ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 284
ਭਿਨੇ ਨੂਰ ॥੮੦੩॥
ਅਤੇ (ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ) ਨਹੀਂ ਵੇਖਦੇ ॥੮੦੪॥
ਲਖੈ ਨਾਹਿ ॥
ਹੋਰ ਭੇਸ ਬਦਲ ਕੇ
ਭਗੇ ਜਾਹਿ ॥
ਕੇਸ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਛੱਡ ਕੇ,
ਤਜੇ ਰਾਮ ॥
ਸ਼ਸਤ੍ਰਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ-
ਧਰਮੰ ਧਾਮ ॥੮੦੪॥
ਭੇਟਾ ('ਕੋਰ') ਵਜੋਂ- (ਭੱਜੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ ॥੮੦੫॥
ਅਉਰੈ ਭੇਸ ॥
ਦੋਹਰਾ
ਖੁਲੇ ਕੇਸ ॥
ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਸੂਰਮੇ ਮਾਰੇ ਗਏ, ਦੋ ਪਹਿਰ ਚੰਗਾ ਯੁੱਧ ਮਚਿਆ।
ਸਸਤ੍ਰੰ ਛੋਰ ॥
ਸਾਰੀ ਸੈਨਾ ਮਾਰੀ ਗਈ, ਸ੍ਰੀ ਰਾਮ ਹੀ ਇਕੱਲੇ ਰਹਿ ਗਏ ॥੮੦੬॥
ਦੈ ਦੈ ਕੋਰ ॥੮੦੫॥
(ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ) ਨਿਡਰ ਹੋ ਕੇ ਤਿੰਨਾਂ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਸਾਰੀ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਸੰਘਾਰ ਦਿੱਤਾ,
ਦੋਹਰਾ ॥
ਲਵ ਅਤੇ ਕੁਸ਼ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਭਰਾਵਾਂ) ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਰਾਮ ਨੂੰ ਯੁੱਧ ਲਈ ਵੰਗਾਰਿਆ ॥੮੦੭॥
ਦੁਹੂੰ ਦਿਸਨ ਜੋਧਾ ਹਰੈ ਪਰਯੋ ਜੁਧ ਦੁਐ ਜਾਮ ॥
ਸਾਰੀ ਸੈਨਾ ਨੂੰ ਮਰਵਾ ਕੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾ ਕੇ ਲੁਕੇ ਬੈਠੇ ਹੋ ?
ਜੂਝ ਸਕਲ ਸੈਨਾ ਗਈ ਰਹਿਗੇ ਏਕਲ ਰਾਮ ॥੮੦੬॥
ਹੇ ਕੌਸ਼ਲ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਾਜੇ (ਸ੍ਰੀ ਰਾਮ) ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਆ ਕੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਯੁੱਧ ਕਰੋ ॥੮੦੮॥
ਤਿਹੂ ਭ੍ਰਾਤ ਬਿਨੁ ਭੈ ਹਨਯੋ ਅਰ ਸਭ ਦਲਹਿ ਸੰਘਾਰ ॥
ਸ੍ਰੀ ਰਾਮ ਨੇ ਬਾਲਕਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਹਾਂਦਰੇ ਵਾਲਾ ਵੇਖ ਕੇ ਹੱਸ ਕੇ ਬਚਨ ਕਿਹਾ-
ਲਵ ਅਰੁ ਕੁਸ ਜੂਝਨ ਨਿਮਿਤ ਲੀਨੋ ਰਾਮ ਹਕਾਰ ॥੮੦੭॥
ਹੇ ਬਾਲਕੋ! ਤੁਹਾਡਾ ਪਿਤਾ ਕੌਣ ਹੈ? ਅਤੇ ਤੁਹਾਡੀ ਮਾਤਾ ਕੌਣ ਹੈ? ॥੮੦੯॥
ਸੈਨਾ ਸਕਲ ਜੁਝਾਇ ਕੈ ਕਤਿ ਬੈਠੇ ਛਪ ਜਾਇ ॥
ਅਕਰਾ ਛੰਦ
ਅਬ ਹਮ ਸੋ ਤੁਮਹੂੰ ਲਰੋ ਸੁਨਿ ਸੁਨਿ ਕਉਸਲ ਰਾਇ ॥੮੦੮॥
ਮਿਥਲਾ ਸ਼ਹਿਰ
ਨਿਰਖ ਬਾਲ ਨਿਜ ਰੂਪ ਪ੍ਰਭ ਕਹੇ ਬੈਨ ਮੁਸਕਾਇ ॥
ਸ਼ੋਭਾਸ਼ਾਲੀ ਰਾਜੇ ਜਨਕ
ਕਵਨ ਤਾਤ ਬਾਲਕ ਤੁਮੈ ਕਵਨ ਤਿਹਾਰੀ ਮਾਇ ॥੮੦੯॥
ਦੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ੋਭਾਸ਼ਾਲੀ
ਅਕਰਾ ਛੰਦ ॥
ਪੁੱਤਰੀ ਸੀਤਾ ਹੈ ॥੮੧੦॥
ਮਿਥਲਾ ਪੁਰ ਰਾਜਾ ॥
ਉਹ ਬਣ ਵਿੱਚ ਆਈ ਹੈ।
ਜਨਕ ਸੁਭਾਜਾ ॥
ਉਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਤਿਹ ਸਿਸ ਸੀਤਾ ॥
ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਭਰਾ ਹਾਂ।
ਅਤਿ ਸੁਭ ਗੀਤਾ ॥੮੧੦॥
ਹੇ ਰਘੂ ਕੁਲ ਦੇ ਰਾਜੇ! ਸੁਣ ਲਵੋ ॥੮੧੧॥
ਸੋ ਬਨਿ ਆਏ ॥
ਸੀਤਾ ਰਾਣੀ (ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਹੋਣ ਦੀ ਗੱਲ) ਸੁਣ ਕੇ