ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ

ਅੰਗ - 134


ਪੁਰਸ ਤੁਯੰ ॥

ਨਗਰਾਂ (ਪੁਰ) ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੈਂ,

ਬਨਸ ਤੁਯੰ ॥੨॥੬੮॥

ਬਨਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੈਂ ॥੨॥੬੮॥

ਗੁਰਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਗੁਰੂ ਹੈਂ,

ਗੁਫਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਗੁਫਾ ਹੈਂ,

ਨਿਰਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਰਸ-ਰਹਿਤ ਹੈ

ਨਿਦਸ ਤੁਯੰ ॥੩॥੬੯॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਦਸੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ ॥੩॥੬੯॥

ਰਵਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਸੂਰਜ ਹੈਂ,

ਸਸਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਹੈਂ,

ਰਜਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਰਜੋ ਗੁਣ ਹੈਂ

ਤਮਸ ਤੁਯੰ ॥੪॥੭੦॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਤਮੋ ਗੁਣ ਹੈਂ ॥੪॥੭੦॥

ਧਨਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਧਨ ਹੈਂ,

ਮਨਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਮਨ ਹੈਂ,

ਬ੍ਰਿਛਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਬ੍ਰਿਛ ਹੈਂ

ਬਨਸ ਤੁਯੰ ॥੫॥੭੧॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਨ ਹੈਂ ॥੫॥੭੧॥

ਮਤਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਬੁੱਧੀ (ਮਤ) ਹੈਂ,

ਗਤਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਮਕਤੀ (ਗਤ) ਹੈਂ,

ਬ੍ਰਤਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਬ੍ਰਤ ਹੈਂ

ਚਿਤਸ ਤੁਯੰ ॥੬॥੭੨॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਚੇਤਨ ਸਰੂਪ ਹੈਂ ॥੬॥੭੨॥

ਪਿਤਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਪਿਤਾ ਹੈਂ,

ਸੁਤਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਪੁੱਤਰ ਹੈਂ,

ਮਤਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਮਾਤਾ ਹੈਂ

ਗਤਸ ਤੁਯੰ ॥੭॥੭੩॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਗੋਤ (ਗਤ) ਹੈਂ ॥੭॥੭੩॥

ਨਰਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਪੁਰਸ਼ ਹੈਂ,

ਤ੍ਰਿਯਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਇਸਤਰੀ ਹੈਂ,

ਪਿਤਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਪਿਤਾ ਹੈਂ,

ਬ੍ਰਿਦਸ ਤੁਯੰ ॥੮॥੭੪॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ('ਬ੍ਰਿਦ') ਹੈਂ ॥੮॥੭੪॥

ਹਰਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਹਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,

ਕਰਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,

ਛਲਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਛਲ ਹੈਂ

ਬਲਸ ਤੁਯੰ ॥੯॥੭੫॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਲ ਹੈਂ ॥੯॥੭੫॥

ਉਡਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਤਾਰਾ ('ਉਡਸ') ਹੈਂ,

ਪੁਡਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਆਕਾਸ਼ (ਪੁਡ) ਹੈਂ,

ਗਡਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਪਹਾੜ (ਗਡ) ਹੈਂ

ਦਧਸ ਤੁਯੰ ॥੧੦॥੭੬॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਸਮੁੰਦਰ ਹੈਂ ॥੧੦॥੭੬॥

ਰਵਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਸੂਰਜ ਹੈਂ,

ਛਪਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ('ਛਪਸ') ਹੈਂ,

ਗਰਬਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਗਰਬ ਹੈ

ਦਿਰਬਸ ਤੁਯੰ ॥੧੧॥੭੭॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਧਨ-ਦੌਲਤ ('ਦਿਰਬ') ਹੈਂ ॥੧੧॥੭੭॥

ਜੈਅਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਜਿਤਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,

ਖੈਅਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਖੈ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,

ਪੈਅਸ ਤੁਯੰ ॥

ਤੂੰ ਹੀ ਪੁਰਸ਼ (ਪੈ) ਦਾ ਬੀਰਜ ਹੈਂ

ਤ੍ਰੈਅਸ ਤੁਯੰ ॥੧੨॥੭੮॥

ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ (ਉਸ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ) ਇਸਤਰੀ ('ਤ੍ਰੈਅਸ') ਹੈਂ ॥੧੨॥੭੮॥

ਨਿਰਾਜ ਛੰਦ ॥ ਤ੍ਵਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ਨਰਾਜ ਛੰਦ: ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ:

ਚਕੰਤ ਚਾਰ ਚੰਦ੍ਰਕਾ ॥

(ਤੇਰੀ) ਸੁੰਦਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ('ਚੰਦ੍ਰਕਾ') ਚਕਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ,

ਸੁਭੰਤ ਰਾਜ ਸੁ ਪ੍ਰਭਾ ॥

ਰਾਜਸੀ ਸ਼ੋਭਾ (ਪ੍ਰਭਾ) ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਭਦੀ ਹੈ।

ਦਵੰਤ ਦੁਸਟ ਮੰਡਲੀ ॥

(ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ) ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦੀ ਮੰਡਲੀ ਦਬ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਸੁਭੰਤ ਰਾਜ ਸੁ ਥਲੀ ॥੧॥੭੯॥

ਅਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸ਼ੋਭਾਇਮਾਨ ਹੈ ॥੧॥੭੯॥

ਚਲੰਤ ਚੰਡ ਮੰਡਕਾ ॥

(ਤੇਰੀ) ਪ੍ਰਚੰਡ ਸੈਨਾ ('ਮੰਡਕਾ') ਚਲਾਇਮਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,