ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 221
ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਕਰਮ ਕਾਰਣੰ ॥
ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਤੇ ਬਸ਼ਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈ,
ਬਿਹਾਲ ਦਿਆਲ ਤਾਰਣੰ ॥੨੦੪॥
ਮਾੜੀ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਸੁਧਾਰਨ ਵਾਲਾ ਦਿਆਲੂ ਹੈ ॥੨੦੪॥
ਅਨੇਕ ਸੰਤ ਤਾਰਣੰ ॥
ਅਨੇਕਾਂ ਸੰਤਾਂ ਨੂੰ ਤਾਰਨ ਵਾਲਾ ਹੇ,
ਅਦੇਵ ਦੇਵ ਕਾਰਣੰ ॥
ਦੈਂਤਾਂ ਤੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਰੂਪ ਹੈ।
ਸੁਰੇਸ ਭਾਇ ਰੂਪਣੰ ॥
ਇੰਦਰ ਦੇ ਸਰੂਪ ਵਾਲਾ ਹੈ
ਸਮਿਧ੍ਰ ਸਿਧ ਕੂਪਣੰ ॥੨੦੫॥
ਅਤੇ ਸਿੱਧੀਆਂ ਦਾ ਅਮੁੱਕ ਭੰਡਾਰ ਹੈ ॥੨੦੫॥
ਬਰੰ ਨਰੇਸ ਦੀਜੀਐ ॥
(ਫਿਰ ਕੈਕਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ-) ਹੇ ਰਾਜਨ! (ਮੈਨੂੰ) ਵਰ ਦਿਓ।
ਕਹੇ ਸੁ ਪੂਰ ਕੀਜੀਐ ॥
ਜੋ (ਤੁਸੀਂ) ਕਹੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਹ ਪੂਰੇ ਕਰੋ।
ਨ ਸੰਕ ਰਾਜ ਧਾਰੀਐ ॥
ਹੇ ਰਾਜਨ! ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸ਼ੰਕਾ ਨਾ ਧਾਰੋ,
ਨ ਬੋਲ ਬੋਲ ਹਾਰੀਐ ॥੨੦੬॥
ਬੋਲ ਕਹਿ ਕੇ ਬੋਲ ਤੋਂ ਨਾ ਹਾਰੋ ॥੨੦੬॥
ਨਗ ਸਰੂਪੀ ਅਧਾ ਛੰਦ ॥
ਨਗ ਸਰੂਪੀ ਅੱਧਾ ਛੰਦ
ਨ ਲਾਜੀਐ ॥
(ਹੇ ਰਾਜਨ!) ਲੱਜਾ ਨਾ ਕਰੋ
ਨ ਭਾਜੀਐ ॥
(ਬਚਨ ਤੋਂ) ਨਾ ਫਿਰੋ,
ਰਘੁਏਸ ਕੋ ॥
ਰਾਮ ਨੂੰ
ਬਨੇਸ ਕੋ ॥੨੦੭॥
ਤਪੋ ਬਣ ਵਲ ਭੇਜੋ ॥੨੦੭॥
ਬਿਦਾ ਕਰੋ ॥
(ਰਾਮ ਨੂੰ) ਵਿਦਾ ਕਰ ਦਿਓ,
ਧਰਾ ਹਰੋ ॥
ਧਰਤੀ (ਦਾ ਭਾਰ) ਦੂਰ ਕਰੋ,
ਨ ਭਾਜੀਐ ॥
(ਬਚਨ ਤੋਂ) ਨਾ ਫਿਰੋ,
ਬਿਰਾਜੀਐ ॥੨੦੮॥
ਸਥਿਰ ਹੋਵੋ ॥੨੦੮॥
ਬਸਿਸਟ ਕੋ ॥
