ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 656
ਚਤੁਰ ਬੇਦ ਚਰਚਾ ॥੨੫੭॥
ਚੌਹਾਂ ਵੇਦਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ॥੨੫੭॥
ਸ੍ਰੁਤੰ ਸਰਬ ਪਾਠੰ ॥
ਸਾਰਿਆਂ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰਦਾ ਹੈ,
ਸੁ ਸੰਨ੍ਯਾਸ ਰਾਠੰ ॥
ਉਹ ਸੰਨਿਆਸ ਦਾ ਰਾਠ ਹੈ,
ਮਹਾਜੋਗ ਨ੍ਯਾਸੰ ॥
ਮਹਾਨ ਯੋਗ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ
ਸਦਾਈ ਉਦਾਸੰ ॥੨੫੮॥
ਅਤੇ ਸਦਾ ਉਦਾਸ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੨੫੮॥
ਖਟੰ ਸਾਸਤ੍ਰ ਚਰਚਾ ॥
ਛੇਆਂ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰਾਂ ਦੀ ਚਰਚਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,
ਰਟੈ ਬੇਦ ਅਰਚਾ ॥
ਵੇਦਾਂ ਨੂੰ ਰਟਦੇ ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਕਰਦਾ ਹੈ,
ਮਹਾ ਮੋਨ ਮਾਨੀ ॥
ਮਹਾਨ ਮੌਨ ਦੇ ਮਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈ
ਕਿ ਸੰਨ੍ਯਾਸ ਧਾਨੀ ॥੨੫੯॥
ਅਤੇ ਸੰਨਿਆਸ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੨੫੯॥
ਚਲਾ ਦਤ ਆਗੈ ॥
ਦੱਤ ਅਗੇ ਤੁਰ ਪਿਆ,
ਲਖੇ ਪਾਪ ਭਾਗੈ ॥
(ਜਿਸ ਨੂੰ) ਵੇਖ ਕੇ ਪਾਪ ਭਜ ਗਏ।
ਲਖੀ ਏਕ ਕੰਨਿਆ ॥
(ਉਸ ਨੇ) ਇਕ ਕੰਨਿਆ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ
ਤਿਹੂੰ ਲੋਗ ਧੰਨਿਆ ॥੨੬੦॥
ਜੋ ਤਿੰਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਧੰਨ ਹੈ ॥੨੬੦॥
ਮਹਾ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ॥
(ਦੱਤ) ਵੱਡਾ ਬ੍ਰਹਮਚਾਰੀ ਹੈ,
ਸੁ ਧਰਮਾਧਿਕਾਰੀ ॥
ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਧਰਮ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ।
ਲਖੀ ਪਾਨਿ ਵਾ ਕੇ ॥
ਉਸ (ਬਾਲਿਕਾ ਦੇ) ਹੱਥ ਵਿਚ
ਗੁਡੀ ਬਾਲਿ ਤਾ ਕੇ ॥੨੬੧॥
ਇਕ ਗੁੱਡੀ ਵੇਖੀ ਹੈ ॥੨੬੧॥
ਖਿਲੈ ਖੇਲ ਤਾ ਸੋ ॥
(ਉਹ) ਉਸ ਨਾਲ ਖੇਡਦੀ ਹੈ।
ਇਸੋ ਹੇਤ ਵਾ ਸੋ ॥
(ਉਸ ਨਾਲ) ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਹਿਤ ਹੈ
ਪੀਐ ਪਾਨਿ ਨ ਆਵੈ ॥
ਕਿ (ਉਹ) ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲਈ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ
ਇਸੋ ਖੇਲ ਭਾਵੈ ॥੨੬੨॥
ਅਤੇ ਇਸੇ (ਗੁੱਡੀ ਦੀ) ਖੇਡ (ਉਸ ਨੂੰ) ਚੰਗੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ॥੨੬੨॥
ਗਏ ਮੋਨਿ ਮਾਨੀ ॥
ਮਹਾਨ ਮੌਨ ਵਾਲਾ (ਦੱਤ) ਉਥੇ ਗਿਆ
ਤਰੈ ਦਿਸਟ ਆਨੀ ॥
ਅਤੇ (ਉਸ ਬਾਲਕਾ ਨੂੰ) ਨਜ਼ਰ ਹੇਠ ਲਿਆਂਦਾ।
ਨ ਬਾਲਾ ਨਿਹਾਰ੍ਯੋ ॥
(ਪਰ ਉਸ) ਬਾਲਕਾ ਨੇ (ਇਸ ਵਲ) ਨਾ ਵੇਖਿਆ ਹੈ
ਨ ਖੇਲੰ ਬਿਸਾਰ੍ਯੋ ॥੨੬੩॥
ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਖੇਡ ਨੂੰ ਵਿਸਾਰਿਆ ਹੈ ॥੨੬੩॥
ਲਖੀ ਦਤ ਬਾਲਾ ॥
ਦੱਤ ਨੇ (ਉਹ) ਕੁੜੀ ਵੇਖੀ,
ਮਨੋ ਰਾਗਮਾਲਾ ॥
ਮਾਨੋ ਰਾਗ ਮਾਲਾ ਹੋਵੇ।
ਰੰਗੀ ਰੰਗਿ ਖੇਲੰ ॥
ਉਹ ਖੇਡ ਵਿਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਗਨ ਸੀ,
ਮਨੋ ਨਾਗ੍ਰ ਬੇਲੰ ॥੨੬੪॥
ਮਾਨੋ ਪਾਨ ਦੀ ਬੇਲ (ਵਾਂਗ ਕੋਮਲ) ਹੋਵੇ ॥੨੬੪॥
ਤਬੈ ਦਤ ਰਾਯੰ ॥
ਤਦ ਦੱਤ ਰਾਜ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾ ਕੇ ਵੇਖਿਆ
ਲਖੇ ਤਾਸ ਜਾਯੰ ॥
ਅਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਧਾਰਨ ਕੀਤਾ (ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ)
ਗੁਰੂ ਤਾਸ ਕੀਨਾ ॥
ਮਹਾ ਮੰਤ੍ਰ ਵਿਚ (ਇੰਜ) ਭਿਜ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਮਹਾ ਮੰਤ੍ਰ ਭੀਨਾ ॥੨੬੫॥
(ਜਿਹੋ ਜਿਹੀ ਇਹ ਬਾਲਕਾ ਖੇਡ ਵਿਚ ਭਿਜੀ ਹੋਈ ਹੈ) ॥੨੬੫॥
ਗੁਰੂ ਤਾਸ ਜਾਨ੍ਯੋ ॥
ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜਾਣ ਲਿਆ।
ਇਮੰ ਮੰਤ੍ਰ ਠਾਨ੍ਰਯੋ ॥
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੰਤ੍ਰ ਦ੍ਰਿੜ੍ਹ ਕਰ ਲਿਆ।
ਦਸੰ ਦ੍ਵੈ ਨਿਧਾਨੰ ॥
ਬਾਰ੍ਹਵਾਂ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਰੂਪ ਗੁਰੂ
ਗੁਰੂ ਦਤ ਜਾਨੰ ॥੨੬੬॥
ਦੱਤ ਨੇ (ਉਸ ਨੂੰ) ਜਾਣ ਲਿਆ ॥੨੬੬॥
ਰੁਣਝੁਣ ਛੰਦ ॥
ਰੁਣਝੁਣ ਛੰਦ:
ਲਖਿ ਛਬਿ ਬਾਲੀ ॥
ਬਾਲਕਾ ਦੀ ਛਬੀ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ
ਅਤਿ ਦੁਤਿ ਵਾਲੀ ॥
ਜੋ ਬਹੁਤ ਅਧਿਕ ਜੋਤਿ ਵਾਲੀ ਸੀ।
ਅਤਿਭੁਤ ਰੂਪੰ ॥
(ਉਸ ਦਾ) ਅਦਭੁਤ ਰੂਪ ਸੀ,
ਜਣੁ ਬੁਧਿ ਕੂਪੰ ॥੨੬੭॥
ਮਾਨੋ ਬੁੱਧੀ ਦਾ ਖੂਹ ਹੋਵੇ ॥੨੬੭॥
ਫਿਰ ਫਿਰ ਪੇਖਾ ॥
(ਉਸ ਨੂੰ) ਮੁੜ ਮੁੜ ਕੇ ਵੇਖਿਆ,
ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਲੇਖਾ ॥
ਬਹੁਤ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ,
ਤਨ ਮਨ ਜਾਨਾ ॥
ਤਨ ਮਨ ਕਰ ਕੇ ਜਾਣਿਆ
ਗੁਨ ਗਨ ਮਾਨਾ ॥੨੬੮॥
ਅਤੇ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਸਮੁੱਚ ਵਜੋਂ ਮੰਨਿਆ ॥੨੬੮॥
ਤਿਹ ਗੁਰ ਕੀਨਾ ॥
ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਬਣਾਇਆ,
ਅਤਿ ਜਸੁ ਲੀਨਾ ॥
ਬਹੁਤ ਅਧਿਕ ਜਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ।