ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 207
ਘੋਰਿ ਘੋਰਿ ਦਸੋ ਦਿਸਾ ਨਹਿ ਸੂਰਬੀਰ ਪ੍ਰਮਾਥ ॥
ਦਸਾਂ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸੂਰਵੀਰਾਂ ਨੇ ਘੇਰਾ ਘੱਤਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ।
ਆਇ ਕੈ ਜੂਝੇ ਸਬੈ ਰਣ ਰਾਮ ਏਕਲ ਸਾਥ ॥੬੮॥
ਇਕੱਲੇ ਰਾਮ ਨਾਲ ਆ ਕੇ ਸਾਰੇ ਸੂਰਮੇ ਰਣ-ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ ॥੬੮॥
ਰਸਾਵਲ ਛੰਦ ॥
ਰਸਾਵਲ ਛੰਦ
ਰਣੰ ਪੇਖਿ ਰਾਮੰ ॥
ਰਣ-ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਧਰਮ ਸਥਾਨ ਦੇ ਝੰਡੇ ਵਾਂਗ
ਧੁਜੰ ਧਰਮ ਧਾਮੰ ॥
ਰਾਮ (ਅਡੋਲ) ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ।
ਚਹੂੰ ਓਰ ਢੂਕੇ ॥
ਚੌਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ (ਰਾਖਸ਼ ਨੇੜੇ) ਢੁੱਕੇ ਹੋਏ ਸਨ
ਮੁਖੰ ਮਾਰ ਕੂਕੇ ॥੬੯॥
ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਮਾਰੋ ਮਾਰੋ ਬੋਲ ਰਹੇ ਸਨ ॥੬੯॥
ਬਜੇ ਘੋਰ ਬਾਜੇ ॥
ਘੋਰ ਵਾਜੇ ਵੱਜਦੇ ਸਨ।
ਧੁਣੰ ਮੇਘ ਲਾਜੇ ॥
(ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ) ਆਵਾਜ਼ ਅੱਗੇ ਬੱਦਲ (ਦੀ ਧੁਨੀ) ਲੱਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਝੰਡਾ ਗਡ ਗਾੜੇ ॥
ਪੱਕੇ ਝੰਡੇ ਗਡ ਕੇ
ਮੰਡੇ ਬੈਰ ਬਾੜੇ ॥੭੦॥
ਵੈਰ ਵਧਾ ਕੇ ਲੜ ਰਹੇ ਸਨ ॥੭੦॥
ਕੜਕੇ ਕਮਾਣੰ ॥
ਕਮਾਨਾਂ ਕੜਕਦੀਆਂ ਸਨ,
ਝੜਕੇ ਕ੍ਰਿਪਾਣੰ ॥
ਤਲਵਾਰਾਂ ਝਟਕਦੀਆਂ ਸਨ।
ਢਲਾ ਢੁਕ ਢਾਲੈ ॥
ਢਾਲਾਂ ਤੋਂ ਢੁੱਕ-ਢੁੱਕ ਕੇ ਸ਼ਬਦ ਹੁੰਦੇ ਸਨ
ਚਲੀ ਪੀਤ ਪਾਲੈ ॥੭੧॥
ਅਤੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਚਲਦੀਆਂ ਸਨ ॥੭੧॥
ਰਣੰ ਰੰਗ ਰਤੇ ॥
(ਯੋਧੇ) ਰਣ-ਰੰਗ ਵਿੱਚ (ਇਉਂ) ਰਤੇ ਹੋਏ ਸਨ,
ਮਨੋ ਮਲ ਮਤੇ ॥
ਮਾਨੋ ਮਸਤ ਮਲ ਫਿਰਦੇ ਹੋਣ।
ਸਰੰ ਧਾਰ ਬਰਖੇ ॥
ਤੀਰਾਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਸਦਾ ਸੀ।
ਮਹਿਖੁਆਸ ਕਰਖੈ ॥੭੨॥
ਵੱਡਿਆਂ ਧਨੁਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖਿੱਚਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ॥੭੨॥
ਕਰੀ ਬਾਨ ਬਰਖਾ ॥
ਤੀਰਾਂ ਦੀ ਬਰਖਾ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਸੁਣੇ ਜੀਤ ਕਰਖਾ ॥
ਜਿੱਤ ਦੇ ਗੀਤ ਸੁਣਦੇ ਸਨ।
ਸੁਬਾਹੰ ਮਰੀਚੰ ॥
ਸੁਬਾਹੂ ਅਤੇ ਮਰੀਚ ਦੈਂਤ ਮੌਤ ਦੀ ਇੱਛਾ ਕਰਕੇ
ਚਲੇ ਬਾਛ ਮੀਚੰ ॥੭੩॥
(ਰਾਮ ਦੇ) ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਏ ॥੭੩॥
ਇਕੈ ਬਾਰ ਟੂਟੇ ॥
ਦੋਵੇਂ ਦੈਂਤ ਇਕੋ ਵਾਰ (ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਟੁੱਟ ਕੇ ਆ ਪਏ,
