اتھے یکشاں اتے کنراں دیاں استریاں سشوبھت سن۔
سپاں اتے گندھرباں دیاں استریاں گیت گا رہیاں سن ۔۔33۔۔
دوہرا:
اس تراں اتھے (انھاں) ستّ کماریاں نے راجے نوں چھل لیا۔
اہ پرسنگ پورا ہو گیا، ہن ہور کتھا چلی ۔۔34۔۔
انھاں سندریاں نے راجے نال بھانت بھانت دا بھوگ کیتا
اتے کوک شاستر (دیاں ودھیاں نوں) وچار وچار کے کئی پرکار دیاں رتی-کریڑاواں کیتیاں ۔۔35۔۔
اتھے سری چرتروپاکھیان دے تریا چرتر دے منتری بھوپ سمباد دے 256ویں چرتر دی سماپتی، سبھ شبھ ہے ۔۔256۔۔4827۔۔ چلدا۔۔
چوپئی:
جتھے پہپوتی نگر شوبھدا سی
(اتھے) نیل کیتُ ناں دا اک وڈا راجا سی۔
بچتر منجری اس دی استری سی۔
(مانو) کام دیو دی پتنی رتی دا ہی اوتار ہووے ۔۔1۔۔
اس دی پتری دا ناں الگنج متی سی
جس نے چندرما دے کرن-جال دی چھبی نوں جتیا ہویا سی۔
اس دے اپار تیز دا کتھن نہیں کیتا جا سکدا۔
(انج پرتیت ہندا سی مانو) جگدیش نے خد بنایا ہووے ۔۔2۔۔
کنور تلک منِ ناں دا اک راجا سی۔
راج-پاٹ اسے نوں پھبدا سی۔
(اس دی) انوپم سندرتا دا ورنن نہیں کیتا جا سکدا۔
(اس دی) چھبی نوں ویکھ کے سورج وی الجھ جاندا سی ۔۔3۔۔
بجے چھند:
الگنج متی (آپنیاں) سخیاں دی ٹولی نال (بیل بوٹیاں نال سجی ہوئی) اک 'کنج' (بھاو باغیچے) وچ وچرن لئی آئی۔
(اتھے) راجے دا الوکک روپ ویکھ کے (من دے) دکھ نوں دور کردی ہوئی موہت ہو گئی۔
اس دی سندرتا نوں ویکھ کے من وچ شرمائی، پر پھر وی ڈھیٹھ بن کے (اس نال) اکھاں لڑاندی رہی۔
(اہ) گھر چلی گئی، پر من اتھے ہی رہا، مانو ہارے ہوئے جواریئے وانگ (من روپ دھن اتھے ہی رہِ گیا) ॥4۔۔
(اس) سندری نے گھر جا کے اکھّ دے اشارے نال اک سخی نوں کول بلایا۔
(اس نوں) بہت سارا دھن کڈھ کے دتا اتے انیک تراں نال اس نوں سمجھایا۔
(اس دے) پیریں پئی، منتاں کیتیاں اتے بھجاواں اتے ہتھ رکھے اتے بہت گڑگڑائی
کِ مینوں متر ملا دے، نہیں تاں مینوں نہیں پائینگی۔ جو (گلّ) میرے من وچ سی، تینوں کہِ دتی ہے ۔۔5۔۔
ہے سخی! میں جوگن ہو کے بن وچ وچرانگی اتے گہنیاں نوں اتار کے وبھوتی (دھونے دی سواہ) مل لوانگی۔
شریر اتے بھگوے کپڑے سزا لوانگی اتے ہتھ وچ گڑوا پھڑ لوانگی۔
اکھاں دیاں پتلیاں دے پاتر (برتن، کھپر) (بنا لوانگی) اتے اس دی بانکی ویکھنی نوں بھکھیا (وجوں گرہن کر کے) رج جاوانگی۔
میری بھاویں دیہ کیوں نا چھٹ جائے اتے امر گھٹ جاوے، پر اجہیاں گھڑیاں وچ وی (میں) جان نہیں دیوانگی ۔۔6۔۔
اک تاں کروڑاں مور بول رہے ہن اتے دوجے کوئلاں اتے کاں کوکاں مار رہے ہن۔
ڈڈوآں (دی ٹراں ٹراں) ہردے نوں ساڑ رہی ہے۔ بدلاں توں پانی دی پھہار دھرتی اتے پے رہی ہے۔
جھینگر ہردے وچ چھیک کردے ہن اتے بجلی کرپان وانگ چمکدی ہے۔
(میرے) پران اس کر کے بچے ہن کِ پری (دے آن) دی آس لگی ہوئی ہے (پر پری) اج تک نہیں آئے ۔۔7۔۔
اڑل:
جد اس سگھڑ سخی نے کماری نوں اتِ ویاکل ویکھیا
تاں کنّ نال لگ کے ہسّ کے گلّ کہی
کِ ہنے اک چالاک دوتی اس کول بھیجو
اتے کنور تلک منِ نوں بھید (سمجھا کے) منگوا لوو ۔۔8۔۔
اجہی منوہر گلّ سن کے (کماری نوں) چنگی لگی
اتے ویوگ دی اگّ کماری دے ہردے وچ مچ پئی۔
اک چالاک سخی نوں بلا کے متر ول بھیجیا۔
(اتے کہِ بھیجیا) ہے ہردے دی گلّ نوں جانن والے! میرے پران روپ پیارے دھن نوں رکھ لے (بھاو بچا لے) ॥9۔۔
دوہرا: