ਨਗਰਾਂ (ਪੁਰ) ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੈਂ,
ਬਨਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੈਂ ॥੨॥੬੮॥
ਤੂੰ ਹੀ ਗੁਰੂ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਗੁਫਾ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਰਸ-ਰਹਿਤ ਹੈ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਦਸੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ ॥੩॥੬੯॥
ਤੂੰ ਹੀ ਸੂਰਜ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਰਜੋ ਗੁਣ ਹੈਂ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਤਮੋ ਗੁਣ ਹੈਂ ॥੪॥੭੦॥
ਤੂੰ ਹੀ ਧਨ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਮਨ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਬ੍ਰਿਛ ਹੈਂ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਨ ਹੈਂ ॥੫॥੭੧॥
ਤੂੰ ਹੀ ਬੁੱਧੀ (ਮਤ) ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਮਕਤੀ (ਗਤ) ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਬ੍ਰਤ ਹੈਂ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਚੇਤਨ ਸਰੂਪ ਹੈਂ ॥੬॥੭੨॥
ਤੂੰ ਹੀ ਪਿਤਾ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਪੁੱਤਰ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਮਾਤਾ ਹੈਂ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਗੋਤ (ਗਤ) ਹੈਂ ॥੭॥੭੩॥
ਤੂੰ ਹੀ ਪੁਰਸ਼ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਇਸਤਰੀ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਪਿਤਾ ਹੈਂ,
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ('ਬ੍ਰਿਦ') ਹੈਂ ॥੮॥੭੪॥
ਤੂੰ ਹੀ ਹਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਛਲ ਹੈਂ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਲ ਹੈਂ ॥੯॥੭੫॥
ਤੂੰ ਹੀ ਤਾਰਾ ('ਉਡਸ') ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਆਕਾਸ਼ (ਪੁਡ) ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਪਹਾੜ (ਗਡ) ਹੈਂ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਸਮੁੰਦਰ ਹੈਂ ॥੧੦॥੭੬॥
ਤੂੰ ਹੀ ਸੂਰਜ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ('ਛਪਸ') ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਗਰਬ ਹੈ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਧਨ-ਦੌਲਤ ('ਦਿਰਬ') ਹੈਂ ॥੧੧॥੭੭॥
ਤੂੰ ਹੀ ਜਿਤਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਖੈ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਤੂੰ ਹੀ ਪੁਰਸ਼ (ਪੈ) ਦਾ ਬੀਰਜ ਹੈਂ
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ (ਉਸ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ) ਇਸਤਰੀ ('ਤ੍ਰੈਅਸ') ਹੈਂ ॥੧੨॥੭੮॥
ਨਰਾਜ ਛੰਦ: ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ:
(ਤੇਰੀ) ਸੁੰਦਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ('ਚੰਦ੍ਰਕਾ') ਚਕਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ,
ਰਾਜਸੀ ਸ਼ੋਭਾ (ਪ੍ਰਭਾ) ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਭਦੀ ਹੈ।
(ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ) ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦੀ ਮੰਡਲੀ ਦਬ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਅਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸ਼ੋਭਾਇਮਾਨ ਹੈ ॥੧॥੭੯॥
(ਤੇਰੀ) ਪ੍ਰਚੰਡ ਸੈਨਾ ('ਮੰਡਕਾ') ਚਲਾਇਮਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,