ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 245
ਓਹੀ ਸੀਹੁ ਮੰਗਾਇਆ ਰਾਕਸ ਭਖਣਾ ॥
ਉਸ ਨੇ ਰਾਖਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖਾਣ ਵਾਲਾ ਸ਼ੇਰ ਮੰਗਵਾ ਲਿਆ
ਗਿਰੇ ਸੂਰ ਸੁਆਰੰ ॥੪੨੮॥
(ਘੋੜ) ਸਵਾਰ ਸੂਰਮੇ ਡਿੱਗੇ ਪਏ ਹਨ ॥੪੨੮॥
ਚਲੇ ਏਕ ਸੁਆਰੰ ॥
ਕਈ ਸਵਾਰ ਚਲ ਰਹੇ ਹਨ।
ਪਰੇ ਏਕ ਬਾਰੰ ॥
ਕਈ ਇਕੋ ਵਾਰ ਆ ਪੈਂਦੇ ਹਨ।
ਬਡੋ ਜੁਧ ਪਾਰੰ ॥
ਵੱਡਾ ਯੁੱਧ ਮਚਾਉਂਦੇ ਹਨ
ਨਿਕਾਰੇ ਹਥਯਾਰੰ ॥੪੨੯॥
ਅਤੇ ਹਥਿਆਰ ਕੱਢ ਕੇ (ਚਲਾਉਂਦੇ ਹਨ) ॥੪੨੯॥
ਕਰੈ ਏਕ ਵਾਰੰ ॥
ਇਕੋ ਵਾਰ ਹੀ ਵਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਲਸੈ ਖਗ ਧਾਰੰ ॥
ਤਲਵਾਰਾਂ ਦੀ ਧਾਰ ਚਮਕਦੀ ਹੈ।
ਉਠੈ ਅੰਗਿਆਰੰ ॥
(ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਚਿਣਗਾਂ ਨਿਕਲਦੀਆਂ ਹਨ।
ਲਖੈ ਬਯੋਮ ਚਾਰੰ ॥੪੩੦॥
ਆਕਾਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰਨ ਵਾਲੇ (ਦੇਵਤੇ) ਵੇਖਦੇ ਹਨ ॥੪੩੦॥
ਸੁ ਪੈਜੰ ਪਚਾਰੰ ॥
(ਸੂਰਵੀਰ) ਲਲਕਾਰੇ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀ ਮਰਿਆਦਾ (ਪਾਲਦੇ ਹਨ)।
ਮੰਡੇ ਅਸਤ੍ਰ ਧਾਰੰ ॥
ਅਸਤ੍ਰਾਂ ਦੀਆਂ ਧਾਰਾਵਾਂ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰਹੇ ਹਨ
ਕਰੇਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰੰ ॥
ਅਤੇ ਮਾਰੋ-ਮਾਰੋ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਇਕੇ ਕੰਪ ਚਾਰੰ ॥੪੩੧॥
ਕਈ ਬਹੁਤ ਕੰਬ ਰਹੇ ਹਨ ॥੪੩੧॥
ਮਹਾ ਬੀਰ ਜੁਟੈਂ ॥
ਬਲੀ ਯੋਧੇ (ਆਪਸ ਵਿੱਚ) ਜੁਟੇ ਹੋਏ ਹਨ,
ਸਰੰ ਸੰਜ ਫੁਟੈਂ ॥
ਤੀਰ ਨਾਲ ਕਵਚ ਟੁੱਟ ਰਹੇ ਹਨ,
ਤੜੰਕਾਰ ਛੁਟੈਂ ॥
ਜੋ ਤੜ-ਤੜ ਕਰਕੇ ਫੁੱਟਦੇ ਹਨ
ਝੜੰਕਾਰ ਉਠੈਂ ॥੪੩੨॥
ਅਤੇ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਝੜ-ਝੜ ਸ਼ਬਦ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ ॥੪੩੨॥
ਸਰੰਧਾਰ ਬੁਠੈਂ ॥
ਤੀਰਾਂ ਦਾ ਮੀਂਹ ਵਰ੍ਹਦਾ ਹੈ।
ਜੁਗੰ ਜੁਧ ਜੁਠੈਂ ॥
ਦੋ-ਦੋ ਯੋਧੇ (ਆਪਸ ਵਿੱਚ) ਜੁੱਟੇ ਹੋਏ ਹਨ।
ਰਣੰ ਰੋਸੁ ਰੁਠੈਂ ॥
ਕ੍ਰੋਧ ਨਾਲ ਰਣ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੇ ਹੋਏ ਹਨ
ਇਕੰ ਏਕ ਕੁਠੈਂ ॥੪੩੩॥
ਅਤੇ ਇਕ-ਇਕ ਨੂੰ ਕੋਹ ਰਿਹਾ ਹੈ ॥੪੩੩॥
ਢਲੀ ਢਾਲ ਉਠੈਂ ॥
ਢਾਲਾਂ ਤੋਂ ਢਲ-ਢਲ ਸ਼ਬਦ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ,
ਅਰੰ ਫਉਜ ਫੁਟੈਂ ॥
ਵੈਰੀ ਦੀ ਸੈਨਾ ਫੁਟ ਗਈ ਹੈ।
ਕਿ ਨੇਜੇ ਪਲਟੈ ॥
(ਕਈ) ਨੇਜ਼ਿਆਂ ਨਾਲ ਨੇਜ਼ੇ ਵੱਜਦੇ ਹਨ
