦੮॥
ਗੁਨ ਗਨਿ ਅਪਾਰ ॥
ਉਦਾਰ ਮਨ ਵਾਲਾ ਮੁਨੀ
ਮੁਨਿ ਮਨਿ ਉਦਾਰ ॥
ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਸਮੂਹ ਵਾਲਾ ਸੀ।
ਸੁਭ ਮਤਿ ਸੁਢਾਰ ॥
(ਉਸ ਦੀ) ਬੁੱਧੀ ਸੁੰਦਰ ਸਰੂਪ ਵਾਲੀ ਸੀ,
ਬੁਧਿ ਕੋ ਪਹਾਰ ॥੪੦੯॥
(ਮਾਨੋ) ਬੁੱਧੀ ਦਾ ਪਹਾੜ ਹੋਵੇ ॥੪੦੯॥
ਸੰਨਿਆਸ ਭੇਖ ॥
ਸੰਨਿਆਸ ਭੇਖ ਵਾਲਾ,
ਅਨਿਬਿਖ ਅਦ੍ਵੈਖ ॥
ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਅਤੇ ਦ੍ਵੈਸ਼ਭਾਵ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਸੀ।
ਜਾਪਤ ਅਭੇਖ ॥
ਭੇਖ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।
ਬ੍ਰਿਧ ਬੁਧਿ ਅਲੇਖ ॥੪੧੦॥
ਵੱਡੀ ਬੁੱਧੀ ਵਾਲਾ ਲੇਖੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ ॥੪੧੦॥
ਕੁਲਕ ਛੰਦ ॥
ਕੁਲਕ ਛੰਦ:
ਧੰ ਧਕਿਤ ਇੰਦ ॥
ਇੰਦਰ (ਦਾ ਹਿਰਦਾ) ਧੜਕਦਾ ਹੈ,
ਚੰ ਚਕਿਤ ਚੰਦ ॥
ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਥੰ ਥਕਤ ਪਉਨ ॥
ਹਵਾ ਥਕ ਰਹੀ ਹੈ,
ਭੰ ਭਜਤ ਮਉਨ ॥੪੧੧॥
(ਇਸ ਲਈ) ਚੁਪ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ॥੪੧੧॥
ਜੰ ਜਕਿਤ ਜਛ ॥
ਯਕਸ਼ ਠਠੰਬਰ ਗਏ ਹਨ,
ਪੰ ਪਚਤ ਪਛ ॥
ਪੰਛੀ ਖਪਤ ('ਪਚਤ') ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ,
ਧੰ ਧਕਤ ਸਿੰਧੁ ॥
ਸਮੁੰਦਰ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਹੈ,
ਬੰ ਬਕਤ ਬਿੰਧ ॥੪੧੨॥
ਵਿੰਧਿਆਚਲ ਸ਼ੋਰ ਪਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ॥੪੧੨॥
ਸੰ ਸਕਤ ਸਿੰਧੁ ॥
ਸਮੁੰਦਰ ਸੁਕੜ ਗਿਆ ਹੈ (ਅਥਵਾ ਸੰਸੇ ਵਿਚ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ)
ਗੰ ਗਕਤ ਗਿੰਧ ॥
ਦਿਗਜ ਹਾਥੀ ('ਗਿੰਧ') ਚਿੰਘਾੜਦੇ ਹਨ,
ਤੰ ਤਕਤ ਦੇਵ ॥
ਦੇਵਤੇ ਇਕ-ਟਕ ਵੇਖਦੇ ਹਨ,
ਅੰ ਅਕਤ ਭੇਵ ॥੪੧੩॥
ਭੇਦ ਨਾ ਮਿਲਣ ਕਾਰਨ ਅਕ ਗਏ ਹਨ ॥੪੧੩॥
ਲੰ ਲਖਤ ਜੋਗਿ ॥
ਯੋਗ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਭੋਗ ਕਰਨ ਵਾਲੇ (ਸੰਸਾਰੀ ਲੋਗ)
ਭੰ ਭ੍ਰਮਤ ਭੋਗਿ ॥
ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ।
ਬੰ ਬਕਤ ਬੈਨ ॥
ਬਚਨ ਬੋਲਦੇ ਹਨ,
ਚੰ ਚਕਤ ਨੈਨ ॥੪੧੪॥
ਅੱਖਾਂ ਚਕ੍ਰਿਤ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ॥੪੧੪॥
ਤੰ ਤਜਤ ਅਤ੍ਰ ॥
(ਯੋਧੇ) ਅਸਤ੍ਰ ਛਡਦੇ ਹਨ,
ਛੰ ਛਕਤ ਛਤ੍ਰ ॥
ਛਤ੍ਰੀ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ,
ਪੰ ਪਰਤ ਪਾਨ ॥
ਪੈਰੀਂ ਪੈ ਰਹੇ ਹਨ,
ਭੰ ਭਰਤ ਭਾਨ ॥੪੧੫॥
ਸੂਰਜ ਭੈ ਨਾਲ ਭਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ॥੪੧੫॥
ਬੰ ਬਜਤ ਬਾਦ ॥
ਵਾਜੇ ਵਜ ਰਹੇ ਹਨ,
ਨੰ ਨਜਤ ਨਾਦ ॥
ਨਾਦ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ,
ਅੰ ਉਠਤ ਰਾਗ ॥
ਰਾਗ ਉਠ ਰਹੇ ਹਨ,
ਉਫਟਤ ਸੁਹਾਗ ॥੪੧੬॥
ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ॥੪੧੬॥
ਛੰ ਸਕਤ ਸੂਰ ॥
ਸੂਰਮੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,
ਭੰ ਭ੍ਰਮਤ ਹੂਰ ॥
ਹੂਰਾਂ ਘੁੰਮਦੀਆਂ ਹਨ,
ਰੰ ਰਿਝਤ ਚਿਤ ॥
ਚਿਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,
ਤੰ ਤਜਤ ਬਿਤ ॥੪੧੭॥
ਧਨ ਵਾਰਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ॥੪੧੭॥
ਛੰ ਛਕਤ ਜਛ ॥
ਯਕਸ਼ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ,
ਭੰ ਭ੍ਰਮਤ ਪਛ ॥
ਪੰਛੀ (ਆਕਾਸ਼ ਵਿਚ) ਘੁੰਮ ਫਿਰ ਰਹੇ ਹਨ,
ਭੰ ਭਿਰਤ ਭੂਪ ॥
ਰਾਜੇ (ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ) ਭਿੜ ਰਹੇ ਹਨ,
ਨਵ ਨਿਰਖ ਰੂਪ ॥੪੧੮॥
ਰਿਸ਼ੀ ਦੇ ਨਵੇਂ ਸਰੂਪ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ (ਇਹ ਦਸ਼ਾ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।) ॥੪੧੮॥
ਚਰਪਟ ਛੰਦ ॥
ਚਰਪਟ ਛੰਦ:
ਗਲਿਤੰ ਜੋਗੰ ॥
(ਦੱਤ) ਯੋਗ ਵਿਚ ਗ਼ਲਤਾਨ ਹੈ;