جنهن جراسند جي لشڪر کي تڪليف ڏني هئي ۽ دشمنن جو غرور ناس ڪري ڇڏيو هو.
جنهن طريقي سان جراسند جي لشڪر کي چيڀاٽيو ويو ۽ سندس غرور ٽٽي ويو، اهڙي طرح ڪرشن به انهن عورتن جا سڀ گناهه ختم ڪرڻ چاهي ٿو.
ان شاعر کي شيام سڏيو ويندو آهي، جيڪو (سادڪ) پيار سان ڪرشن جا گيت ڳائيندو آهي.
جيڪو به پيار سان ڪرشن جا گيت ڳائيندو، ان جي شان کي شاعري ۾ سهڻي نموني بيان ڪندو،
جيڪو (ماڻهو) ٻين کان شري ڪرشن جي بحث ٻڌي ٿو ۽ پنهنجو ذهن سري ڪرشن تي رکي ٿو.
ٻين کان رب جي باري ۾ ٻڌڻ تي پنهنجي ذهن ۾ رب جي باري ۾ بحث ڪيو، شاعر شيام چوي ٿو ته هو ٻيو جسم نه کڻندو ۽ منتقل ٿيندو. 2482.
جيڪو سري ڪرشن جي مشابهت کي ڳائي ٿو ۽ شاعري ۾ رچائي ٿو.
جيڪي ڪرشن جا گيت ڳائيندا ۽ کيس شاعري ۾ بيان ڪندا، سي ڪڏهن به گناهن جي باهه ۾ نه سڙي سگهندا.
انهن جون سڀ پريشانيون ناس ٿي وينديون ۽ انهن جا سمورا گناهه اجتماعي طور ختم ٿي ويندا
اهو ماڻهو، جيڪو ڪرشن جي پيرن کي ڇهندو، اهو ڪڏهن به جسم کي نه سمجهي سگهندو. 2483.
شاعر شيام چوي ٿو ته پوءِ اهي (ماڻهو) جيڪي دلچسپيءَ سان شري ڪرشن کي ڳائين ٿا.
جيڪو پيار سان ڪرشن جو نالو ورجائيندو، جيڪو کيس ياد ڪرڻ واري کي دولت وغيره ڏيندو،
اُهي (ماڻهو) جيڪي گهر جا سڀ ڪم ڇڏي سندس پير چٽ (جڳهه) ۾ رکندا آهن.
جيڪو پنهنجي ذهن کي ڪرشن جي پيرن ۾ جذب ڪري، گهر جي سڀني ڪمن کي ڇڏي، ان جي ذهن مان دنيا جا سڀ گناهه الوداع ٿي ويندا.
جيتوڻيڪ ڪو ماڻهو محبت ۾ جذب نه هو، هن پنهنجي جسم تي ڪيتريون ئي تڪليفون برداشت ڪيون ۽ سادگي ڪئي.
جيتوڻيڪ هن کي ڪاشي ۾ ويد جي تلاوت بابت هدايتون مليون هيون، پر ان جي جوهر نه سمجهي سگهيو.
(جن) خيرات ڏني، (ڇا) سري ڪرشن انهن جو رهاڪو ٿيو، (نه) انهن سڀني جي دولت وڃايل آهي.
جيتوڻيڪ اهو سوچي هن پنهنجو سمورو مال خيرات ۾ ڏئي ڇڏيو ته رب راضي ٿيندو، پر جنهن رب کي دل جي گهراين سان پيار ڪيو آهي، اهو ئي رب کي سڃاڻي سگهي ٿو.
پوءِ ڇا ٿيو، جو ڪو ڪرنل جهڙو عقيدتمند اکيون بند ڪري ماڻهن کي ڏيکارين ها.
ڪو ماڻهو مڇيءَ وانگر سڀني زيارت گاهه تي غسل ڪري رهيو آهي، ڇا هو ڪڏهن رب کي سڃاڻي سگهيو آهي؟
(جهڙوڪ) ڏيڏر جيڪو ڏينهن رات ڳالهائيندو رهي يا (جهڙوڪ) اهڙو پکي جيڪو پنهنجي جسم تي پرن سان اڏامندو رهي.
