شري دسم گرنتھ

صفحو - 371


ਤਾਹੀ ਕੇ ਹੇਤ ਚਲੇ ਤਜਿ ਕੈ ਪੁਰਿ ਗ੍ਵਾਰਿਨ ਗੋਪ ਸੁ ਪੂਜਨ ਦੇਵੀ ॥੭੫੭॥
taahee ke het chale taj kai pur gvaarin gop su poojan devee |757|

گوپيون ۽ گوپا سڀ سندس پوڄا ڪرڻ لاءِ شهر مان نڪرندا آهن.

ਆਠ ਭੁਜਾ ਜਿਹ ਕੀ ਜਗਿ ਮਾਲੁਮ ਸੁੰਭ ਸੰਘਾਰਨਿ ਨਾਮ ਜਿਸੀ ਕੋ ॥
aatth bhujaa jih kee jag maalum sunbh sanghaaran naam jisee ko |

جنهن جي اٺن پاسن کان دنيا واقف آهي ۽ جنهن جو نالو ’سمڀا سنگهاراڻي‘ آهي.

ਸਾਧਨ ਦੋਖਨ ਕੀ ਹਰਤਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਨ ਮਾਨਤ ਤ੍ਰਾਸ ਕਿਸੀ ਕੋ ॥
saadhan dokhan kee harataa kab sayaam na maanat traas kisee ko |

هوءَ، جنهن کي اٺ هٿ آهن ۽ سوڀ جي قاتل آهي، جيڪا سنتن جي ڏکن کي دور ڪندڙ ۽ بي خوف آهي.

ਸਾਤ ਅਕਾਸ ਪਤਾਲਨ ਸਾਤਨ ਫੈਲ ਰਹਿਓ ਜਸ ਨਾਮੁ ਇਸੀ ਕੋ ॥
saat akaas pataalan saatan fail rahio jas naam isee ko |

جنهن جي شهرت ستن آسمانن ۽ اولياءَ ۾ پکڙيل آهي

ਤਾਹੀ ਕੋ ਪੂਜਨ ਦ੍ਯੋਸ ਲਗਿਓ ਸਭ ਗੋਪ ਚਲੇ ਹਿਤ ਮਾਨਿ ਤਿਸੀ ਕੋ ॥੭੫੮॥
taahee ko poojan dayos lagio sabh gop chale hit maan tisee ko |758|

سڀ گوپا اڄ سندس پوڄا ڪرڻ لاءِ وڃي رهيا آهن.758.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਮਹਾਰੁਦ੍ਰ ਅਰੁ ਚੰਡਿ ਕੇ ਚਲੇ ਪੂਜਬੇ ਕਾਜ ॥
mahaarudr ar chandd ke chale poojabe kaaj |

مها رودر ۽ چندي پوڄا جي ڪم لاءِ ويا آهن.

ਜਸੁਧਾ ਤ੍ਰੀਯਾ ਬਲਿਭਦ੍ਰ ਅਉ ਸੰਗ ਲੀਏ ਬ੍ਰਿਜਰਾਜ ॥੭੫੯॥
jasudhaa treeyaa balibhadr aau sang lee brijaraaj |759|

ڪرشن يشودا ۽ بلرام سان گڏ رودر ۽ چندي جي پوڄا ڪرڻ لاءِ وڃي رهيو آهي.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਪੂਜਨ ਕਾਜ ਚਲੈ ਤਜ ਕੈ ਪੁਰ ਗੋਪ ਸਭੈ ਮਨ ਮੈ ਹਰਖੇ ॥
poojan kaaj chalai taj kai pur gop sabhai man mai harakhe |

گوپا خوش ٿي پوڄا لاءِ شهر ڇڏي ويا

ਗਹਿ ਅਛਤ ਧੂਪ ਪਚਾਮ੍ਰਿਤ ਦੀਪਕ ਸਾਮੁਹੇ ਚੰਡਿ ਸਿਵੈ ਸਰਖੇ ॥
geh achhat dhoop pachaamrit deepak saamuhe chandd sivai sarakhe |

