شري دسم گرنتھ

صفحو - 905


ਮਰਤੀ ਬਾਰ ਬਚਨ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ॥
maratee baar bachan yau kahiyo |

مرڻ مهل هن ائين ڳالهايو.

ਸੋ ਮੈ ਦ੍ਰਿੜੁ ਕਰਿ ਜਿਯ ਮਹਿ ਗਹਿਯੋ ॥੩੦॥
so mai drirr kar jiy meh gahiyo |30|

هن پنهنجي موت جي وقت جيڪو ڪجهه به چيو، مان ان کي جاري رکڻ جو عزم ڪريان ٿو (30)

ਮੋਰੀ ਕਹੀ ਭੂਪ ਸੌ ਕਹਿਯਹੁ ॥
moree kahee bhoop sau kahiyahu |

(هن چيو هو ته) منهنجي ڳالهه بادشاهه کي ٻڌاءِ

ਤੁਮ ਬੈਠੇ ਗ੍ਰਿਹ ਹੀ ਮੈ ਰਹਿਯਹੁ ॥
tum baitthe grih hee mai rahiyahu |

”هن مون کي چيو ته راجا کي چئو ته گهر ۾ رهي.

ਇਨ ਰਾਨਿਨ ਕੌ ਤਾਪੁ ਨ ਦੀਜਹੁ ॥
ein raanin kau taap na deejahu |

هنن راڻين کي ڏک نه ڏيو

ਰਾਜਿ ਜੋਗ ਦੋਨੋ ਹੀ ਕੀਜਹੁ ॥੩੧॥
raaj jog dono hee keejahu |31|

”راڻين کي مصيبت ۾ نه وجهڻ ۽ نه بادشاهي ڇڏڻ“ (31)

ਪੁਨਿ ਮੋ ਸੋ ਇਕ ਬਚਨ ਉਚਾਰੋ ॥
pun mo so ik bachan uchaaro |

تڏهن هن مون کي هڪ ڳالهه ٻڌائي

ਜੌ ਨ੍ਰਿਪ ਕਹਿਯੋ ਨ ਕਰੈ ਤਿਹਾਰੋ ॥
jau nrip kahiyo na karai tihaaro |

”پوءِ هن مون کي ٻڌايو ته، جيڪڏهن راجا انڪار ڪري ها.

ਤਬ ਪਾਛੇ ਯਹ ਬਚਨ ਉਚਰਿਯਹੁ ॥
tab paachhe yah bachan uchariyahu |

پوءِ کيس ٻڌايو

ਰਾਜਾ ਜੂ ਕੇ ਤਪ ਕਹ ਹਰਿਯਹੁ ॥੩੨॥
raajaa joo ke tap kah hariyahu |32|

”پوءِ مان هن تي واضح ڪريان ته هن جي مراقبي جا سڀ فائدا رد ٿي ويندا“ (32)

ਜੋ ਤਿਨ ਕਹੀ ਸੁ ਪਾਛੇ ਕਹਿ ਹੌ ॥
jo tin kahee su paachhe keh hau |

هوءَ ڇا (وڌيڪ چيو) هوءَ بعد ۾ ٻڌائيندي

ਤੁਮਰੇ ਸਕਲ ਭਰਮ ਕੋ ਦਹਿ ਹੌ ॥
tumare sakal bharam ko deh hau |

”هن مون کي ٻيو ڇا چيو، مان توکي پوءِ ٻڌائيندس. سڀ کان پهريان آئون توهان جي سڀني خواهش کي ختم ڪري ڇڏيندس.

ਅਬ ਸੁਨਿ ਲੈ ਤੈ ਬਚਨ ਹਮਾਰੋ ॥
ab sun lai tai bachan hamaaro |

هاڻي منهنجي ڳالهه ٻڌ

ਜਾ ਤੇ ਰਹਿ ਹੈ ਰਾਜ ਤਿਹਾਰੋ ॥੩੩॥
jaa te reh hai raaj tihaaro |33|

ھاڻي جيڪڏھن توھان ان تي عمل ڪيو جيڪو مون توھان کي ٻڌايو آھي، تنھنجو راڄ قائم رھندو (33)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਸੁਤ ਬਾਲਕ ਤਰੁਨੀ ਤ੍ਰਿਯਾ ਤੈ ਤ੍ਯਾਗਤ ਸਭ ਸਾਜ ॥
sut baalak tarunee triyaa tai tayaagat sabh saaj |

”توهان پنهنجي پويان اولاد، پٽ ۽ جوان زال ڇڏي رهيا آهيو.

