ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 210
ਤਪਯੋ ਪਉਨ ਹਾਰੀ ॥
ਤਪੀਆਂ ਨੇ ਤਪਸਵੀ ('ਪਉਨਹਾਰੀ')
ਭਰੰ ਸਸਤ੍ਰ ਧਾਰੀ ॥੧੦੩॥
ਅਤੇ ਸੂਰਮਿਆਂ ਨੇ ਸੂਰਮੇ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ॥੧੦੩॥
ਨਿਸਾ ਚੰਦ ਜਾਨਯੋ ॥
ਰਾਤ ਨੇ (ਰਾਮ ਨੂੰ) ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਕਰਕੇ ਪਛਾਣਿਆ,
ਦਿਨੰ ਭਾਨ ਮਾਨਯੋ ॥
ਦਿਨ ਨੇ ਸੂਰਜ ਰੂਪ ਕਰਕੇ ਮੰਨਿਆ,
ਗਣੰ ਰੁਦ੍ਰ ਰੇਖਯੋ ॥
ਰਾਣਾਂ ਨੇ ਰੁਦ੍ਰ ਰੂਪ ਜਾਣਿਆ
ਸੁਰੰ ਇੰਦ੍ਰ ਦੇਖਯੋ ॥੧੦੪॥
ਅਤੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੇ ਇੰਦਰ ਰੂਪ ਕਰਕੇ ਵੇਖਿਆ ॥੧੦੪॥
ਸ੍ਰੁਤੰ ਬ੍ਰਹਮ ਜਾਨਯੋ ॥
ਵੇਦਾਂ ਨੇ ਬ੍ਰਹਮ ਰੂਪ ਕਰਕੇ ਜਾਣਿਆ,
ਦਿਜੰ ਬਯਾਸ ਮਾਨਯੋ ॥
ਪੰਡਿਤਾਂ ਨੇ ਬਿਆਸ ਰੂਪ ਕਰਕੇ ਮੰਨਿਆ,
ਹਰੀ ਬਿਸਨ ਲੇਖੇ ॥
ਵਿਸ਼ਣੂ ਨੇ 'ਹਰੀ' ਵਜੋਂ ਖਿਆਲ ਕੀਤਾ
ਸੀਆ ਰਾਮ ਦੇਖੇ ॥੧੦੫॥
ਅਤੇ ਸੀਤਾ ਨੇ ਸੁਆਮੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੇਖਿਆ ॥੧੦੫॥
ਸੀਆ ਪੇਖ ਰਾਮੰ ॥
ਸੀਤਾ ਨੇ ਰਾਮ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ
ਬਿਧੀ ਬਾਣ ਕਾਮੰ ॥
ਤੇ ਕਾਮ ਦੇ ਤੀਰ ਨਾਲ ਵਿੰਨ੍ਹੀ ਗਈ
ਗਿਰੀ ਝੂਮਿ ਭੂਮੰ ॥
ਅਤੇ ਘੇਰਨੀ ਖਾ ਕੇ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ,
ਮਦੀ ਜਾਣੁ ਘੂਮੰ ॥੧੦੬॥
ਮਾਨੋ ਸ਼ਰਾਬੀ ਨੇ ਘੁਮੇਰੀ ਖਾਧੀ ਹੋਵੇ ॥੧੦੬॥
ਉਠੀ ਚੇਤ ਐਸੇ ॥
ਸੁਚੇਤ ਹੋਕੇ (ਫਿਰ) ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉੱਠੀ
ਮਹਾਬੀਰ ਜੈਸੇ ॥
(ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ) ਬਹਾਦਰ ਯੋਧਾ (ਮੂਰਛਾ ਤੋਂ ਉੱਠਦਾ ਹੈ)
ਰਹੀ ਨੈਨ ਜੋਰੀ ॥
ਅਤੇ (ਫਿਰ ਰਾਮ ਵਲ ਇਉਂ) ਅੱਖਾਂ ਟਿਕਾ ਲਈਆਂ
ਸਸੰ ਜਿਉ ਚਕੋਰੀ ॥੧੦੭॥
ਜਿਵੇਂ ਚਕੋਰੀ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਵਲ ਅੱਖਾਂ ਜੋੜ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ॥੧੦੭॥
ਰਹੇ ਮੋਹ ਦੋਨੋ ॥
(ਸੀਤਾ ਤੇ ਰਾਮ) ਦੋਵੇਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਉੱਤੇ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਏ।
ਟਰੇ ਨਾਹਿ ਕੋਨੋ ॥
ਦੋਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੋਈ ਵੀ ਟਲਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਹੇ ਠਾਢ ਐਸੇ ॥
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ (ਇਕ ਦੂਜੇ ਸਾਹਮਣੇ) ਖਲੋਤੇ ਹੋਏ ਸਨ
ਰਣੰ ਬੀਰ ਜੈਸੇ ॥੧੦੮॥
ਜਿਵੇਂ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਸੂਰਮੇ (ਸਾਹਮਣੇ ਡਟਦੇ ਹਨ) ॥੧੦੮॥
ਪਠੇ ਕੋਟ ਦੂਤੰ ॥
(ਸੀਤਾ ਦੇ ਸੁਅੰਬਰ ਦੀ ਸੂਚਨਾ ਦੇਣ ਲਈ ਰਾਜੇ ਜਨਕ ਨੇ) ਕਰੋੜਾਂ ਦੂਤ ਭੇਜੇ ਸਨ
ਚਲੇ ਪਉਨ ਪੂਤੰ ॥
ਜੋ ਪੌਣ ਦੇ ਪੁੱਤਰ (ਹਨੂਮਾਨ) ਵਾਂਗ ਚਲਦੇ ਸਨ।