مرڻ مهل هن ائين ڳالهايو.
هن پنهنجي موت جي وقت جيڪو ڪجهه به چيو، مان ان کي جاري رکڻ جو عزم ڪريان ٿو (30)
(هن چيو هو ته) منهنجي ڳالهه بادشاهه کي ٻڌاءِ
”هن مون کي چيو ته راجا کي چئو ته گهر ۾ رهي.
هنن راڻين کي ڏک نه ڏيو
”راڻين کي مصيبت ۾ نه وجهڻ ۽ نه بادشاهي ڇڏڻ“ (31)
تڏهن هن مون کي هڪ ڳالهه ٻڌائي
”پوءِ هن مون کي ٻڌايو ته، جيڪڏهن راجا انڪار ڪري ها.
پوءِ کيس ٻڌايو
”پوءِ مان هن تي واضح ڪريان ته هن جي مراقبي جا سڀ فائدا رد ٿي ويندا“ (32)
هوءَ ڇا (وڌيڪ چيو) هوءَ بعد ۾ ٻڌائيندي
”هن مون کي ٻيو ڇا چيو، مان توکي پوءِ ٻڌائيندس. سڀ کان پهريان آئون توهان جي سڀني خواهش کي ختم ڪري ڇڏيندس.
هاڻي منهنجي ڳالهه ٻڌ
ھاڻي جيڪڏھن توھان ان تي عمل ڪيو جيڪو مون توھان کي ٻڌايو آھي، تنھنجو راڄ قائم رھندو (33)
دوهيرا
”توهان پنهنجي پويان اولاد، پٽ ۽ جوان زال ڇڏي رهيا آهيو.
”تون مون کي ٻڌاءِ ته تنهنجو راڄ ڪيئن هلي سگهي ٿو.(34)
اولاد زمين تي ڦري رهيو آهي، زال روئي رهي آهي،
”نوڪر ۽ مائٽ روئي رهيا آهن، هاڻي ڪير حڪومت ڪندو؟“ (35)
چوپائي
(جوگي جا) سڀ شاگرد خوش ٿيا.
(ٻئي طرف) شاگرد ڏاڍا خوش ٿي رهيا هئا، ۽ ضعيف ٿي پيا هئا.
(انهن جو خيال هو ته) جوگي گرو بادشاهه کي جوگي بڻائي ڇڏيندو
(اهي سوچي رهيا هئا ته) ’يوگي، جلد ئي راجا کي پاڻ وٽ وٺي ايندو ۽ کيس در در کان ماني گهرڻ لاءِ موڪليندو.
دوهيرا
”راجا ضرور يوگي جو لباس پائي اچي ناٿ يوگي سان گڏ هوندو.
پر بيوقوفن کي خبر نه هئي ته يوگي کي ڇا ٿيو آهي (37)
اولاد، پٽ، جوان عورتون ۽ نوڪر، سڀيئي راجا کي منٿ ڪري رهيا هئا ته هو نه وڃي.
اهي سڀ روئي رهيا هئا ۽ پڇي رهيا هئا ته توهان اسان کي ڇو ڇڏي رهيا آهيو. ڇا تون اسان تي رحم نٿو ڪرين؟'' (38)
(راجا جواب ڏنو ته) ”ٻڌو، اي راڻا!
مان توهان کي ويد جي حڪمت ذريعي ٻڌايان ٿو (39)
چوپائي
ماءُ ٻار سان کيڏندي،
”ماءُ خوشيءَ سان ٻار کي کيڏڻ لاءِ ٺاهيندي آهي پر موت مٿان ڇانوَ آهي.
ماءُ روز سمجهي ٿي ته (منهنجو) پٽ وڏو ٿي رهيو آهي.
”هوءَ ٻار کي وڌندي ڏسي خوش ٿيندي آهي، پر موت جي ويجهو اچڻ جو تصور نه ڪندي آهي.“ (40)
دوهيرا
”ماءُ، زال ۽ اولاد ڇا آهن؟ اهي صرف مجسم آهن
پنجن عنصرن مان، جن جي آخر ۾ پارش آهي (41)
چوپائي
جڏهن ڪا مخلوق پهريون ڀيرو جنم وٺي ٿي،
”جڏهن انسان پيدا ٿيندو آهي ته ڄمڻ سان ئي پنهنجي ننڍپڻ وڃائي ويهندو آهي.
جوانيءَ ۾، موضوع بڇڙا ڪم ڪندو رهي ٿو
”جواني ۾ هو خوشيءَ ۾ مشغول هوندو آهي ۽ ڪڏهن به پنهنجي جڙ کي سمجهڻ جي ڪوشش نه ڪندو آهي.“ (42)
دوهيرا
”جڏهن هو پوڙهو ٿئي ٿو، تڏهن هن جو بدن لرزڻ لڳندو آهي، جيئن هن نالي جو غور نه ڪيو هو،
(43) ۽، خدا جي نماز نه هجڻ ڪري، برائيون ان تي غالب آهن.
”موت جي حد تائين پهچڻ، نه پٽ، نه پوڙها،