ਸਭ ਬਿਧਿ ਕੀਯੋ ਕਸੂਤਿ ਗ੍ਰਿਹ ਕ੍ਯੋ ਕਰਿ ਰਹਸੀ ਰਾਜ ॥੩੪॥
sabh bidh keeyo kasoot grih kayo kar rahasee raaj |34|

”تون مون کي ٻڌاءِ ته تنهنجو راڄ ڪيئن هلي سگهي ٿو.(34)

ਪੂਤ ਪਰੇ ਲੋਟਤ ਧਰਨਿ ਤ੍ਰਿਯਾ ਪਰੀ ਬਿਲਲਾਇ ॥
poot pare lottat dharan triyaa paree bilalaae |

اولاد زمين تي ڦري رهيو آهي، زال روئي رهي آهي،

ਬੰਧੁ ਭ੍ਰਿਤ ਰੋਦਨ ਕਰੈ ਰਾਜ ਬੰਸ ਤੇ ਜਾਇ ॥੩੫॥
bandh bhrit rodan karai raaj bans te jaae |35|

”نوڪر ۽ مائٽ روئي رهيا آهن، هاڻي ڪير حڪومت ڪندو؟“ (35)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਚੇਲੇ ਸਭੈ ਅਨੰਦਿਤ ਭਏ ॥
chele sabhai anandit bhe |

(جوگي جا) سڀ شاگرد خوش ٿيا.

ਦੁਰਬਲ ਹੁਤੇ ਪੁਸਟ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ॥
durabal hute pusatt hvai ge |

(ٻئي طرف) شاگرد ڏاڍا خوش ٿي رهيا هئا، ۽ ضعيف ٿي پيا هئا.

ਨਾਥ ਨ੍ਰਿਪਹਿ ਜੋਗੀ ਕਰਿ ਲਯੈ ਹੌ ॥
naath nripeh jogee kar layai hau |

(انهن جو خيال هو ته) جوگي گرو بادشاهه کي جوگي بڻائي ڇڏيندو

ਦ੍ਵਾਰ ਦ੍ਵਾਰ ਕੇ ਟੂਕ ਮੰਗੈ ਹੈ ॥੩੬॥
dvaar dvaar ke ttook mangai hai |36|

(اهي سوچي رهيا هئا ته) ’يوگي، جلد ئي راجا کي پاڻ وٽ وٺي ايندو ۽ کيس در در کان ماني گهرڻ لاءِ موڪليندو.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਨ੍ਰਿਪ ਕਹ ਜੋਗੀ ਭੇਸ ਦੈ ਕਬ ਹੀ ਲਿਯੈ ਹੈ ਨਾਥ ॥
nrip kah jogee bhes dai kab hee liyai hai naath |

”راجا ضرور يوگي جو لباس پائي اچي ناٿ يوگي سان گڏ هوندو.

ਯੌ ਮੂਰਖ ਜਾਨੈ ਨਹੀ ਕਹਾ ਭਈ ਤਿਹ ਸਾਥ ॥੩੭॥
yau moorakh jaanai nahee kahaa bhee tih saath |37|

پر بيوقوفن کي خبر نه هئي ته يوگي کي ڇا ٿيو آهي (37)

ਸੁਤ ਬਾਲਕ ਤਰੁਨੀ ਤ੍ਰਿਯਾ ਕ੍ਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਛਾਡਤ ਮੋਹਿ ॥
sut baalak tarunee triyaa kayo nrip chhaaddat mohi |

اولاد، پٽ، جوان عورتون ۽ نوڪر، سڀيئي راجا کي منٿ ڪري رهيا هئا ته هو نه وڃي.

ਚੇਰੀ ਸਭ ਰੋਦਨ ਕਰੈ ਦਯਾ ਨ ਉਪਜਤ ਤੋਹਿ ॥੩੮॥
cheree sabh rodan karai dayaa na upajat tohi |38|

اهي سڀ روئي رهيا هئا ۽ پڇي رهيا هئا ته توهان اسان کي ڇو ڇڏي رهيا آهيو. ڇا تون اسان تي رحم نٿو ڪرين؟'' (38)

ਸੁਨੁ ਰਾਨੀ ਤੋ ਸੋ ਕਹੋ ਬ੍ਰਹਮ ਗ੍ਯਾਨ ਕੋ ਭੇਦ ॥
sun raanee to so kaho braham gayaan ko bhed |

(راجا جواب ڏنو ته) ”ٻڌو، اي راڻا!

