ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 608
ਰਾਜੈ ਮਹਾ ਰੂਪ ॥
(ਉਸ ਦਾ) ਮਹਾਨ ਰੂਪ ਸੁਸ਼ੋਭਿਤ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ
ਲਾਜੈ ਸਬੈ ਭੂਪ ॥
(ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ) ਸਾਰੇ ਰਾਜੇ ਸ਼ਰਮਿੰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਜਗ ਆਨ ਮਾਨੀਸੁ ॥
(ਸਾਰੇ) ਜਗਤ ਨੇ (ਉਸ ਨੂੰ) ਈਸ਼ਵਰ ਜਾਣ ਲਿਆ ਹੈ
ਮਿਲਿ ਭੇਟ ਲੈ ਦੀਸੁ ॥੫੬੪॥
(ਅਥਵਾ ਈਨ ਮੰਨ ਲਈ ਹੈ) ਅਤੇ ਭੇਟਾ ਲਿਆ ਕੇ ਮਿਲ ਪਏ ਹਨ ॥੫੬੪॥
ਸੋਭੇ ਮਹਾਰਾਜ ॥
(ਕਲਕੀ) ਮਹਾਰਾਜ ਸ਼ੋਭਾ ਪਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਅਛ੍ਰੀ ਰਹੈ ਲਾਜ ॥
(ਉਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ) ਅਪੱਛਰਾਵਾਂ ਸ਼ਰਮਸਾਰ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਅਤਿ ਰੀਝਿ ਮਧੁ ਬੈਨ ॥
ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਸੰਨ ਅਤੇ ਮਿਠੇ ਬੋਲਾਂ ਵਾਲੇ ਹਨ।
ਰਸ ਰੰਗ ਭਰੇ ਨੈਨ ॥੫੬੫॥
ਨੈਣ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਵਿਚ ਭਰੇ ਹੋਏ ਹਨ ॥੫੬੫॥
ਸੋਹਤ ਅਨੂਪਾਛ ॥
ਚੰਗੇ ਅਨੂਪਮ (ਢੰਗ ਨਾਲ) ਸ਼ੋਭਾਇਮਾਨ ਹਨ।
ਕਾਛੇ ਮਨੋ ਕਾਛ ॥
(ਇੰਜ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਮਾਨੋ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਿੰਗਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ।
ਰੀਝੈ ਸੁਰੀ ਦੇਖਿ ॥
(ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਨੂੰ) ਵੇਖ ਕੇ ਦੇਵ ਇਸਤਰੀਆਂ ਰੀਝ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਰਾਵਲੜੇ ਭੇਖਿ ॥੫੬੬॥
(ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ) ਰਾਵਲਾਂ ਵਰਗਾ ਭੇਖ ਹੈ ॥੫੬੬॥
ਦੇਖੇ ਜਿਨੈ ਨੈਕੁ ॥
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ (ਕਲਕੀ ਨੂੰ) ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਵੀ ਵੇਖਿਆ ਹੈ,
ਲਾਗੈ ਤਿਸੈ ਐਖ ॥
ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ (ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਲ) ਲਗ ਗਈਆਂ ਹਨ।
ਰੀਝੈ ਸੁਰੀ ਨਾਰਿ ॥
ਦੇਵ ਇਸਤਰੀਆਂ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ
ਦੇਖੈ ਧਰੇ ਪ੍ਯਾਰ ॥੫੬੭॥
ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਪੂਰਵਕ (ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਲ) ਤਕਦੀਆਂ ਹਨ ॥੫੬੭॥
ਰੰਗੇ ਮਹਾ ਰੰਗ ॥
ਮਹਾ ਰੰਗ (ਪ੍ਰੇਮ ਰੰਗ) ਵਿਚ ਰੰਗੇ ਹੋਏ ਹਨ।
ਲਾਜੈ ਲਖਿ ਅਨੰਗ ॥
(ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ) ਕਾਮਦੇਵ ਵੀ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਚਿਤਗੰ ਚਿਰੈ ਸਤ੍ਰ ॥
ਵੈਰੀ (ਵੇਖ ਕੇ) ਚਿਤ ਵਿਚ ਚਿੜ੍ਹਦਾ ਹੈ।
ਲਗੈ ਜਨੋ ਅਤ੍ਰ ॥੫੬੮॥
(ਇੰਜ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ) ਮਾਨੋ ਉਸ ਨੂੰ ਤੀਰ ਲਗ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ॥੫੬੮॥
ਸੋਭੇ ਮਹਾ ਸੋਭ ॥
ਮਹਾਨ ਸ਼ੋਭਾ ਨਾਲ ਸੋਭ ਰਹੇ ਹਨ;
ਅਛ੍ਰੀ ਰਹੈ ਲੋਭਿ ॥
ਅਪੱਛਰਾਵਾਂ ਲੋਭਾਇਮਾਨ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।
ਆਂਜੇ ਇਸੇ ਨੈਨ ॥
ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੁਰਮਾ ਲਗਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ
ਜਾਗੇ ਮਨੋ ਰੈਨ ॥੫੬੯॥
ਮਾਨੋ ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਜਾਗਦੇ ਰਹੇ ਹੋਣ ॥੫੬੯॥