(ਹੇ ਰਾਜਾ!) ਵਸ਼ਿਸ਼ਟ
ਦਿਜਿਸਟ ਕੋ ॥
ਅਤੇ ਰਾਜ ਪੁਰੋਹਿਤ ਨੂੰ
ਬੁਲਾਈਐ ॥
ਬੁਲਾ ਲਵੋ
ਪਠਾਈਐ ॥੨੦੯॥
(ਅਤੇ ਰਾਮ ਚੰਦਰ ਨੂੰ ਬਣ) ਭੇਜੋ ॥੨੦੯॥
ਨਰੇਸ ਜੀ ॥
ਰਾਜੇ (ਦਸ਼ਰਥ) ਨੇ
ਉਸੇਸ ਲੀ ॥
ਠੰਡਾ ਸਾਹ ਲਿਆ
ਘੁਮੇ ਘਿਰੇ ॥
ਅਤੇ ਘੇਰਨੀ ਖਾ ਕੇ
ਧਰਾ ਗਿਰੇ ॥੨੧੦॥
ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ॥੨੧੦॥
ਸੁਚੇਤ ਭੇ ॥
ਜਦੋਂ ਰਾਜਾ
ਅਚੇਤ ਤੇ ॥
ਅਚੇਤ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਸੁਚੇਤ ਹੋਇਆ
ਉਸਾਸ ਲੈ ॥
ਤਾਂ ਹੌਕਾ ਲੈ ਕੇ
ਉਦਾਸ ਹ੍ਵੈ ॥੨੧੧॥
ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ॥੨੧੧॥
ਉਗਾਧ ਛੰਦ ॥
ਉਗਾਧ ਛੰਦ
ਸਬਾਰ ਨੈਣੰ ॥
(ਰਾਜੇ ਨੇ) ਜਲ ਭਰੀਆਂ ਅੱਖਾ ਨਾਲ
ਉਦਾਸ ਬੈਣੰ ॥
ਅਤੇ ਉਦਾਸ ਬਚਨਾਂ (ਨਾਲ ਕੈਕਈ ਨੂੰ)
ਕਹਿਯੋ ਕੁਨਾਰੀ ॥
ਕਿਹਾ- ਹੇ ਨੀਚ ਔਰਤ!
ਕੁਬ੍ਰਿਤ ਕਾਰੀ ॥੨੧੨॥
ਬੁਰੇ ਸੁਭਾਵ ਵਾਲੀ! ॥੨੧੨॥
ਕਲੰਕ ਰੂਪਾ ॥
ਹੈ ਕਲੰਕ ਰੂਪਣੀ!
ਕੁਵਿਰਤ ਕੂਪਾ ॥
ਹੇ ਬੁਰੀ ਸੁਭਾਵ ਦੀ ਖੂਹ!
ਨਿਲਜ ਨੈਣੀ ॥
ਹੇ ਨਿਰਲਜ ਅੱਖਾਂ ਵਾਲੀ!
ਕੁਬਾਕ ਬੈਣੀ ॥੨੧੩॥
ਹੇ ਬੁਰੇ ਬੋਲ ਬੋਲਣ ਵਾਲੀ! ॥੨੧੩॥
ਕਲੰਕ ਕਰਣੀ ॥
ਹੇ ਕਲੰਕ ਕਰਨ ਵਾਲੀ!
ਸਮ੍ਰਿਧ ਹਰਣੀ ॥
ਹੇ ਅਮੀਰੀ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਵਾਲੀ!
ਅਕ੍ਰਿਤ ਕਰਮਾ ॥
ਹੇ ਨ ਕਰਨ ਯੋਗ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ!
ਨਿਲਜ ਧਰਮਾ ॥੨੧੪॥
ਹੇ ਨਿਰਲਜ ਧਰਮ ਵਾਲੀ! ॥੨੧੪॥
ਅਲਜ ਧਾਮੰ ॥
ਹੇ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਦਾ ਘਰ
ਨਿਲਜ ਬਾਮੰ ॥
ਰੂਪ ਨਿਰਲਜ ਇਸਤਰੀ!
ਅਸੋਭ ਕਰਣੀ ॥
ਬਦਨਾਮੀ ਕਰਾਉਣ ਵਾਲੀ!
ਸਸੋਭ ਹਰਣੀ ॥੨੧੫॥
ਹੇ ਸ਼ੋਭਾ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰਨ ਵਾਲੀ! ॥੨੧੫॥