هنن مٽيءَ جا ڏيئا، پنچامرت، کير ۽ چانور جو نذرانو پيش ڪيو

ਅਤਿ ਆਨੰਦ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਭੇ ਤਿਨ ਕੋ ਦੁਖ ਥੇ ਜੁ ਜਿਤੇ ਸਭ ਹੀ ਘਰਖੇ ॥
at aanand praapat bhe tin ko dukh the ju jite sabh hee gharakhe |

اهي ڏاڍا خوش ٿيا ۽ سندن سڀ تڪليفون ختم ٿي ويون

ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਅਹੀਰਨ ਕੇ ਜੁ ਹੁਤੇ ਸੁਭ ਭਾਗ ਘਰੀ ਇਹ ਮੈ ਪਰਖੇ ॥੭੬੦॥
kab sayaam aheeran ke ju hute subh bhaag gharee ih mai parakhe |760|

بقول شاعر شيام، هي وقت انهن سڀني لاءِ تمام گهڻو خوش قسمت آهي.760.

ਏਕ ਭੁਜੰਗਨ ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਬਾ ਕਹੁ ਲੀਲ ਲਯੋ ਤਨ ਨੈਕੁ ਨ ਛੋਰੈ ॥
ek bhujangan kaanrah babaa kahu leel layo tan naik na chhorai |

ان پاسي هڪ نانگ ڪرشن جي پيءُ جو سڄو جسم وات ۾ ٻڏي ويو

ਸ੍ਰਯਾਹ ਮਨੋ ਅਬਨੂਸਹਿ ਕੋ ਤਰੁ ਕੋਪ ਡਸਿਯੋ ਅਤਿ ਹੀ ਕਰਿ ਜੋਰੈ ॥
srayaah mano abanooseh ko tar kop ddasiyo at hee kar jorai |

اُهو نانگ ايبونٽ جي ڪاٺيءَ وانگر ڪارا هو، هن ڏاڍي ڪاوڙ ۾ نند کي التجا ڪرڻ جي باوجود چڪ هنيو.

ਜਿਉ ਪੁਰ ਕੇ ਜਨ ਲਾਤਨ ਮਾਰਤ ਜੋਰ ਕਰੈ ਅਤਿ ਹੀ ਝਕ ਝੋਰੈ ॥
jiau pur ke jan laatan maarat jor karai at hee jhak jhorai |

جيئن شهر جا ماڻهو (هن کي) لات مارن ٿا، (هو) سختيءَ سان سندس جسم کي ڌڪ هڻي ٿو.

ਹਾਰਿ ਪਰੇ ਸਭਨੋ ਮਿਲਿ ਕੈ ਤਬ ਕੂਕ ਕਰੀ ਭਗਵਾਨ ਕੀ ਓਰੈ ॥੭੬੧॥
haar pare sabhano mil kai tab kook karee bhagavaan kee orai |761|

شهر جي سڀني ماڻهن ڏاڙهيءَ سان نند کي بچائڻ جي ڪوشش ڪئي، پر جڏهن سڀ ٿڪجي پيا ۽ بچائي نه سگهيا، تڏهن ڪرشن ڏانهن ڏسڻ لڳا ۽ رڙيون ڪرڻ لڳا.

ਗੋਪ ਪੁਕਾਰਤ ਹੈ ਮਿਲਿ ਕੈ ਸਭ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮੁਸਲੀਧਰ ਭਯੈ ॥
gop pukaarat hai mil kai sabh sayaam kahai musaleedhar bhayai |

گوپس ۽ بلرام، سڀ گڏجي ڪرشن لاءِ واڪا ڪرڻ لڳا

ਦੋਖ ਕੋ ਹਰਤਾ ਕਰਤਾ ਸੁਖ ਆਵਹੁ ਟੇਰਤ ਦੈਤ ਮਰਯੈ ॥
dokh ko harataa karataa sukh aavahu tterat dait marayai |

تون ڏکن کي دور ڪرڻ وارو ۽ راحت ڏيڻ وارو آهين

ਮੋਹਿ ਗ੍ਰਸਿਯੋ ਅਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਬਡੇ ਹਮ ਰੋਵਹਿ ਯਾ ਬਧਿ ਕਾਰਜ ਕਯੈ ॥
mohi grasiyo eh sayaam badde ham roveh yaa badh kaaraj kayai |

نند چيو ته اي ڪرشنا مون کي نانگ پڪڙيو آهي، ان کي ماريو يا ماريو ويندس.

