تپیاں نے تپسوی ('پؤنہاری')
اتے سورمیاں نے سورمے وجوں جانیا ۔۔103۔۔
رات نے (رام نوں) چندرما کرکے پچھانیا،
دن نے سورج روپ کرکے منیا،
راناں نے ردر روپ جانیا
اتے دیوتیاں نے اندر روپ کرکے ویکھیا ۔۔104۔۔
ویداں نے برہم روپ کرکے جانیا،
پنڈتاں نے بیاس روپ کرکے منیا،
وشنو نے 'ہری' وجوں خیال کیتا
اتے سیتا نے سوامی روپ وچّ ویکھیا ۔۔105۔۔
سیتا نے رام نوں ویکھیا
تے کام دے تیر نال ونھی گئی
اتے گھیرنی کھا کے دھرتی اتے ڈگّ پئی،
مانو شرابی نے گھمیری کھادھی ہووے ۔۔106۔۔
سچیت ہوکے (پھر) اس تراں اٹھی
(جس تراں) بہادر یودھا (مورچھا توں اٹھدا ہے)
اتے (پھر رام ول اؤں) اکھاں ٹکا لئیاں
جویں چکوری چندرما ول اکھاں جوڑ لیندی ہے ۔۔107۔۔
(سیتا تے رام) دوویں اک دوجے اتے موہت ہو گئے۔
دوہاں وچوں کوئی وی ٹلدا نہیں سی۔
اس تراں (اک دوجے ساہمنے) کھلوتے ہوئے سن
جویں یدھّ وچّ سورمے (ساہمنے ڈٹدے ہن) ॥108۔۔
(سیتا دے سئمبر دی سوچنا دین لئی راجے جنک نے) کروڑاں دوت بھیجے سن
جو پون دے پتر (ہنومان) وانگ چلدے سن۔