ਸ਼੍ਰੀ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ
ਅੰਗ - 138
ਗਤਸਤੁਆ ਅਗੰਡੰ ॥੭॥੧੧੫॥
ਅੰਗਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਤੂੰ ਗਤਿਮਾਨ ਹੈਂ ॥੭॥੧੧੫॥
ਘਰਸਤੁਆ ਘਰਾਨੰ ॥
ਘਰਾਨਿਆਂ ਦਾ ਤੂੰ ਘਰ ਹੈਂ,
ਙ੍ਰਿਅਸਤੁਆ ਙ੍ਰਿਹਾਲੰ ॥
ਗ੍ਰਿਹਸਥੀਆਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਗ੍ਰਿਹਸਥੀ ਹੈਂ,
ਚਿਤਸਤੁਆ ਅਤਾਪੰ ॥
ਚੇਤਨ ਸਰੂਪ ਹੋ ਕੇ ਤੂੰ ਦੁਖਾਂ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੈਂ,
ਛਿਤਸਤੁਆ ਅਛਾਪੰ ॥੮॥੧੧੬॥
ਧਰਤੀ (ਛਿਤ) ਉਤੇ ਤੂੰ ਹੀ ਪ੍ਰਗਟ ਹੈਂ ॥੮॥੧੧੬॥
ਜਿਤਸਤੁਆ ਅਜਾਪੰ ॥
ਤੂੰ ਜਿਤ ਰੂਪ ਅਤੇ ਜਾਪਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈਂ,
ਝਿਕਸਤੁਆ ਅਝਾਪੰ ॥
ਤੂੰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਰੁਕਾਵਟ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦਾ,
ਇਕਸਤੁਆ ਅਨੇਕੰ ॥
ਅਨੇਕਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਇਕ ਹੈਂ,
ਟੁਟਸਤੁਆ ਅਟੇਟੰ ॥੯॥੧੧੭॥
ਤੂੰ ਤੋੜਨ ਵਾਲਾ ਹੈ ਪਰ (ਆਪ) ਅਟੁੱਟ ਹੈਂ ॥੯॥੧੧੭॥
ਠਟਸਤੁਆ ਅਠਾਟੰ ॥
ਤੂੰ ਠਾਠਾਂ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਠਾਠ-ਰਹਿਤ ਹੈਂ,
ਡਟਸਤੁਆ ਅਡਾਟੰ ॥
ਤੂੰ ਡਾਂਟਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ (ਆਪ) ਡਾਟਣ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈਂ,
ਢਟਸਤੁਆ ਅਢਾਪੰ ॥
ਤੂੰ ਢਾਹੁਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਨਾ ਢਾਹੇ ਜਾ ਸਕਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਣਕਸਤੁਆ ਅਣਾਪੰ ॥੧੦॥੧੧੮॥
ਤੂੰ ਨਾਪਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਨਾਪ-ਰਹਿਤ ਹੈਂ ॥੧੦॥੧੧੮॥
ਤਪਸਤੁਆ ਅਤਾਪੰ ॥
ਤੂੰ ਤਪ-ਤੇਜ ਵਾਲਾ ਹੈਂ (ਪਰ ਆਪ) ਅਤਾਪ ਹੈ,
ਥਪਸਤੁਆ ਅਥਾਪੰ ॥
ਤੂੰ ਥਾਪਣਾ ਵਾਲਾ (ਅਤੇ ਆਪ) ਕਿਸੇ ਦੁਆਰਾ ਨਾ ਥਾਪੇ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਦਲਸਤੁਆਦਿ ਦੋਖੰ ॥
ਆਦਿ ਤੋਂ ਹੀ ਤੂੰ ਦੁਖਾਂ ਨੂੰ ਦਲਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਨਹਿਸਤੁਆ ਅਨੋਖੰ ॥੧੧॥੧੧੯॥
ਤੇਰੇ ਵਰਗਾ ਕੋਈ ਅਨੋਖਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ॥੧੧॥੧੧੯॥
ਅਪਕਤੁਆ ਅਪਾਨੰ ॥
ਤੂੰ ਪਕਣ ਅਤੇ ਪੀਣ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਹੈਂ,
ਫਲਕਤੁਆ ਫਲਾਨੰ ॥
ਫਲਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਫਲ-ਰੂਪ ਹੈਂ,
ਬਦਕਤੁਆ ਬਿਸੇਖੰ ॥
ਬਦੀ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਰੂਪ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈਂ,
ਭਜਸਤੁਆ ਅਭੇਖੰ ॥੧੨॥੧੨੦॥
ਭਜਨ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਭੇਖਰਹਿਤ ਹੈਂ ॥੧੨॥੧੨੦॥
ਮਤਸਤੁਆ ਫਲਾਨੰ ॥
ਫਲਾਂ ਵਿਚ ਮਸਤੀ ਭਰਨ ਵਾਲਾ ਤੂੰ ਹੀ ਹੈਂ,
ਹਰਿਕਤੁਆ ਹਿਰਦਾਨੰ ॥
ਹਿਰਦਿਆਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਉਤਸਾਹਿਤ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਅੜਕਤੁਆ ਅੜੰਗੰ ॥
ਅੜਿਕਿਆਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਅੜਨ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਤ੍ਰਿਕਸਤੁਆ ਤ੍ਰਿਭੰਗੰ ॥੧੩॥੧੨੧॥
ਤਿੰਨ (ਲੋਕ) ਵੀ ਤੂੰ ਹੈ ਅਤੇ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਭੰਨਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਤੂੰ ਹੈਂ ॥੧੩॥੧੨੧॥
ਰੰਗਸਤੁਆ ਅਰੰਗੰ ॥
ਤੂੰ ਰੰਗ ਸਹਿਤ ਅਤੇ ਰੰਗ-ਰਹਿਤ ਹੈਂ,
ਲਵਸਤੁਆ ਅਲੰਗੰ ॥
ਤੂੰ ਹੀ ਲਿਪਤ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਨਿਰਲੇਪ ਵੀ ਹੈਂ,
ਯਕਸਤੁਆ ਯਕਾਪੰ ॥
ਤੂੰ ਇਕੋ ਇਕ ਹੈਂ, ਇਕੋ ਵਰਗਾ ਹੈਂ,
ਇਕਸਤੁਆ ਇਕਾਪੰ ॥੧੪॥੧੨੨॥
ਤੂੰ ਆਪ ਹੀ ਹੈਂ ਅਤੇ ਕੇਵਲ ਇਕ ਹੈਂ ॥੧੪॥੧੨੨॥
ਵਦਿਸਤੁਆ ਵਰਦਾਨੰ ॥
ਤੂੰ ਕਥਨ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਰ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਯਕਸਤੁਆ ਇਕਾਨੰ ॥
ਤੂੰ ਕੇਵਲ ਇਕੋ ਇਕ ਹੈ,
ਲਵਸਤੁਆ ਅਲੇਖੰ ॥
ਤੂੰ ਲਿਪਤ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਅਤੇ ਲੇਖੇ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੈਂ,
ਰਰਿਸਤੁਆ ਅਰੇਖੰ ॥੧੫॥੧੨੩॥
ਤੂੰ ਰੇਖਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਕਥਨ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈਂ ॥੧੫॥੧੨੩॥
ਤ੍ਰਿਅਸਤੁਆ ਤ੍ਰਿਭੰਗੇ ॥
ਤਿੰਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਹੈ ਅਤੇ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ) ਭੰਨਣ ਵਾਲਾ ਵੀ ਤੂੰ ਹੈਂ,
ਹਰਿਸਤੁਆ ਹਰੰਗੇ ॥
ਹਰ ਇਕ ਵਿਚ ਤੂੰ ਹਰ ਰੰਗ ਵਿਚ ਵਿਆਪਤ ਹੈਂ,
ਮਹਿਸਤੁਆ ਮਹੇਸੰ ॥
ਤੂੰ ਮਹੇਸ਼ਾਂ ਵਿਚ ਮਹੇਸ਼ ਹੈ
ਭਜਸਤੁਆ ਅਭੇਸੰ ॥੧੬॥੧੨੪॥
ਅਤੇ ਭਜਣ ਯੋਗ (ਕੇਵਲ) ਤੂੰ ਅਭੇਸ ਹੀ ਹੈਂ ॥੧੬॥੧੨੪॥
ਬਰਸਤੁਆ ਬਰਾਨੰ ॥
ਤੂੰ ਸਭ ਤੋਂ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਦਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈਂ,
ਪਲਸਤੁਆ ਫਲਾਨੰ ॥
ਤੂੰ ਪਲ ਭਰ ਵਿਚ ਫਲ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ,
ਨਰਸਤੁਆ ਨਰੇਸੰ ॥
ਨਰਾਂ ਵਿਚ ਤੂੰ ਸ੍ਰੇਸ਼ਠ ਨਰ ਹੈਂ,
ਦਲਸਤੁਸਾ ਦਲੇਸੰ ॥੧੭॥੧੨੫॥
ਤੂੰ ਦਲਾਂ ਦੇ ਸੁਆਮੀਆਂ ਨੂੰ ਦਲਣ ਵਾਲਾ ਹੈਂ ॥੧੭॥੧੨੫॥
ਪਾਧੜੀ ਛੰਦ ॥ ਤ੍ਵਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ਪਾਧੜੀ ਛੰਦ: ਤੇਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ:
ਦਿਨ ਅਜਬ ਏਕ ਆਤਮਾ ਰਾਮ ॥
ਇਕ ਦਿਨ ਜੀਵਾਤਮਾ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਅਣੋਖਾ ਜਿਹਾ (ਪ੍ਰਸ਼ਨ) ਪੁਛਿਆ
ਅਨਭਉ ਸਰੂਪ ਅਨਹਦ ਅਕਾਮ ॥
ਕਿ ਹੇ ਅਨੁਭਵ ਦੁਆਰਾ ਜਾਣੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ, ਅਨਹਦ ਸਰੂਪ, ਕਾਮਨਾ-ਰਹਿਤ,
ਅਨਛਿਜ ਤੇਜ ਆਜਾਨ ਬਾਹੁ ॥
ਅਣਛਿਜ ਤੇਜ ਵਾਲੇ, ਲੰਬੀਆਂ ਭੁਜਾਵਾਂ ਵਾਲੇ,
ਰਾਜਾਨ ਰਾਜ ਸਾਹਾਨ ਸਾਹੁ ॥੧॥੧੨੬॥
ਰਾਜਿਆਂ ਦੇ ਰਾਜੇ ਅਤੇ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਾਹ! ॥੧॥੧੨੬॥
ਉਚਰਿਓ ਆਤਮਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਸੰਗ ॥
ਆਤਮਾ ਨੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਪੁਛਿਆ
ਉਤਭੁਜ ਸਰੂਪ ਅਬਿਗਤ ਅਭੰਗ ॥
ਨਾਸ਼ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਹੈ ਗਤਿ ਤੋਂ ਰਹਿਤ