ਰੋਗ ਭਏ ਜਿਮ ਬੈਦ ਬੁਲਈਅਤ ਭੀਰ ਪਰੇ ਜਿਮ ਬੀਰ ਬੁਲਯੈ ॥੭੬੨॥
rog bhe jim baid buleeat bheer pare jim beer bulayai |762|

762 جنهن طرح ڪنهن کي ڪنهن بيماريءَ ۾ ڊاڪٽر چئبو آهي، ساڳيءَ طرح مصيبت ۾ به هيرو ياد ڪيو ويندو آهي.

ਸੁਨਿ ਸ੍ਰਉਨਨ ਮੈ ਹਰਿ ਬਾਤ ਪਿਤਾ ਉਹ ਸਾਪਹਿ ਕੋ ਤਨ ਛੇਦ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥
sun sraunan mai har baat pitaa uh saapeh ko tan chhed kario hai |

ڪرشن، پنهنجي پيءُ جون ڳالهيون پنهنجن ڪنن سان ٻڌي، ان نانگ جي لاش کي ڪٽي ڇڏيو.

ਸਾਪ ਕੀ ਦੇਹ ਤਜੀ ਉਨ ਹੂੰ ਇਕ ਸੁੰਦਰ ਮਾਨੁਖ ਦੇਹ ਧਰਿਓ ਹੈ ॥
saap kee deh tajee un hoon ik sundar maanukh deh dhario hai |

پنهنجي پيءُ جون ڳالهيون ٻڌي، ڪرشن نانگ جي جسم ۾ سوراخ ڪيو، جيڪو پاڻ کي هڪ خوبصورت انسان جي روپ ۾ ظاهر ڪيو (سانپ جي جسم کي ڇڏڻ کان پوء)

ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਨੈ ਬਿਧਿ ਯਾ ਮੁਖ ਤੇ ਉਚਰਿਓ ਹੈ ॥
taa chhab ko jas uch mahaa kab nai bidh yaa mukh te uchario hai |

سندس عڪس جي وڏي ۽ بهترين ڪاميابي شاعر جي اهڙيءَ ريت بيان ڪيل آهي.

ਮਾਨਹੁ ਪੁੰਨਿ ਪ੍ਰਤਾਪਨ ਤੇ ਸਸਿ ਛੀਨ ਲਯੋ ਰਿਪੁ ਦੂਰ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥੭੬੩॥
maanahu pun prataapan te sas chheen layo rip door kario hai |763|

انهيءَ تماشي جي عظمت بيان ڪندي شاعر چوي ٿو ته ائين ٿو لڳي ته نيڪ عملن جي اثر هيٺ، چنڊ جو جلوو، کسجي ويو، هن ماڻهوءَ ۾ ظاهر ٿي، دشمن کي ختم ڪري ڇڏيو.

ਬਾਮਨ ਹੋਇ ਗਯੋ ਸੁ ਵਹੈ ਫੁਨਿ ਨਾਮ ਸੁਦਰਸਨ ਹੈ ਪੁਨਿ ਜਾ ਕੋ ॥
baaman hoe gayo su vahai fun naam sudarasan hai pun jaa ko |

پوءِ (اهو شخص) برهمڻ ٿيو ۽ سندس نالو سدرشن آهي.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਬਤੀਯਾ ਹਸਿ ਕੈ ਤਿਹ ਸੋ ਕਹੁ ਰੇ ਤੈ ਠਉਰ ਕਹਾ ਕੋ ॥
kaanrah kahee bateeyaa has kai tih so kahu re tai tthaur kahaa ko |

جڏهن اهو برهمڻ وري سدرشن نالي ماڻهوءَ ۾ تبديل ٿيو، تڏهن ڪرشن مسڪرائيندي کانئس سندس اصل گهر بابت پڇيو.

