ثابت قدم:
سندس نالو جيس تلڪ سنگهه رکيو وڃي.
هن کي خوبصورت، مالدار ۽ هوشيار سمجهيو وڃي.
جنهن عورت کيس هڪ جھلڪ به ڏٺو،
پوءِ اهي ماڻهو هڪدم لاڙ ۽ ڪلهن جي رسمن کي ڇڏي ويندا هئا. 3.
چوويهه:
هڪ سخي کيس ڏٺو
۽ (ٻين) دوستن جي وچ ۾ ويھي ۽ ڳالھايو
ته هن شهر ۾ اهڙو سهڻو (شخص) آهي
چنڊ ۽ سج جهڙي ڪا به شيءِ ناهي. 4.
(اهو) ٻڌڻ کان پوءِ راڻيءَ اها ڳالهه ذهن ۾ رکي ڇڏي
۽ ٻين عورتن کي ظاهر نه ڪيو.
نوڪر جيڪو کيس ڏسڻ آيو.
رات ٿي وئي، پوءِ کيس سڏ ٿيو. 5.
راڻيءَ کيس ڪافي پئسا ڏنا
تابعداري سان پڇيو.
جنهن (ماڻهو) جي باري ۾ توهان ڏٺو، مون کي ٻڌايو ته هو ڪٿي آهي.
مان هن کي ڏسڻ چاهيان ٿو. 6.
پوءِ نوڪر اهڙي ڳالهه ڪئي.
اي راڻي! تون منهنجي ڳالهه ٻڌ.
سندس نالو جيس تلڪ راءِ سمجھيو.
کيس شاهه جو پٽ سمجهو.7.
جيڪڏهن توهان پڇو ته اهي توهان سان ملندا
۽ پنهنجي لالچ جي باهه کي آرام ڪر.
(سندس) ڳالهيون ٻڌي راڻي پيرن تي ڪري پئي
۽ پوءِ کيس هن طرح عرض ڪيو.8.
جيڪڏهن توهان هن کي مون کي ڏيو،
توهان کي پئسا ملندا جيڪي توهان چاهيو ٿا.
(پوءِ) هوءَ بنا دير اُتي وئي
۽ ان برڪت واري کي (پنهنجي پاڻ سان) وٺي آيو. 9.
ٻٽي
راڻي هن کي حاصل ڪري هن (نوڪري) جي غربت کي دور ڪيو.
راڻي بادشاھه جي نظر کي بچائي ورتو ۽ کيس ڀاڪر پاتو. 10.
چوويهه:
ٻئي امير ۽ سرگرم هئا
۽ جنسي ميلاپ ڪري خوش ٿيندا هئا.
ھڪڙو ڪم ڪندڙ ھو ۽ (ٻيو) پيئندو ھو.
سڄي رات جنس ۾ گذاريائين. 11.
اُهي پنهنجا هٿ وڍي پوز وٺندا هئا
۽ هڪ ٻئي کي گهڻيون خوشيون ڏيو.
چوماسي ۽ نيل جا نشان.
اهڙيءَ طرح رات گذري وئي ۽ ڏينهن اُڀرڻ لڳو. 12.
راڻي صبح جو پنهنجي مڙس وٽ وئي،
پر هن (ماڻهو) لاءِ هن جي ذهن ۾ اميد هئي.
(هوءَ دل ۾ سوچيندي رهي ته) ڪهڙي وقت ڏينهن ختم ٿيندو ۽ اونداهو ٿيندو
۽ پوءِ منهنجو عاشق ايندو ۽ مونکي خوشي ڏيندو. 13.
جيڪڏهن مان بادشاهه سان گڏ رهيس
سو هي عمر مون کي مايوس ڪندي رهندي.