ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 216
ਰਾਮ ਸੀਆ ਬਰ ਕੈ ਘਰਿ ਆਏ ॥
ਰਾਮ ਸੀਤਾ ਨੂੰ ਵਿਆਹ ਕੇ ਘਰ ਆਏ।
ਦੇਸ ਬਿਦੇਸਨ ਹੋਤ ਬਧਾਏ ॥੧੫੮॥
ਦੇਸ਼ਾਂ ਪਰਦੇਸਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧਾਈ ਦਾ ਮਾਹੌਲ ਬਣ ਗਿਆ ॥੧੫੮॥
ਜਹ ਤਹ ਹੋਤ ਉਛਾਹ ਅਪਾਰੂ ॥
ਜਿਥੇ-ਕਿਥੇ ਬਹੁਤ ਉਤਸ਼ਾਹ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਤਿਹੂੰ ਸੁਤਨ ਕੋ ਬਯਾਹ ਬਿਚਾਰੂ ॥
(ਹਰ ਪਾਸੇ ਰਾਜੇ ਦੇ) ਤਿੰਨਾਂ ਪੁੱਤਰਾਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਦਾ ਹੀ ਵਿਚਾਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਬਾਜਤ ਤਾਲ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਅਪਾਰੰ ॥
ਅਪਾਰ ਤਾਲ ਅਤੇ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ।
ਨਾਚਤ ਕੋਟਨ ਕੋਟ ਅਖਾਰੰ ॥੧੫੯॥
ਬਹੁਤ ਅਧਿਕ ਨਾਚ-ਮੰਡਲੀਆਂ ਨਾਚ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ॥੧੫੯॥
ਬਨਿ ਬਨਿ ਬੀਰ ਪਖਰੀਆ ਚਲੇ ॥
ਘੋੜ-ਸਵਾਰ ਸੂਰਮੇ ਸਜ-ਸਜ ਕੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ।
ਜੋਬਨਵੰਤ ਸਿਪਾਹੀ ਭਲੇ ॥
ਜੇ ਜਵਾਨ ਚੰਗੇ ਸਿਪਾਹੀ ਸਨ।
ਭਏ ਜਾਇ ਇਸਥਤ ਨ੍ਰਿਪ ਦਰ ਪਰ ॥
ਰਾਜੇ ਦਸ਼ਰਥ ਦੇ ਦੁਆਰ 'ਤੇ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ
ਮਹਾਰਥੀ ਅਰੁ ਮਹਾ ਧਨੁਰਧਰ ॥੧੬੦॥
ਮਹਾਰਥੀ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਧਨੁਸ਼ ਧਾਰੀ ॥੧੬੦॥
ਬਾਜਤ ਜੰਗ ਮੁਚੰਗ ਅਪਾਰੰ ॥
ਆਪਾਰਾਂ ਹੀ ਟਲ ('ਜੰਗ') ਅਤੇ ਮੁਚੰਗ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ।
ਢੋਲ ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਸੁਰੰਗ ਸੁਧਾਰੰ ॥
ਢੋਲ, ਮ੍ਰਿਦੰਗ ਤੇ ਸੁਰੰਗ (ਦੀ ਸੁਰ ਵੀ) ਮਿਲਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਗਾਵਤ ਗੀਤ ਚੰਚਲਾ ਨਾਰੀ ॥
ਵੇਸ਼ਿਆਵਾਂ ਗੀਤ ਗਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਨੈਨ ਨਚਾਇ ਬਜਾਵਤ ਤਾਰੀ ॥੧੬੧॥
ਅਤੇ ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਮਟਕਾ ਕੇ ਹੱਥਾਂ ਦੀ ਤਾੜੀ ਵਜਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ॥੧੬੧॥
ਭਿਛਕਨ ਹਵਸ ਨ ਧਨ ਕੀ ਰਹੀ ॥
ਮੰਗਤਿਆਂ ਨੂੰ ਧਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨ ਰਹੀ।
ਦਾਨ ਸ੍ਵਰਨ ਸਰਤਾ ਹੁਇ ਬਹੀ ॥
ਸੋਨੇ ਦੇ ਦਾਨ ਦੀ ਮਾਨੋ ਨਦੀ ਵਗ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।
ਏਕ ਬਾਤ ਮਾਗਨ ਕਉ ਆਵੈ ॥
(ਜੇ ਕੋਈ) ਇਕ ਚੀਜ਼ ਮੰਗਣ ਲਈ ਆਉਂਦਾ ਸੀ
ਬੀਸਕ ਬਾਤ ਘਰੈ ਲੈ ਜਾਵੈ ॥੧੬੨॥
ਤਾਂ ਉਹ ਵੀਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਲੈ ਕੇ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ॥੧੬੨॥
ਬਨਿ ਬਨਿ ਚਲਤ ਭਏ ਰਘੁਨੰਦਨ ॥
ਰਾਮ ਚੰਦਰ ਸਜ-ਧਜ ਕੇ ਤੁਰ ਪਏ ਸਨ। (ਉਹ ਇੰਜ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ)
ਫੂਲੇ ਪੁਹਪ ਬਸੰਤ ਜਾਨੁ ਬਨ ॥
ਮਾਨੋ ਬਣ ਵਿੱਚ ਬਸੰਤ ਰੁਤ ਦੇ ਫੁੱਲ ਖਿੜੇ ਹੋਣ।
ਸੋਭਤ ਕੇਸਰ ਅੰਗਿ ਡਰਾਯੋ ॥
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਉੱਤੇ ਪਾਇਆ ਕੇਸਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ੋਭਾ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਆਨੰਦ ਹੀਏ ਉਛਰ ਜਨ ਆਯੋ ॥੧੬੩॥
ਮਾਨੋ ਹਿਰਦੇ ਦਾ ਆਨੰਦ ਉਛਲ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ॥੧੬੩॥
ਸਾਜਤ ਭਏ ਅਮਿਤ ਚਤੁਰੰਗਾ ॥
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਅਮਿਤ ਚਤੁਰੰਗੀ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਜਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ
ਉਮਡ ਚਲਤ ਜਿਹ ਬਿਧਿ ਕਰਿ ਗੰਗਾ ॥
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੰਗਾ ਉਮੜ ਕੇ ਚਲਦੀ ਹੈ।