تنهنجي اکين جي تيز تيرن سبب منهنجو دماغ زخمي ٿي پيو آهي
جدائي جي باهه ۾ سڙي رهيو آهيان ۽ پاڻ کي بچائي نه سگهيو آهيان
مان تنهنجي سڏ تي نه آيو آهيان، اتي سڙي رهيو هوس، تنهن ڪري هتي آيو آهيان.
راڌا جو خطاب ڪرشن کي خطاب ڪيو
سويا
شاعر شيام چوي ٿو ته راڌا چيو اي ڪرشن! مان توسان خوشيءَ سان کيڏندو ۽ گھمندو هوس
مون ماڻهن جي ٺٺوليون برداشت ڪيون ۽ توکان سواءِ ڪنهن کي به نه سڃاتو
مون کي ته توسان ئي محبت هئي، پر تو منهنجي محبت کي ڇڏي مون کي اهڙي حال تي پهچايو آهي.
تون ٻين عورتن سان پيار ڪيو آهي، اهو چئي راڌا هڪ ڊگهو ساهه کنيو ۽ سندس اکين ۾ ڳوڙها اچي ويا.
ڪرشن جو ڪلام:
سويا
� اي منهنجي پياري راڌا! مان صرف توسان پيار ڪريان ٿو ۽ ٻيو ڪو به گوپي نه
جيڪڏهن تون مون سان گڏ رهين ته مان توکي ڏسان ٿو ۽ جيڪڏهن نه رهين ته تنهنجو پاڇو ڏسان ٿو
ائين چئي ڪرشن راڌا جي ٻانهن کي جهلي ورتو ۽ چيائين ته ”اچو ته ٻيلي ۾ هليا وڃون ۽ خوشين ۾ رهون.
مان توهان کي قسم کڻان ٿو، مان توهان کي قسم کڻان ٿو، اسان کي وڃڻ ڏيو، پر راڌا چيو، "آئون توهان کي قسم کڻان ٿو، مان نه ويندس. 733.
اهڙيءَ طرح ڳالهه ڪندي ٽنهي جهانن جي پرجوش عشق جو لطف وٺندڙ راڌا جي هٿ کي پڪڙي ورتو.
ڪرشن جي کمر شينهن وانگر پتلي آهي ۽ هن جو چهرو لکين چنڊن جهڙو سهڻو آهي
(پوءِ) هن چيو ته مون سان گڏ هل، جيڪو سڀني گوپين جي ذهنن جو جادوگر آهي.
ڪرشن، جنهن گوپين جي ذهنن کي رغبت ڏياري، چيو، ”تون مون سان گڏ هل، ائين ڇو پيو ڪرين؟ مون کي عرض آهي ته مون کي اهو سڀ ڪجهه ٻڌاءِ جيڪو تنهنجي ذهن ۾ آهي.734.
� اي منهنجي پياري راڌا! تون مون سان طنز ڇو ڪري رهيو آهين؟ مون کي رڳو توسان پيار آهي
تون بيڪار وهم ۾ پئجي وئي آهين، چندر ڀاڳ جي حوالي سان منهنجي ذهن ۾ ڪجهه به نه آهي
تنهن ڪري، پنهنجي غرور کي ڇڏي، مون سان گڏ جمنا جي ڪناري تي کيڏڻ لاءِ وڃ
���مسلسل راڌا ڪرشن جي فرمانبرداري نه ڪري رهي آهي، جڏهن، ڪرشن، علحدگيء سان هن کي سڏيندي آهي. 735.
� اي پيارا! پنهنجي غرور کي ڇڏي اچو ۽ اچو ته ٻئي ٻيلي ۾ هلون