هن جي حسن وانگر چئو، ڪير چوڻ گهرجي.
هن جي خوبصورتي دنيا ۾ بي مثال طور مشهور هئي.
هن کي شيطان جي بادشاهي، سج ۽ چنڊ وانگر سمجهيو وڃي. 3.
چوويهه:
جڏهن ڀوڳ متي کيس ڏٺو
(پوءِ) ذهن نجات حاصل ڪرڻ کان پوءِ هن جو رهاڪو ٿي ويو.
(هن) دل ۾ سوچيو
۽ (پيغمبر کي سڏي) صاف صاف چيو. 4.
ٻٽي
اي سخي! ٻُڌ، گل ميهار ڏي.
تنهنجي ڄمڻ جي غربت ڪٽي ڇڏيندس. 5.
چوويهه:
سخي اها ڳالهه ٻڌي،
(پوءِ) هوءَ هڪدم هن ڏانهن ڊوڙي وئي.
هن کي ڪيترن ئي طريقن سان بيان ڪيو
۽ آيو ۽ پريا کي پيار ڏنو. 6.
ٻٽي
هو هڪ خوبصورت دوست حاصل ڪري عورت کي خوش ڪري ٿو
هوءَ سندس عشق ۾ مشغول ٿي اڪبر کي وساري وئي.
ان عورت دل ۾ سوچيو ته پنهنجي دوست سان گڏ رهي
۽ اڪبر جي گهر کي ڪجهه ڪردار سان ڇڏي ڏيو. 8.
ثابت قدم:
ان عورت مترا کي سمجھايو ۽ چيو.
محبوب پاسو (شخص) کي ظاھر ڪرڻ لاءِ چيو
مان پاڻ کي ڪنهن پل هيٺان لڪائي ڇڏيندس
۽ اتان ٻاهر، صاحب! مان تنهنجي گهر ايندس. 9.
چوويهه:
ميترا کلندي چيو.
تون مون وٽ ڪيئن ايندين؟
جيڪڏهن اڪبر جيترو خراب هو
پوءِ ياما توکي ۽ مون کي موڪليندو. 10.
ثابت قدم:
(عورت چيو) اڪبر ته پوءِ (مان به) چال کي به ڌوڏيندس.
(آءُ) موقعو وٺندس ٻاهر نڪرڻ ۽ توسان مذاق ڪرڻ.
ان بيوقوف کي مٿي ۾ مارڻ سان
۽ ڪردار ڏيکاريندي، پيارا! مان توسان اچي ملندس. 11.
هوءَ عمدي طور هڪ چنار جي وڻ جي وڏي شاخ هيٺ سمهي رهي هئي.
اڪبر کي ڏسڻ ۽ جاڳڻ کان پوءِ، هوءَ قيادت لاءِ اڳتي نه وڌي.
(جڏهن اڪبر آيو ته ان عورت چيو) مون کي هن تلوار جي ڇانو ڏاڍي وڻندي آهي.
(تنهن ڪري) مان خوشيءَ سان ليٽي پيو آهيان ۽ ننڊ مان جاڳان نه آهيان. 12.
ٻٽي
جيڪڏهن اڪبر پاڻ اچي منهنجي هٿ کي جهلي مون کي جاڳائي
تنهن هوندي به مان هن تي پنهنجا جوتا رکي سمهندو رهندس. 13.
چوويهه:
بادشاهه اها ڳالهه ٻڌي
سو هوءَ جوتا کڻي مٿس رکيائين.
هن (عورت) ساڳيو جوتا هٿ ۾ کنيو
۽ ويهه (جوتن) اڪبر کي ماري ڇڏيو. 14.