ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 209
ਭਰਯੋ ਰਾਮ ਕ੍ਰੁਧੰ ॥
ਰਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਨਾਲ ਭਰ ਗਏ।
ਕਟੀ ਦੁਸਟ ਬਾਹੰ ॥
(ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ) ਦੁਸ਼ਟ ਦੀ ਬਾਂਹ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀ
ਸੰਘਾਰਯੋ ਸੁਬਾਹੰ ॥੯੨॥
ਅਤੇ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਸੁਬਾਹੂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ॥੯੨॥
ਤ੍ਰਸੈ ਦੈਤ ਭਾਜੇ ॥
ਡਰਦੇ ਹੋਏ ਦੈਂਤ ਭੱਜ ਗਏ ਸਨ
ਰਣੰ ਰਾਮ ਗਾਜੇ ॥
ਅਤੇ ਰਣ ਵਿੱਚ ਰਾਮ ਗੱਜਦੇ ਸਨ
ਭੁਅੰ ਭਾਰ ਉਤਾਰਿਯੋ ॥
(ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਧਰਤੀ ਦਾ ਭਾਰ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ
ਰਿਖੀਸੰ ਉਬਾਰਿਯੋ ॥੯੩॥
ਅਤੇ ਰਿਸ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾ ਲਿਆ ॥੯੩॥
ਸਭੈ ਸਾਧ ਹਰਖੇ ॥
ਸਾਰੇ ਸਾਧ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਗਏ
ਭਏ ਜੀਤ ਕਰਖੇ ॥
ਅਤੇ ਜਿੱਤ ਦੇ ਗੀਤ ਗਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ।
ਕਰੈ ਦੇਵ ਅਰਚਾ ॥
ਦੇਵਤੇ (ਰਾਮ ਦੀ) ਪੂਜਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ
ਰਰੈ ਬੇਦ ਚਰਚਾ ॥੯੪॥
ਅਤੇ ਵੇਦ-ਚਰਚਾ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ॥੯੪॥
ਭਯੋ ਜਗ ਪੂਰੰ ॥
(ਵਿਸ਼ਵਾਮਿੱਤਰ ਦਾ) ਯੱਗ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ
ਗਏ ਪਾਪ ਦੂਰੰ ॥
ਅਤੇ ਪਾਪ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ ।
ਸੁਰੰ ਸਰਬ ਹਰਖੇ ॥
ਸਾਰੇ ਦੇਵਤੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੋ ਗਏ
ਧਨੰਧਾਰ ਬਰਖੇ ॥੯੫॥
ਅਤੇ ਧਨ ਦੀ ਵਰਖਾ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ॥੯੫॥
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਰਾਮਾਵਤਾਰੇ ਕਥਾ ਸੁਬਾਹ ਮਰੀਚ ਬਧਹ ਜਗਯ ਸੰਪੂਰਨ ਕਰਨੰ ਸਮਾਪਤਮ ॥
ਇਥੇ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥ ਦੇ ਰਾਮਾਵਤਾਰ ਦੀ ਕਥਾ ਵਿੱਚ ਸੁਬਾਹੂ ਮਰੀਚ ਬਧ ਅਤੇ ਯੋਗ ਸੰਪੂਰਨ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ।
ਅਥ ਸੀਤਾ ਸੁਯੰਬਰ ਕਥਨੰ ॥
ਹੁਣ ਸੀਤਾ ਸੁਅੰਬਰ ਦਾ ਕਥਨ
ਰਸਾਵਲ ਛੰਦ ॥
ਰਸਾਵਲ ਛੰਦ
ਰਚਯੋ ਸੁਯੰਬਰ ਸੀਤਾ ॥
ਸੀਤਾ ਦਾ (ਜਨਕ ਨੇ) ਸੁਅੰਬਰ ਰਚਿਆ
ਮਹਾ ਸੁਧ ਗੀਤਾ ॥
ਜੋ ਗੀਤਾ ਵਾਂਗ ਵੱਡੀ ਪਵਿੱਤਰ ਸੀ।
ਬਿਧੰ ਚਾਰ ਬੈਣੀ ॥
(ਉਹ) ਕੋਇਲ ਵਰਗੀ ਸੁੰਦਰ ਬੋਲਾਂ ਵਾਲੀ
ਮ੍ਰਿਗੀ ਰਾਜ ਨੈਣੀ ॥੯੬॥
