سڀ بهادر جنگجو بي صبرا آهن
سڀ ويڙهاڪ، شرم ۽ بي صبري ڇڏي ميدان جنگ ڇڏي ڀڄي ويا.
پوءِ هيرنڪاشپا پاڻ ناراض ٿي ويو
اهو ڏسي، هيرنائڪشپو پاڻ سخت ڪاوڙ ۾، جنگ ڪرڻ لاءِ اڳتي وڌيو.
ان وقت نارسنگ فارم به ناراض ٿي ويو
شهنشاهه کي پنهنجي طرف ايندي ڏسي نرسنگهه کي به ڪاوڙ اچي وئي.
هن پنهنجي زخمن تي ڪاوڙ نه ڪئي،
هن پنهنجي زخمن جي پرواهه نه ڪئي، ڇاڪاڻ ته هو پنهنجي عقيدتمندن جي تڪليفن کي ڏسي انتهائي اذيت ۾ هو.
ڀجنگ پريت اسٽينزا
نرسنگا ڳچيءَ جا وار (جاتا) جهليا ۽ خوفناڪ انداز ۾ گوڙ ڪيو.
هن جي ڳچيءَ ۾ جهٽڪو ڏئي، نرسنگهه هڪ خوفناڪ گوڙ بلند ڪيو ۽ هن جي گوڙ ٻڌي، هيرو جا منهن پيلا ٿي ويا.
مٽي آسمان کي ان خوفناڪ آواز سان ڍڪي ڇڏيو.
انهيءَ خوفناڪ آواز جي ڪري، زمين ڌڙڪڻ لڳي ۽ ان جي مٽي آسمان کي ڇهيو. سڀ ديوتا مسڪرائڻ لڳا ۽ شيطانن جا مٿو شرم سان جھڪي ويا.
ٻهراڙيءَ جي جنگ وڙهي رهي هئي ۽ ٻنهي سردارن ۾ به ڪاوڙ هئي.
ٻنهي ويڙهاڪ ويڙهاڪن جي خوفناڪ جنگ ۾ باهه لڳي وئي ۽ تلوارن جي ٽٽڻ جو آواز ۽ ڪمانن جي ٽٽڻ جو آواز ٻڌڻ ۾ آيو.
ڀوتن جو راجا ناراض ٿي وڙهڻ لڳو
ڀوتن جو بادشاهه وڏي غضب ۾ وڙهيو ۽ ميدان جنگ ۾ رت جو ٻوڏ اچي ويو.
تير ڊوڙي رهيا هئا، تير ڊوڙي رهيا هئا.
تلوارن جي گوڙ ۽ تيرن جي زوردار آواز سان، طاقتور ۽ ثابت قدم هيرو ٽڪرا ٽڪرا ٿي ويا.
سڪن، ترار وڄي رهيا هئا، ڍول وڄي رهيا هئا.
ڪنچ، ڪلريونيٽ ۽ ڊرم گونجڻ لڳا ۽ تيز گھوڙن تي سوار سپاهي ميدان جنگ ۾ مضبوطيءَ سان بيٺا.
هاٿي (گاجي)، گهوڙي سوارن وغيره تي لشڪر جا ڪيترائي قسم ڀڄي ويا.
گهوڙن ۽ هاٿين تي سوار ڪيترائي ويڙهاڪ ڀڄي ويا ۽ ڪو به سردار نارسنگ جي مقابلي ۾ بيهي نه سگهيو.
نراسنگه سروير به ڏاڍا ۽ سخت ڍنگ سان گهمندا ڦرندا هئا