ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 134
ਪੁਰਸ ਤੁਯੰ ॥
ਨਗਰਾਂ (ਪੁਰ) ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੈਂ,
ਬਨਸ ਤੁਯੰ ॥੨॥੬੮॥
ਬਨਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੈਂ ॥੨॥੬੮॥
ਗੁਰਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਗੁਰੂ ਹੈਂ,
ਗੁਫਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਗੁਫਾ ਹੈਂ,
ਨਿਰਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਰਸ-ਰਹਿਤ ਹੈ
ਨਿਦਸ ਤੁਯੰ ॥੩॥੬੯॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਦਸੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ ॥੩॥੬੯॥
ਰਵਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਸੂਰਜ ਹੈਂ,
ਸਸਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਹੈਂ,
ਰਜਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਰਜੋ ਗੁਣ ਹੈਂ
ਤਮਸ ਤੁਯੰ ॥੪॥੭੦॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਤਮੋ ਗੁਣ ਹੈਂ ॥੪॥੭੦॥
ਧਨਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਧਨ ਹੈਂ,
ਮਨਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਮਨ ਹੈਂ,
ਬ੍ਰਿਛਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਬ੍ਰਿਛ ਹੈਂ
ਬਨਸ ਤੁਯੰ ॥੫॥੭੧॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਨ ਹੈਂ ॥੫॥੭੧॥
ਮਤਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਬੁੱਧੀ (ਮਤ) ਹੈਂ,
ਗਤਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਮਕਤੀ (ਗਤ) ਹੈਂ,
ਬ੍ਰਤਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਬ੍ਰਤ ਹੈਂ
ਚਿਤਸ ਤੁਯੰ ॥੬॥੭੨॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਚੇਤਨ ਸਰੂਪ ਹੈਂ ॥੬॥੭੨॥
ਪਿਤਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਪਿਤਾ ਹੈਂ,
ਸੁਤਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਪੁੱਤਰ ਹੈਂ,
ਮਤਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਮਾਤਾ ਹੈਂ
ਗਤਸ ਤੁਯੰ ॥੭॥੭੩॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਗੋਤ (ਗਤ) ਹੈਂ ॥੭॥੭੩॥
ਨਰਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਪੁਰਸ਼ ਹੈਂ,
ਤ੍ਰਿਯਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਇਸਤਰੀ ਹੈਂ,
ਪਿਤਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਪਿਤਾ ਹੈਂ,
ਬ੍ਰਿਦਸ ਤੁਯੰ ॥੮॥੭੪॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਜ਼ੁਰਗ ('ਬ੍ਰਿਦ') ਹੈਂ ॥੮॥੭੪॥
ਹਰਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਹਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਕਰਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਛਲਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਛਲ ਹੈਂ
ਬਲਸ ਤੁਯੰ ॥੯॥੭੫॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਬਲ ਹੈਂ ॥੯॥੭੫॥
ਉਡਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਤਾਰਾ ('ਉਡਸ') ਹੈਂ,
ਪੁਡਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਆਕਾਸ਼ (ਪੁਡ) ਹੈਂ,
ਗਡਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਪਹਾੜ (ਗਡ) ਹੈਂ
ਦਧਸ ਤੁਯੰ ॥੧੦॥੭੬॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਸਮੁੰਦਰ ਹੈਂ ॥੧੦॥੭੬॥
ਰਵਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਸੂਰਜ ਹੈਂ,
ਛਪਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ('ਛਪਸ') ਹੈਂ,
ਗਰਬਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਗਰਬ ਹੈ
ਦਿਰਬਸ ਤੁਯੰ ॥੧੧॥੭੭॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਧਨ-ਦੌਲਤ ('ਦਿਰਬ') ਹੈਂ ॥੧੧॥੭੭॥
ਜੈਅਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਜਿਤਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਖੈਅਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਖੈ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਪੈਅਸ ਤੁਯੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਪੁਰਸ਼ (ਪੈ) ਦਾ ਬੀਰਜ ਹੈਂ
ਤ੍ਰੈਅਸ ਤੁਯੰ ॥੧੨॥੭੮॥
ਅਤੇ ਤੂੰ ਹੀ (ਉਸ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਵਾਲੀ) ਇਸਤਰੀ ('ਤ੍ਰੈਅਸ') ਹੈਂ ॥੧੨॥੭੮॥
ਨਿਰਾਜ ਛੰਦ ॥ ਤ੍ਵਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਨਰਾਜ ਛੰਦ: ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ:
ਚਕੰਤ ਚਾਰ ਚੰਦ੍ਰਕਾ ॥
(ਤੇਰੀ) ਸੁੰਦਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ('ਚੰਦ੍ਰਕਾ') ਚਕਰਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ,
ਸੁਭੰਤ ਰਾਜ ਸੁ ਪ੍ਰਭਾ ॥
ਰਾਜਸੀ ਸ਼ੋਭਾ (ਪ੍ਰਭਾ) ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਭਦੀ ਹੈ।
ਦਵੰਤ ਦੁਸਟ ਮੰਡਲੀ ॥
(ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ) ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਦੀ ਮੰਡਲੀ ਦਬ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਸੁਭੰਤ ਰਾਜ ਸੁ ਥਲੀ ॥੧॥੭੯॥
ਅਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀ ਸ਼ੋਭਾਇਮਾਨ ਹੈ ॥੧॥੭੯॥
ਚਲੰਤ ਚੰਡ ਮੰਡਕਾ ॥
(ਤੇਰੀ) ਪ੍ਰਚੰਡ ਸੈਨਾ ('ਮੰਡਕਾ') ਚਲਾਇਮਾਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,