ڏيڏر ڏڪندا آهن رات ۽ پکي هميشه اڏامندا آهن، پر شاعر شيام چوي ٿو ته (نالو) ورجائڻ ۽ اُتي ڊوڙڻ جي باوجود، محبت کان سواءِ ڪو به ڪرشن کي خوش نه ڪري سگهيو آهي. 2486.
جيڪڏهن ڪنهن کي پئسي جي لالچ آهي ۽ ڪنهن کي رب جا گيت چڱي طرح پڙهي ٻڌايا آهن.
جيڪو رب جي ساراهه ڪري، دولت جي لالچ ۾، ۽ ان سان محبت ڪرڻ کان سواءِ ناچ ڪري، ان کي رب جي طرف وڃڻ واري واٽ جي خبر نه پئجي سگهي.
جنهن پنهنجي سڄي عمر راند روند ۾ گذاري ۽ علم جي جوهر نه ڄاتو، تنهن کي به رب جو ادراڪ نه ٿي سگهيو.
2487.
جيڪي ٻيلي ۾ غور و فڪر ڪن ٿا، اهي آخرڪار ٿڪجي پون ٿا، واپس پنهنجن گهرن ڏانهن موٽي اچن ٿا
عالم ۽ ڏاها غور و فڪر سان رب کي ڳوليندا رهيا آهن، پر اهو رب ڪنهن کي به ملي نه سگهيو آهي.
(شاعر) شيام چوي ٿو ته اهو ئي آهي جيڪو سڀني ويدن، ڪتابن ۽ سنتن جي راءِ ۾ قائم آهي.
سڀ ويد، ڪتب (سميٽڪ اسڪرپچر) ۽ سنت چون ٿا ته جنهن به رب سان پيار ڪيو آهي، تنهن هن کي سڃاڻي ورتو آهي.
مان هڪ ڪشتري جو پٽ آهيان ۽ برهمڻ جو نه آهيان، جيڪو سختي ڪرڻ جي هدايت ڪري سگهي ٿو.
توکي ڇڏي دنيا جي شرمندگيءَ ۾ ڪيئن جذب ٿي ويندس
جيڪي به عرض ڪري رهيو آهيان، سو پنهنجن هٿن سان ڪري رهيو آهيان، اي رب!
مهرباني ڪري مون کي اها نعمت عطا فرماءِ ته جڏهن منهنجي پڄاڻي ٿئي، تڏهن مان ميدان جنگ ۾ وڙهندي مري وڃان. 2489.
DOHRA
سنه 1745ع ۾ وڪرمي دور جي سودي پهر ۾ ساون مهيني ۾ چنڊ نظر آيو.
2490ع ۾ پاونٽا جي شهر ۾، وهندڙ جمنا جي ڪناري تي، (اهو ڪم پورو ٿي چڪو آهي).
مون ڀاڳوت جي ڏهين ڀاڱي (سکند) جي تقرير مقامي زبان ۾ ترتيب ڏني آهي.
اي رب! مون کي ٻي ڪا به تمنا نه آهي ۽ مون کي صرف صداقت جي بنياد تي وڙهندڙ جنگ لاءِ جوش آهي. 2491.
سويا
سلام آهي ان شخص جي روح کي، جيڪو پنهنجي وات ذريعي رب کي ياد ڪري ٿو ۽ پنهنجي ذهن ۾ حق جي جنگ بابت فڪر ڪري ٿو.
ڪير ٿو سمجهي هن جسم کي صداقت جي جنگ، جيڪو سمجهي ٿو هن جسم کي عارضي، ڪير ٿو چڙهڻ جي ٻيڙيءَ تي
هن جسم کي صبر جو گھر بناءِ ۽ عقل کي چراغ وانگر روشن ڪر.
جيڪو هن جسم کي بردباريءَ جو گهر بڻائي ٿو ۽ عقل جي شمع سان روشن ڪري ٿو ۽ جيڪو علم جو جهنڊو هٿ ۾ کڻي بزدلي جو ميڙ لٽي ٿو.2492.