ਜੁ ਕਛੁ ਸਾਸਤ੍ਰ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤ ਕਹਤ ਔਰ ਉਚਾਰਤ ਬੇਦ ॥੩੯॥
ju kachh saasatr sinmrit kahat aauar uchaarat bed |39|

مان توهان کي ويد جي حڪمت ذريعي ٻڌايان ٿو (39)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਸੁਤ ਹਿਤ ਕੈ ਮਾਤਾ ਦੁਲਰਾਵੈ ॥
sut hit kai maataa dularaavai |

ماءُ ٻار سان کيڏندي،

ਕਾਲ ਮੂਡ ਪਰ ਦਾਤ ਬਜਾਵੈ ॥
kaal moodd par daat bajaavai |

”ماءُ خوشيءَ سان ٻار کي کيڏڻ لاءِ ٺاهيندي آهي پر موت مٿان ڇانوَ آهي.

ਵੁਹ ਨਿਤ ਲਖੇ ਪੂਤ ਬਢਿ ਜਾਵਤ ॥
vuh nit lakhe poot badt jaavat |

ماءُ روز سمجهي ٿي ته (منهنجو) پٽ وڏو ٿي رهيو آهي.

ਲੈਨ ਨ ਮੂੜ ਕਾਲ ਨਿਜਕਾਵਤ ॥੪੦॥
lain na moorr kaal nijakaavat |40|

”هوءَ ٻار کي وڌندي ڏسي خوش ٿيندي آهي، پر موت جي ويجهو اچڻ جو تصور نه ڪندي آهي.“ (40)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਕੋ ਮਾਤਾ ਬਨਿਤਾ ਸੁਤਾ ਪਾਚ ਤਤ ਕੀ ਦੇਹ ॥
ko maataa banitaa sutaa paach tat kee deh |

”ماءُ، زال ۽ اولاد ڇا آهن؟ اهي صرف مجسم آهن

ਦਿਵਸ ਚਾਰ ਕੋ ਪੇਖਨੋ ਅੰਤ ਖੇਹ ਕੀ ਖੇਹ ॥੪੧॥
divas chaar ko pekhano ant kheh kee kheh |41|

پنجن عنصرن مان، جن جي آخر ۾ پارش آهي (41)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਪ੍ਰਾਨੀ ਜਨਮ ਪ੍ਰਥਮ ਜਬ ਆਵੈ ॥
praanee janam pratham jab aavai |

جڏهن ڪا مخلوق پهريون ڀيرو جنم وٺي ٿي،

ਬਾਲਾਪਨ ਮੈ ਜਨਮੁ ਗਵਾਵੈ ॥
baalaapan mai janam gavaavai |

”جڏهن انسان پيدا ٿيندو آهي ته ڄمڻ سان ئي پنهنجي ننڍپڻ وڃائي ويهندو آهي.

ਤਰੁਨਾਪਨ ਬਿਖਿਯਨ ਕੈ ਕੀਨੋ ॥
tarunaapan bikhiyan kai keeno |

جوانيءَ ۾، موضوع بڇڙا ڪم ڪندو رهي ٿو

ਕਬਹੁ ਨ ਬ੍ਰਹਮ ਤਤੁ ਕੋ ਚੀਨੋ ॥੪੨॥
kabahu na braham tat ko cheeno |42|

”جواني ۾ هو خوشيءَ ۾ مشغول هوندو آهي ۽ ڪڏهن به پنهنجي جڙ کي سمجهڻ جي ڪوشش نه ڪندو آهي.“ (42)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਬਿਰਧ ਭਏ ਤਨੁ ਕਾਪਈ ਨਾਮੁ ਨ ਜਪਿਯੋ ਜਾਇ ॥
biradh bhe tan kaapee naam na japiyo jaae |

”جڏهن هو پوڙهو ٿئي ٿو، تڏهن هن جو بدن لرزڻ لڳندو آهي، جيئن هن نالي جو غور نه ڪيو هو،

ਬਿਨਾ ਭਜਨ ਭਗਵਾਨ ਕੇ ਪਾਪ ਗ੍ਰਿਹਤ ਤਨ ਆਇ ॥੪੩॥
binaa bhajan bhagavaan ke paap grihat tan aae |43|

(43) ۽، خدا جي نماز نه هجڻ ڪري، برائيون ان تي غالب آهن.

ਮਿਰਤੁ ਲੋਕ ਮੈ ਆਇ ਕੈ ਬਾਲ ਬ੍ਰਿਧ ਕੋਊ ਹੋਇ ॥
mirat lok mai aae kai baal bridh koaoo hoe |

”موت جي حد تائين پهچڻ، نه پٽ، نه پوڙها،