شري دسم گرنتھ

صفحو - 925


ਨਾਥ ਬਾਗ ਜੋ ਮੈ ਲਗਵਾਯੋ ॥
naath baag jo mai lagavaayo |

”منهنجا مالڪ، اهو باغ، جنهن کي مون پاليو آهي،

ਯਹ ਗੁਲਾਬ ਤਿਹ ਠਾ ਤੇ ਆਯੋ ॥
yah gulaab tih tthaa te aayo |

”هي گلاب ان مان نڪرندا آهن.

ਸਕਲ ਸਖਿਨ ਜੁਤ ਤੁਮ ਪੈ ਡਾਰਿਯੋ ॥
sakal sakhin jut tum pai ddaariyo |

'اسان، سڀني هم وطنن، چونڊ ڪئي آهي.'

ਪ੍ਰਫੁਲਤ ਭਯੋ ਜੜ ਕਛੁ ਨ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥੧੦॥
prafulat bhayo jarr kachh na bichaariyo |10|

اھو ٻڌي اھو بيوقوف ڏاڍو خوش ٿيو.(l0)(1)

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਬਾਨਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੯੨॥੧੬੪੪॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade baanavo charitr samaapatam sat subham sat |92|1644|afajoon|

راجا ۽ وزير جي ڳالهه ٻولهه جو 92 هين مثال، خيرات سان پورو ٿيو. (92) (1642)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਚਲਿਯੋ ਜੁਲਾਹੋ ਸਾਹੁਰੇ ਉਡਿ ਜਾ ਕਹਤਾ ਜਾਇ ॥
chaliyo julaaho saahure udd jaa kahataa jaae |

هڪ ڄار پنهنجي سسر ڏانهن وڃي رهيو هو ۽ رڙيون ڪري رهيو هو، ’اُڏام‘.

ਬਧਿਕਨ ਕੁਸਗੁਨ ਜਾਨਿ ਕੈ ਮਾਰਿਯੋ ਤਾਹਿ ਬਨਾਇ ॥੧॥
badhikan kusagun jaan kai maariyo taeh banaae |1|

هڪ شڪاريءَ هن کي بڇڙو ڪم سمجهي کيس ماري وڌو (1)

ਬਧਿਕ ਬਾਚ ॥
badhik baach |

بدڪ جي ڳالهه

ਉਡਿ ਉਡਿ ਆਵਹੁ ਫਾਸਿਯਹੁ ਸੌ ਕਹਤਾ ਮਗੁ ਜਾਇ ॥
audd udd aavahu faasiyahu sau kahataa mag jaae |

(شڪاريءَ کيس چيو ته) تون چوندينءَ ته اچ وڃ ۽ ڦاسائي وڃ.

ਜੋ ਐਸੋ ਬਚ ਪੁਨਿ ਕਹਿਯੋ ਹਨਿਹੈ ਤੋਹਿ ਰਿਸਾਇ ॥੨॥
jo aaiso bach pun kahiyo hanihai tohi risaae |2|

”جيڪڏهن تون ٻيءَ طرح رڙ ڪندين ته مان ڪاوڙجي ويندس ۽ توکي ماري ڇڏيندس“ (2)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਫਸਿ ਫਸਿ ਜਾਵਹੁ ਉਡਿ ਉਡਿ ਆਇ ॥
fas fas jaavahu udd udd aae |

مکڻ مکڻ اچي بيٺو

ਐਸੇ ਕਹਤ ਜੁਲਾਹੋ ਜਾਇ ॥
aaise kahat julaaho jaae |

پوءِ هن اهو چئي پنهنجو سفر شروع ڪيو ته، ’اچو اڏامڻ ۽ ڦاسڻ.

ਚੋਰਨ ਕੁਸਗੁਨ ਚਿਤ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
choran kusagun chit bichaariyo |

چور (اها ڳالهه ٻڌي) ڪشنگن کي چت ۾ سمجهندا هئا

ਦੋ ਸੈ ਜੁਤੀ ਸੌ ਤਿਹ ਮਾਰਿਯੋ ॥੩॥
do sai jutee sau tih maariyo |3|

اها ڳالهه چورن ٻڌو ۽ کيس ٻه سؤ ڀيرا جوتن سان ماريائون (3)

ਚੋਰਨ ਬਾਚ ॥
choran baach |

چور جي هدايت

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਲੈ ਆਵਹੁ ਧਰਿ ਜਾਇਯਹੁ ਯੌ ਕਹਿ ਕਰੌ ਪਯਾਨ ॥
lai aavahu dhar jaaeiyahu yau keh karau payaan |

”چئو، ”هتي آڻيو، وڃ ۽ هليو وڃ.

