پر هو هن سان متفق نه هو.
تڏهن ديوانيءَ کي ڏاڍي ڪاوڙ آئي
ته هن اداس (ڪچ) مون سان راند نه ڪئي. 11.
اهڙيءَ طرح مٿس لعنت ڪئي.
مون ان ڪهاڻيءَ کي چئن بندن ۾ بند ڪيو آهي.
اي گنهگار! (توهان وقت ۾) منتر پورو نه ٿيندو
۽ ديوتا توکان بچي نه سگھندا. 12.
ان کان اڳ (ديواني) کيس تڪليفن سان جيئرو رکيو.
(جڏهن) هن رامائڻ نه ڪيو، ته هو ناراض ٿي ويو ۽ لعنت ڪئي.
پوءِ (پنھنجي پيءُ کي) ھن طرح بيان ڪيو.
هيءُ نسخو ديوراج طرفان موڪليو ويو آهي. 13.
اي بابا! جيڪو چوان سو ڪر.
ان کي سرڪاري سنجيواني منتر نه ٺاهيو.
جڏهن هي منتر سکيو ويندو
پوءِ ديوراج (اندرا) هٿ نه ايندو. 14.
ان تي لعنت ڪر (جيئن مقرر وقت تي) منتر نه چوي.
اي بابا! ان لاءِ منهنجو لفظ وٺو.
شڪراچاريا ڀيد ابڙي کي سمجهي نه سگهيو
۽ منتر جي ناڪامي تي لعنت ڪئي. 15.
هو (ڪچ) ڪيترائي ڀيرا مئلن مان (اڳ ۾) جيئرو ٿي چڪو هو.
پر جڏهن هن تعاون نه ڪيو ته هن لعنت ڪئي.
ڪنهن به عورت جي ڪردار جي رفتار کي سمجهي نه سگهيو.
(هو به سمجهي نه سگهيو) جنهن خالق هن عورت کي پيدا ڪيو آهي. 16.
321.6059.321.6059. 321. 6059. 321. 6059. 321. 6059. هلي ٿو
چوويهه:
اي راجن! ٻڌو، (مان) ٻيو قصو ٻڌايان،
جيئن هوءَ منهنجي ذهن ۾ آئي.
جتي چاڪرن جا ملڪ رهندا هئا،
اتي هڪ راجا هو، جنهن جو نالو سوچيبي ڪيتو هو. 1.
سندس (گهر) ۾ اچارج (ديئي) نالي هڪ عورت هئي.
(اهڙيءَ طرح ڏسندي هئي) ڄڻ ته سون ڳري ويو آهي ۽ ٺهيل ٺهيل آهي.
کيس هڪ ڌيءَ هئي جنهن جو نالو مڪرچ متي هو
جنهن چنڊ جي آرسيءَ کي لٽيو هو. 2.
جڏهن هوءَ راج ڪماري ور جي اهل ٿي وئي
پوءِ کيس (هڪ) شاهه جي پٽ سان پيار ٿي ويو.
هوءَ ساڻس گڏ ڪم ڪندي هئي
۽ هوءَ کيس ڪيترن ئي طريقن سان خوش ڪندي هئي. 3.
اهو راز ڪنهن بادشاهه کي ٻڌايو.
تڏهن کان (بادشاهه) کيس اهڙي گهر ۾ رکيو
جتي پکي به داخل نه ٿي سگهيا
۽ جتي هوا به نه وڃي سگهي. 4.
پريتم کان سواءِ راج ڪماريءَ کي ڏاڍو ڏک ٿيو.
(ٻاهن بيرن مان) هڪڙي کي سڏي، پاڻ وٽ سڏايائين.
هن چيو ته توهان اتي وڃو
۽ صاحب جو بسترو آڻيو. 5.
(راج ڪماريءَ جي) ڳالهه ٻڌي، هو بير ڏانهن هليو ويو
۽ (سان گڏ) بسترو کڻي آيو.
راج ڪماري ڪمار سان جنسي تعلقات قائم ڪيو