اتي يڪشا ۽ ڪنارن جون عورتون سينگاريل هيون.
نانگن ۽ گنڌارب جون عورتون گيت ڳائي رهيون هيون. 33.
ٻٽي
اهڙيءَ طرح اتي (انهن) ستن ڪنوارين بادشاهه کي ٺڳيو.
اهو ڪيس ختم ٿي چڪو آهي، هاڻي هڪ ٻي ڪهاڻي جاري آهي. 34.
اهي سهڻا بادشاهه سان گڏ هڪ ٻئي سان لطف اندوز ٿيا
۽ (ڪوڪ شاستر جي طريقن) تي غور ڪرڻ کان پوءِ هن ڪيترن ئي قسمن جون رانديون ڪيون. 35.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 256 هين چتر جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 256.4827. هلي ٿو
چوويهه:
جتي پُهپاوتي جو شهر آباد هو
(اتي) نيل ڪيتو نالي هڪ وڏو راجا هو.
بچيترا منجاري سندس زال هئي.
(فرض ڪريو) ڪم ديو جي زال رتي جو اوتار آهي. 1.
سندس ڌيءَ جو نالو علي گنج مٽي هو
جنهن چنڊ جي شعاعن جي تصوير کي فتح ڪيو هو.
هن جي عظيم عظمت بيان نه ٿي ڪري سگهجي.
(جڏهن ته) جگديش پاڻ ٺاهيو هو. 2.
ڪنور تلڪ ماني نالي هڪ راجا هو.
راج-پٽ کيس پيار ڪندو هو.
(سندس) بي مثال حسن بيان نٿو ڪري سگهجي.
سج به (سندس) شڪل ڏسي پريشان ٿي ويندو هو. 3.
بجي چند:
علي گنج مٽيءَ هڪ ’ڪنج‘ (معنيٰ باغ) ۾ گهمڻ لاءِ آيو (جنهن جي) سخي (انگورن سان سينگاريل) جي لشڪر سان.
(اُتي) راجا جو ماورائي روپ ڏسي، (سندس دماغ جو) درد دور ڪري، هوءَ جادوءَ ۾ لڳي وئي.
هن جي حسن کي ڏسي دل ئي دل ۾ شرمسار ٿي وئي، پر پوءِ به دلير ٿي، اکين سان وڙهندي رهي.
(هوءَ) گهر هلي وئي، پر ذهن اتي ئي بيٺو، گم ٿيل جواري وانگر (دولت جي صورت ۾ ذهن اتي ئي رهي) ٤.
(اھو) سندري گھر وڃي ھڪ سخي کي سڏ ڪيو.
(هن کي) تمام گهڻو پيسا ڏنائين ۽ کيس ڪيترن ئي طريقن سان سمجهايائين.
(سندس) پيرن تي ڪري، دعا گهري ۽ سندس ٻانهن تي هٿ رکي وڏو شور مچايو.
مون کي هڪ دوست ڏيو، ٻي صورت ۾ مون کي هڪ به نه ملندو. مون توهان کي ٻڌايو آهي ته منهنجي ذهن ۾ ڇا هو. 5.
اي سخي! مان اٿندس ۽ پاڻ کي گوڏن ۾ ويڙھي ڇڏيندس ۽ زيور لاھي ويھندس ۽ وبھوتي (دھونءَ جي راھ) جو مادو کڻندس.
مان پنهنجي جسم کي زعفراني ڪپڙي سان سينگاريندس ۽ هٿ ۾ هار کڻندس.
اکين جي پوتين جا برتن (ٻاڙا، ڪپر) ٺاهيندو، ۽ مان هن کي ڏسڻ لاءِ عرض ڪندس.
جيتوڻيڪ منهنجو جسم مري نه وڃي ۽ منهنجي عمر گهٽجي وڃي، پر ان وقت به (مان) وڃڻ نه ڏيندس. 6.
هڪ طرف ڪروڙين مور ڳالهائي رهيا آهن ته ٻئي طرف ڪوئا ۽ ڪائون بانگ پيا آهن.
ڏيڏر (di tran tran) دل کي ساڙي رهيو آهي. پاڻيءَ جا چشما مٽرن کان زمين تي ڪري رهيا آهن.
ماڪڙ دل کي ڇهي ٿي ۽ ڪرپان وانگر روشني چمڪي ٿي.
(7) (منهنجي) جان ان ڪري بچي وئي آهي جو محبوب جي اچڻ جي اُميد آهي (پر محبوب جي) اچڻ جي اُميد ناهي.
ثابت قدم:
جڏهن ان بابا ڪماري کي ڏٺو ته ڏاڍو پريشان ٿيو
پوءِ هن کلڻ لڳو ۽ هن جي ڪنن سان ڳالهايو
ته هاڻي هن ڏانهن هڪ چالاڪ قاصد موڪليو
۽ ڪنور تلڪ ماني کان راز پڇيائين. 8.
(ڪماري) اهڙي خوشگوار ڳالهه ٻڌي خوش ٿيو
۽ ڪماري جي دل ۾ جدائي جي باهه ٻاري وئي.
هڪ هوشيار سخي کي سڏيو ۽ ميتر ڏانهن موڪليو ويو.
(۽ موڪليائين ته) اي دل جي خبر رکندڙ! منھنجو قيمتي خزانو (مطلب بچائڻ) 9.
ٻٽي