ਮਨੋ ਬਾਜ ਛੂਟੇ ॥
ਮਾਨੋ ਬਾਜ ਛੁੱਟ ਕੇ ਆਏ ਹੋਣ।
ਲਯੋ ਘੋਰਿ ਰਾਮੰ ॥
(ਇਉਂ) ਰਾਮ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ
ਸਸੰ ਜੇਮ ਕਾਮੰ ॥੭੪॥
ਜਿਵੇਂ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਨੂੰ ਕਾਮਦੇਵ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ ਸੀ ॥੭੪॥
ਘਿਰਯੋ ਦੈਤ ਸੈਣੰ ॥
ਇਉਂ ਦੈਂਤ ਦੀ ਸੈਨਾ ਨੇ (ਰਾਮ ਨੂੰ) ਘੇਰ ਲਿਆ
ਜਿਮੰ ਰੁਦ੍ਰ ਮੈਣੰ ॥
ਜਿਵੇਂ ਰੁਦ੍ਰ ਨੂੰ ਕਾਮ ਨੇ ਘੇਰਿਆ ਸੀ।
ਰੁਕੇ ਰਾਮ ਜੰਗੰ ॥
ਰਾਮ ਜੀ ਜੰਗ ਵਿੱਚ ਇਉਂ ਡੱਟੇ ਹੋਏ ਸਨ
ਮਨੋ ਸਿੰਧ ਗੰਗੰ ॥੭੫॥
ਮਾਨੋ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿੱਚ ਗੰਗਾ ਮਿਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ॥੭੫॥
ਰਣੰ ਰਾਮ ਬਜੇ ॥
ਰਣ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਲਲਕਾਰਦੇ ਸਨ,
ਧੁਣੰ ਮੇਘ ਲਜੇ ॥
(ਜਿਸ ਅੱਗੇ) ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਧੁਨ ਸਰਮਸਾਰ ਹੁੰਦੀ ਸੀ।
ਰੁਲੇ ਤਛ ਮੁਛੰ ॥
ਵੱਢੇ ਟੁੱਕੇ (ਸੂਰਮੇ) ਰੁਲ ਰਹੇ ਸਨ।
ਗਿਰੇ ਸੂਰ ਸ੍ਵਛੰ ॥੭੬॥
ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਸੂਰਮੇ ਡਿੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ ॥੭੬॥
ਚਲੈ ਐਂਠ ਮੁਛੈਂ ॥
(ਰਾਖਸ਼) ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਵੱਟ ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਚਲੇ ਆਉਂਦੇ ਸਨ,
ਕਹਾ ਰਾਮ ਪੁਛੈਂ ॥
ਪੁੱਛਦੇ ਸਨ-ਰਾਮ ਕਿੱਥੇ ਹੈ?
ਅਬੈ ਹਾਥਿ ਲਾਗੇ ॥
ਜੇ ਹੁਣ (ਸਾਡੇ) ਹੱਥ ਲੱਗ ਜਾਏ
ਕਹਾ ਜਾਹੁ ਭਾਗੈ ॥੭੭॥
ਤਾਂ ਫਿਰ ਕਿੱਥੇ ਭੱਜ ਕੇ ਜਾਏਗਾ ॥੭੭॥
ਰਿਪੰ ਪੇਖ ਰਾਮੰ ॥
ਰਾਮ ਨੇ ਵੈਰੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਲਿਆ
ਹਠਿਯੋ ਧਰਮ ਧਾਮੰ ॥
ਅਤੇ ਧਰਮ-ਧਾਮ ਸਰੂਪ (ਰਾਮ) ਡੱਟ ਗਏ।
ਕਰੈ ਨੈਣ ਰਾਤੰ ॥
(ਉਸ ਨੇ ਰੋਹ ਨਾਲ) ਨੈਣ ਲਾਲ ਕਰ ਲਏ,
ਧਨੁਰ ਬੇਦ ਗਯਾਤੰ ॥੭੮॥
ਉਹ ਧਨੁਰ ਵੇਦ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦੇ ਸਨ ॥੭੮॥
ਧਨੰ ਉਗ੍ਰ ਕਰਖਿਯੋ ॥
ਰਾਮ ਨੇ ਕਠੋਰ ਧਨੁਸ਼ ਨੂੰ ਖਿੱਚਿਆ
ਸਰੰਧਾਰ ਬਰਖਿਯੋ ॥
ਅਤੇ ਤੀਰਾਂ ਦੀ ਬਰਖਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।
ਹਣੀ ਸਤ੍ਰ ਸੈਣੰ ॥
ਵੈਰੀ ਸੈਨਾ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ।
ਹਸੇ ਦੇਵ ਗੈਣੰ ॥੭੯॥
(ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ) ਆਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਦੇਵਤੇ ਹੱਸਣ ਲੱਗੇ ॥੭੯॥
ਭਜੀ ਸਰਬ ਸੈਣੰ ॥
ਸਾਰੀ ਸੈਨਾ ਭੱਜ ਗਈ।