ਜੋ ਉਹਿ ਭਾਤਿ ਬਖਾਨਿਹੋ ਹਨਿਹੈ ਤੁਹਿ ਤਨ ਬਾਨ ॥੪॥
jo uhi bhaat bakhaaniho hanihai tuhi tan baan |4|

”جيڪڏهن تون ٻي ڳالهه ڪندين ته توکي ماري ڇڏينداسين“ (4)

ਜਬ ਚੋਰਨ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਤਬ ਤਾ ਤੇ ਡਰ ਪਾਇ ॥
jab choran aaise kahiyo tab taa te ddar paae |

جڏهن هو چورن کان ڊڄندو هو ته هليو ويندو هو،

ਲੈ ਆਵਹੁ ਧਰਿ ਜਾਇਯਹੁ ਯੌ ਮਗੁ ਕਹਤੌ ਜਾਇ ॥੫॥
lai aavahu dhar jaaeiyahu yau mag kahatau jaae |5|

’هتي آڻيو، ڇڏي وڃ ۽ هليو وڃ.‘ (5)

ਚਾਰ ਪੁਤ੍ਰ ਪਾਤਿਸਾਹ ਕੇ ਇਕ ਨੈ ਤਜਾ ਪਰਾਨ ॥
chaar putr paatisaah ke ik nai tajaa paraan |

هڪ راجا کي چار پٽ هئا. هڪ دم ئي آخري ساهه کنيو هو،

ਦਾਬਨ ਤਾ ਕੌ ਲੈ ਚਲੇ ਅਧਿਕ ਸੋਕ ਮਨ ਮਾਨਿ ॥੬॥
daaban taa kau lai chale adhik sok man maan |6|

۽ اُھي کيس دفنائڻ لاءِ وٺي ويا (6)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਤਬ ਲੌ ਕਹਤ ਜੁਲਾਹੋ ਐਯਹੁ ॥
tab lau kahat julaaho aaiyahu |

ايتري تائين جو ٻانهو اهو چوڻ آيو

ਲੈ ਲੈ ਆਵਹੁ ਧਰ ਧਰ ਜੈਯਹੁ ॥
lai lai aavahu dhar dhar jaiyahu |

اُن وَرَ سان مليا، جيڪو چئي رھيو ھو ته ”اندر آڻي اُتي وجھو.

ਸੈਨਾ ਕੇ ਸ੍ਰਵਨਨ ਯਹ ਪਰੀ ॥
sainaa ke sravanan yah paree |

(جڏهن اها ڳالهه (بادشاهه جي) فوج جي ڪنن ۾ پهتي.

ਪੰਦ੍ਰਹ ਸੈ ਪਨਹੀ ਤਹ ਝਰੀ ॥੭॥
pandrah sai panahee tah jharee |7|

جڏهن راجا جي سپاهين اها ڳالهه ٻڌي، تڏهن کيس پندرهن سؤ جوتن جا مار ڏنائون.

ਤਿਨ ਸੋ ਕਹਿਯੋ ਕਹੋ ਸੁ ਉਚਾਰੋ ॥
tin so kahiyo kaho su uchaaro |

(انهن) هن کي چيو ته جيڪو (اسان) چئون سو چئو.

ਕਹਿਯੋ ਬੁਰਾ ਭਯੋ ਕਹਤ ਪਧਾਰੋ ॥
kahiyo buraa bhayo kahat padhaaro |

انهن کيس ورجائڻ لاءِ چيو ته ”ڪهڙي خراب ڳالهه ٿي وئي آهي.

ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਕੀ ਬਾਤ ਨ ਜਾਨੀ ॥
bhed abhed kee baat na jaanee |

هن کي فرق سمجهه ۾ نه آيو.

ਜੋ ਤਿਨ ਕਹਿਯੋ ਵਹੈ ਜੜ ਮਾਨੀ ॥੮॥
jo tin kahiyo vahai jarr maanee |8|

(8) هن کي سمجهه ۾ نه آيو ته هنن کيس ائين ڇو چيو؟

ਏਕ ਰਾਵ ਤਾ ਕੇ ਬਹੁ ਨਾਰੀ ॥
ek raav taa ke bahu naaree |

هڪ بادشاهه کي ڪيتريون ئي زالون هيون،

ਪੂਤ ਨ ਹੋਤ ਤਾਹਿ ਦੁਖ ਭਾਰੀ ॥
poot na hot taeh dukh bhaaree |

هڪڙو راجا هو جنهن کي گهڻيون زالون هيون پر پٽ ڪو نه هو.

ਔਰ ਬ੍ਯਾਹਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹ੍ਵੈ ਕੀਨੋ ॥
aauar bayaeh bayaakul hvai keeno |

هو پريشان ٿي ويو ۽ ٻي شادي ڪيائين.

ਤਾ ਕੇ ਭਵਨ ਪੂਤ ਬਿਧਿ ਦੀਨੋ ॥੯॥
taa ke bhavan poot bidh deeno |9|

هن ٻي شادي ڪئي ۽ خدا کيس هڪ پٽ عطا ڪيو (9)

ਸਭਹਿਨ ਆਨੰਦ ਚਿਤ ਬਢਾਯੋ ॥
sabhahin aanand chit badtaayo |

هر ڪو ڏاڍو خوش هو.

ਤਬ ਲੌ ਕਹਤ ਜੁਲਾਹੋ ਆਯੋ ॥
tab lau kahat julaaho aayo |

هر ڪو ماڻهو ڏاڍو خوش ٿيو، جڏهن ڍور لنگهيو.

ਬੁਰਾ ਭਯੋ ਕਹਿ ਊਚ ਪੁਕਾਰਿਯੋ ॥
buraa bhayo keh aooch pukaariyo |

۽ وڏي آواز ۾ ”برو هويا“ چوڻ لڳو.

ਸੁਨ੍ਯੋ ਜਾਹਿ ਪਨਹਿਨ ਤਿਨ ਮਾਰਿਯੋ ॥੧੦॥
sunayo jaeh panahin tin maariyo |10|

”ڪهڙي بڇڙي ڳالهه ٿي وئي آهي“، هن چيو، ته راجا کيس مار ڏني (10)

ਪੁਰ ਜਨ ਬਾਚ ॥
pur jan baach |

ڳوٺاڻن چيو:

ਭਲਾ ਭਯੋ ਇਹ ਕਹਤ ਪਧਾਰਿਯੋ ॥
bhalaa bhayo ih kahat padhaariyo |

جڏهن ماڻهو بوٽن سان ماريندا آهن

ਜਬ ਲੋਗਨ ਜੂਤਿਨ ਸੋ ਮਾਰਿਯੋ ॥
jab logan jootin so maariyo |

ھر بدن جي ٿڌ کان پوءِ کيس چيو ويو ته، ”اھا خدا جي نعمت آھي.

ਜਾਤ ਭਯੋ ਤਿਹ ਠਾ ਬਡਭਾਗੀ ॥
jaat bhayo tih tthaa baddabhaagee |

جڏهن سڳورا ان جاءِ تي پهتا.

ਜਹ ਅਤਿ ਅਗਨਿ ਨਗਰ ਮਹਿ ਲਾਗੀ ॥੧੧॥
jah at agan nagar meh laagee |11|

پوءِ هو هڪ ڳوٺ پهتو، جنهن کي باهه لڳل هئي (11)

ਗਿਰਿ ਗਿਰਿ ਪਰੈ ਮਹਲ ਜਹ ਭਾਰੇ ॥
gir gir parai mahal jah bhaare |

جتي وڏا وڏا محل ڊهي پيا هئا.

ਛਪਰਨ ਕੇ ਜਹ ਉਡੈ ਅਵਾਰੇ ॥
chhaparan ke jah uddai avaare |

وڏا وڏا محلات به ڊهي پيا هئا، ۽ ڇتون به ڀڄي پيون هيون.