(هو) محبوب هميشه ان عورت جي ذهن ۾ رهجي ويو. 4.
چوويهه:
جڏھن بادشاھ ٻڌو (اھو)
سو راڻي ڪيترن ئي طريقن سان ڊڄي ويو.
(بادشاهه سوچي ٿو ته) هاڻي هن عورت کي ماري ڇڏ
۽ مان زمين کي کوٽيو ۽ ان کي دٻايو. 5.
راڻيءَ اها ڳالهه ٻڌي،
ان دوست کي سڏيو.
هن مون کي چيو ته مون کي پاڻ سان وٺي
پنهنجي ملڪ ڏانهن وڃو. 6.
انهن بيابان ۾ هڪ گهر ٺاهيو.
ان ۾ ٻه دروازا وجھو.
اسان کي ڳولڻ (جيڪڏهن بادشاهه) هن طريقي سان اچي
(سو) اچو ته ٻئي دروازي مان نڪري وڃون. 7.
ثابت قدم:
(انهن) بادشاھه جي قرب جي درخواست ورتي.
ٻئي خوشيءَ سان ان تي سوار ٿيا.
اهي انهيءَ محل ۾ پهتا
۽ خوشي سان مختلف رانديون کيڏڻ لڳو. 8.
بادشاهه جڏهن عورت جي فرار جو قصو ٻڌو ته ڪاوڙ ۾ اتان هليو ويو.
ڪنهن به ساٿي کي دعوت نه ڏيو.
هو پير کوهه سان اچي پهتو
۽ رڙ ڪندو، ان محل ۾ داخل ٿيو. 9.
ٻٽي
اهي (راڻي ۽ سوداگر) بيزار ٿي اتي پهتا.
پر بادشاهه بيزاريءَ سان ڏاڪڻون چڙهندو اتي پهتو. 10.
پل تان هيٺ لهي، بادشاهه ڪاوڙ ۾ اُتي ويو (۽ دل ۾ سوچڻ لڳو).
ته انهن ٻنهي کي پڪڙڻ سان، مان هاڻي يام-لوڪا پهچان ٿو. 11.
چوويهه:
جڏهن بادشاهه هن رستي کان مٿي چڙھيو،
(پوءِ) ٻئي رستي کان هليا ويا.
هو (بادشاهه) اڻ ٿڪ سفر تي آهي
راڻي ۽ يار گڏجي سوار ٿيا. 12.
ثابت قدم:
بيٺو سنهاڻي تي بيٺو هو (هن کي پري).
(هوءَ) هوا جي تيز رفتاريءَ سان هلي وئي، ڀلي ڪير هن سان ملي سگهي.
بادشاهه محلات مان هيٺ لهڻ کان پوءِ ڇا ٿو ڏسي؟
ته هنن مون کي بيوقوف بڻائي بهترين جاءِ تي وٺي ويو آهي. 13.
چوويهه:
پوءِ بادشاهه (قسم جو) پيرن تي بيهي رهيو.
ڪنهن به طرح انهن تائين پهچي نه سگهيو.
هن پنهنجون سموريون چالون استعمال ڪندي وڃائي ڇڏيو.
(هو) يار راڻي کي (پنهنجي) گهر وٺي ويو. 14.
ثابت قدم:
(بادشاهه) پنهنجي ٻنهي هٿن سان مٽيءَ کي پنهنجي مٿي تي لڳايو.
ڄڻ ڪنهن کيس رستي ۾ ڦريو هجي.
هو بيهوش ٿي زمين تي ڪري پيو
۽ گهڻو زهر کائڻ کان پوءِ درياهه ۾ ٻڏي ويو. 15.