ਅਤੇ ਹਿਰਨ ਵਰਗੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਾਲੀ ਸੀ ॥੯੬॥
ਸੁਣਯੋ ਮੋਨਨੇਸੰ ॥
ਮੁਨੀ-ਰਾਜ (ਵਿਸ਼ਵਾਮਿਤਰ) ਨੇ (ਸੁਅੰਬਰ ਦੀ ਗੱਲ ਨੂੰ) ਸੁਣ ਲਿਆ ਸੀ
ਚਤੁਰ ਚਾਰ ਦੇਸੰ ॥
ਕਿ ਚੌਹਾਂ ਕੁੰਟਾਂ ਅਤੇ ਦਿਸ਼ਾਵਾਂ (ਤੋਂ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰ ਆ ਰਹੇ ਹਨ)।
ਲਯੋ ਸੰਗ ਰਾਮੰ ॥
(ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ) ਰਾਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਲਿਆ
ਚਲਯੋ ਧਰਮ ਧਾਮੰ ॥੯੭॥
ਅਤੇ ਧਰਮ-ਧਾਮ (ਰਾਜਾ ਜਨਕ ਦੇ ਸ਼ਹਿਰ) ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਿਆ ॥੯੭॥
ਸੁਨੋ ਰਾਮ ਪਿਆਰੇ ॥
(ਵਿਸ਼ਵਾਮਿੱਤਰ ਨੇ ਕਿਹਾ-) ਹੇ ਪਿਆਰੇ ਰਾਮ! ਸੁਣੋ,
ਚਲੋ ਸਾਥ ਹਮਾਰੇ ॥
ਮੇਰੇ ਨਾਲ (ਜਨਕ ਪੁਰੀ ਨੂੰ) ਚੱਲੋ,
ਸੀਆ ਸੁਯੰਬਰ ਕੀਨੋ ॥
(ਕਿਉਂਕਿ) ਸੀਤਾ ਦਾ ਸੁਅੰਬਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਨ੍ਰਿਪੰ ਬੋਲ ਲੀਨੋ ॥੯੮॥
(ਇਸ ਲਈ) ਜਨਕ ਰਾਜਾ ਨੇ ਨਿਮੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ॥੯੮॥
ਤਹਾ ਪ੍ਰਾਤ ਜਈਐ ॥
ਉਥੇ ਪ੍ਰਾਤਾਕਾਲ ਚਲੋ!
ਸੀਆ ਜੀਤ ਲਈਐ ॥
ਸੀਤਾ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਲਿਆਓ।
ਕਹੀ ਮਾਨ ਮੇਰੀ ॥
ਮੇਰੀ ਕਹੀ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਵੋ,
ਬਨੀ ਬਾਤ ਤੇਰੀ ॥੯੯॥
(ਇਸ ਨਾਲ) ਤੇਰੀ ਗੱਲ ਬਣ ਜਾਵੇਗੀ, (ਅਰਥਾਤ ਵਡਿਆਈ ਹੋਵੇਗੀ) ॥੯੯॥
ਬਲੀ ਪਾਨ ਬਾਕੇ ॥
(ਆਪਣੇ) ਬਲਵਾਨ ਤੇ ਬਾਂਕੇ
ਨਿਪਾਤੋ ਪਿਨਾਕੇ ॥
ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਿਵ-ਧਨੁਸ਼ ਤੋੜ ਦਿਓ।
ਸੀਆ ਜੀਤ ਆਨੋ ॥
ਸੀਤਾ ਜਿੱਤ ਲਿਆਓ
ਹਨੋ ਸਰਬ ਦਾਨੋ ॥੧੦੦॥
ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਦੈਂਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿਓ ॥੧੦੦॥
ਚਲੇ ਰਾਮ ਸੰਗੰ ॥
ਰਾਮ (ਵਿਸ਼ਵਾਮਿਤਰ) ਨਾਲ ਚਲ ਰਹੇ ਸਨ।
ਸੁਹਾਏ ਨਿਖੰਗੰ ॥
(ਪਿਛ ਪਛੋ) ਭੱਥਾ ਸ਼ੋਭ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਭਏ ਜਾਇ ਠਾਢੇ ॥
ਜਨਕ ਪੁਰੀ ਵਿੱਚ ਜਾ ਖੜੋਤੇ,
ਮਹਾ ਮੋਦ ਬਾਢੇ ॥੧੦੧॥
(ਉਥੇ ਹਰ ਪਾਸੇ) ਆਨੰਦ ਵਧ ਗਿਆ ॥੧੦੧॥
ਪੁਰੰ ਨਾਰ ਦੇਖੈ ॥
ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਨਾਰੀਆਂ ਨੇ (ਰਾਮ ਨੂੰ) ਵੇਖਿਆ
ਸਹੀ ਕਾਮ ਲੇਖੈ ॥
ਅਤੇ ਸਹੀ ਕਾਮ ਰੂਪ ਕਰ ਕੇ ਸਮਝਿਆ।
ਰਿਪੰ ਸਤ੍ਰੁ ਜਾਨੈ ॥
ਵੈਰੀਆਂ ਨੇ ਵੈਰੀ ਕਰਕੇ ਜਾਣਿਆ
ਸਿਧੰ ਸਾਧ ਮਾਨੈ ॥੧੦੨॥
ਅਤੇ ਸੰਤਾਂ ਨੇ ਸਾਧ ਰੂਪ ਕਰਕੇ ਮੰਨਿਆ ॥੧੦੨॥
ਸਿਸੰ ਬਾਲ ਰੂਪੰ ॥
ਬਾਲਕਾਂ ਨੇ ਬਾਲ ਰੂਪ ਕਰਕੇ
ਲਹਯੋ ਭੂਪ ਭੂਪੰ ॥
ਰਾਜਿਆਂ ਨੇ ਰਾਜਾ ਕਰਕੇ