(انھاں نوں) تیاگ گئے اتے (پھر) انھاں دی سدھ نہیں لئی؛ جے تہاڈے من وچ کجھ موہ ہندا (تاں انج نا کردے)۔
(تسیں) آپ تاں شہرناں وچ رچ مچ گئے ہو اتے انھاں سبھ دا پریم ودا کر دتا ہے۔
اس لئی (تسیں) مان (روسا) نا کرو، پھر (برج وچ) آ جاؤ؛ تسیں جت گئے ہو اتے اسیں ہار گئیاں ہاں۔
اس لئی، ہے ساریاں گؤاں دے رکھوالے! متھرا نوں چھڈ دیو اتے پھر (برج وچ) آ جاؤ ۔۔952۔۔
(کوی) شیام کہندے ہن، سری کرشن نوں یاد کر کے ساریاں گوپیاں من وچ دکھ پاؤندیاں ہن۔
اک دھرتی اتے مورچھت ہو کے ڈگ پئی ہے اتے اک ویوگ دی بھری ہوئی برہوں دے گن گاؤندی ہے۔
کوئی مکھ توں 'ہے کرشن' کہندی ہے اتے (کوئی ہور گوپی) اس گلّ نوں کناں نال سن کے ادھر نوں بھج پیندی ہے۔
جد اتھے اس (کرشن) نوں نہیں ویکھدی، (تاں) اہ کہندی ہے کِ ہن کرشن ساڈے ہتھ نہیں لگنگے ۔۔953۔۔
سری کرشن دے آؤن دی خبر نا ملن کر کے گوپیاں چت وچ ویاکل ہو گئیاں۔
رادھا وی چت وچ ویاکل ہو گئی اتے من توں مرجھا گئی۔
جو من دی ماڑی ہالت سی، اوہی اس نے اودھو پاس کہِ سنائی۔
کرشن آئے نہیں ہن، اس کر کے بہت دکھ ہو رہا ہے، (جس دا) ورنن نہیں کیتا جا سکدا ۔۔954۔۔
اودھو نے اتر دتا جو آپنے من وچ بہت ویوگ منا رہا ہے۔ کوی شیام کہندے ہن،
جہڑی گلّ گوپیاں دے من وچ چنگی لگدی ہے (اودھو اوہی کہن لگدا ہے)۔
(سری کرشن) تھوڑے ہی دناں وچ (انھاں نوں آ کے) ملنگے جنھاں دے من وچ کسے کسم دا بھرم نہیں ہے۔
جوگناں ہو کے سری کرشن نوں جپو (پھر) مونہوں جو منگوگیاں، اوہی ور (تہانوں) دیویگا ۔۔955۔۔
انھاں (گوپیاں) نوں اس تراں دا گیان اپدیش دے کے اودھو چلیا اتے چل کے نند ('جسدھا پتِ') پاس آ گیا۔
(اس دے) آؤندیاں ہی جسودھا اتے نند نے (اس دے) پیراں اتے سر نوا دتے۔
(اودھو نے انھاں پرتِ کہا) 'سدا شیام ہی شیام کہندے رہو'، اہ کہِ کے مینوں سری کرشن نے بھیجیا ہے۔
اس تراں کہِ کے اتے رتھ اتے چڑھ کے (اس نے) رتھ نوں متھرا ول چلا دتا ۔۔956۔۔
اودھو نے کانھ جی نوں کہا:
سوییا:
(اودھو) تد متھرا نگر وچ آ کے بلرام اتے کرشن دے پیریں پیا۔
اتے کہا کِ جو تسیں مینوں کہِ کے بھیجیا سی، انھاں نوں میں اسے تراں کہِ دتا ہے۔