ਚਮਤਕਾਰ ਉਠੈ ॥੪੩੪॥
ਅਤੇ ਚਿੰਗਾਰੇ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ ॥੪੩੪॥
ਕਿਤੇ ਭੂਮਿ ਲੁਠੈਂ ॥
ਕਿੰਨੇ ਹੀ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਲੁੜ੍ਹਕੇ ਪਏ ਹਨ।
ਗਿਰੇ ਏਕ ਉਠੈਂ ॥
ਕਈ ਇਕ ਡਿੱਗਦੇ (ਹੋਏ ਫਿਰ) ਉਠ ਖੜੋਤੇ ਹਨ।
ਰਣੰ ਫੇਰਿ ਜੁਟੈਂ ॥
ਮੁੜ ਕੇ ਰਣ ਵਿੱਚ ਜੁੱਟ ਗਏ ਹਨ।
ਬਹੇ ਤੇਗ ਤੁਟੈਂ ॥੪੩੫॥
ਚਲ-ਚਲ ਕੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਟੁੱਟ ਗਈਆਂ ਹਨ ॥੪੩੫॥
ਮਚੇ ਵੀਰ ਵੀਰੰ ॥
ਸੂਰਮੇ ਵੀਰਤਾ ਦੀ ਮੌਜ ਵਿੱਚ ਹਨ।
ਧਰੇ ਵੀਰ ਚੀਰੰ ॥
ਸੂਰਮਿਆਂ ਨੇ ਬਸਤ੍ਰ ਧਾਰਨ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਹਨ।
ਕਰੈ ਸਸਤ੍ਰ ਪਾਤੰ ॥
ਸ਼ਸਤ੍ਰਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਹਾਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ
ਉਠੈ ਅਸਤ੍ਰ ਘਾਤੰ ॥੪੩੬॥
ਘਾਤ ਲਾ ਕੇ ਅਸਤ੍ਰ ਚਲਾਂਦੇ ਹਨ ॥੪੩੬॥
ਇਤੈਂ ਬਾਨ ਰਾਜੰ ॥
ਇਧਰੋਂ ਬੰਦਰਾਂ ਦਾ ਰਾਜਾ (ਸੁਗ੍ਰੀਵ)
ਉਤੈ ਕੁੰਭ ਕਾਜੰ ॥
ਅਤੇ ਉਧਰੋਂ ਕੁੰਭਕਰਨ ਲੜ ਰਹੇ ਹਨ।
ਕਰਯੋ ਸਾਲ ਪਾਤੰ ॥
(ਅੰਤ ਨੂੰ ਸੁਗ੍ਰੀਵ ਨੇ) ਸਾਲ ਦਾ ਬ੍ਰਿਛ ਪੁੱਟ ਕੇ ਮਾਰਿਆ,
ਗਿਰਯੋ ਵੀਰ ਭ੍ਰਾਤੰ ॥੪੩੭॥
(ਜਿਸ ਨਾਲ) ਰਾਵਣ ਦਾ ਭਰਾ (ਕੁੰਭਕਰਨ) ਡਿੱਗ ਪਿਆ ॥੪੩੭॥
ਦੋਊ ਜਾਘ ਫੂਟੀ ॥
(ਉਸ ਦੀਆਂ) ਦੋਵੇਂ ਟੰਗਾਂ ਟੁੱਟ ਗਈਆਂ,
ਰਤੰ ਧਾਰ ਛੂਟੀ ॥
(ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ) ਲਹੂ ਦੀ ਧਾਰ ਚਲ ਪਈ।
ਗਿਰੇ ਰਾਮ ਦੇਖੇ ॥
ਰਾਮ ਨੇ ਡਿਗਦਾ ਹੋਇਆ ਵੇਖਿਆ
ਬਡੇ ਦੁਸਟ ਲੇਖੇ ॥੪੩੮॥
ਕਿ ਵੱਡਾ ਦੁਸ਼ਟ ਲੇਖੇ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੈ ॥੪੩੮॥
ਕਰੀ ਬਾਣ ਬਰਖੰ ॥
ਉਸ ਵੇਲੇ (ਰਾਮ ਨੇ) ਤੀਰਾਂ ਦੀ ਬਰਖਾ ਕੀਤੀ,
ਭਰਯੋ ਸੈਨ ਹਰਖੰ ॥
ਬੰਦਰ ਸੈਨਾ ਵਿੱਚ ਆਨੰਦ ਛਾ ਗਿਆ।
ਹਣੇ ਬਾਣ ਤਾਣੰ ॥
(ਰਾਮ ਦੇ) ਹੱਥ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹੋਏ ਬਾਣ ਨਾਲ
ਝਿਣਯੋ ਕੁੰਭਕਾਣੰ ॥੪੩੯॥
ਕੁੰਭਕਰਨ ਮਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ॥੪੩੯॥
ਭਏ ਦੇਵ ਹਰਖੰ ॥
ਦੇਵਤੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋਏ
ਕਰੀ ਪੁਹਪ ਬਰਖੰ ॥
(ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰਾਮ ਉਤੇ) ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਬਰਖਾ ਕੀਤੀ।
ਸੁਣਯੋ ਲੰਕ ਨਾਥੰ ॥
ਰਾਵਣ ਨੇ (ਕੁੰਭਕਰਨ ਦਾ ਮਰਨਾ) ਸੁਣਿਆ,