ਨੈਨ ਨਿਵਾਇ ਮਨੈ ਸੁਖ ਪਾਇ ਸੁ ਜੋਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਿਓ ਕਰ ਤਾ ਕੋ ॥
nain nivaae manai sukh paae su jor pranaam kario kar taa ko |

(هن) هن (ڪرشن) کي اکين سان سجدو ڪيو ۽ هن جو ذهن مطمئن ٿي ويو ۽ هن جا هٿ جهليا.

ਲੋਗਨ ਕੌ ਬਰਤਾ ਹਰਤਾ ਦੁਖ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਪਤਿ ਜੋ ਚਹੁੰ ਘਾ ਕੋ ॥੭੬੪॥
logan kau barataa harataa dukh sayaam kahai pat jo chahun ghaa ko |764|

هن، ذهن ۾ خوش ٿي، ڪنڌ جهڪيل اکين سان، ڪرشن کي سلام ڪيو ۽ چيو، ”اي رب! تون ئي روزي ڏيندڙ ۽ ماڻهن جي تڪليفن کي دور ڪرڻ وارو آهين ۽ تون ئي سڀني جهانن جو پالڻهار آهين.�764.

ਦਿਜ ਬਾਚ ॥
dij baach |

برهمڻ جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਅਤ੍ਰਿ ਰਿਖੀਸੁਰ ਕੇ ਸੁਤ ਕੋ ਅਤਿ ਹਾਸਿ ਕਰਿਓ ਤਿਹ ਸ੍ਰਾਪ ਦਯੋ ਹੈ ॥
atr rikheesur ke sut ko at haas kario tih sraap dayo hai |

(مان هڪ برهمڻ هئس ۽ هڪ دفعي) آتري جي پٽ سان وڏو مذاق ڪري، هن (مون کي) لعنت ڪئي هئي.

ਜਾਹਿ ਕਹਿਯੋ ਤੂਅ ਸਾਪ ਸੁ ਹੋ ਬਚਨਾ ਉਨਿ ਯਾ ਬਿਧਿ ਮੋਹਿ ਕਹਿਓ ਹੈ ॥
jaeh kahiyo tooa saap su ho bachanaa un yaa bidh mohi kahio hai |

� �منهنجي بابا آرتي جي پٽ کي طنز ڪيو هو، جنهن مون کي نانگ ٿيڻ جي لعنت ڏني هئي.

ਤਾਹੀ ਕੇ ਸ੍ਰਾਪ ਲਗੇ ਹਮਰੇ ਤਨ ਬਾਮਨ ਤੇ ਅਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਭਯੋ ਹੈ ॥
taahee ke sraap lage hamare tan baaman te eh sayaam bhayo hai |

هن جون ڳالهيون سچ ٿي ويون ۽ منهنجو بدن ڪاري نانگ ۾ بدلجي ويو

ਕਾਨ੍ਰਹ ਤੁਮੈ ਤਨ ਛੂਵਤ ਹੀ ਤਨ ਕੋ ਸਭ ਪਾਪ ਪਰਾਇ ਗਯੋ ਹੈ ॥੭੬੫॥
kaanrah tumai tan chhoovat hee tan ko sabh paap paraae gayo hai |765|

اي ڪرشن! تنهنجي لمس سان منهنجي بدن جا سمورا گناهه ميٽجي ويا آهن.

ਪੂਜਤ ਤੇ ਜਗ ਮਾਤ ਸਭੈ ਜਨ ਪੂਜਿ ਸਭੈ ਤਿਹ ਡੇਰਨ ਆਏ ॥
poojat te jag maat sabhai jan pooj sabhai tih dderan aae |

سڀ ماڻهو ديوتا جي پوڄا ڪري پنهنجي گهرن ڏانهن موٽيا

ਕਾਨ੍ਰਹ ਪਰਾਕ੍ਰਮ ਕੋ ਉਰਿ ਧਾਰਿ ਸਭੋ ਮਿਲਿ ਕੈ ਉਪਮਾ ਜਸ ਗਾਏ ॥
kaanrah paraakram ko ur dhaar sabho mil kai upamaa jas gaae |

سڀني ڪرشن جي طاقت جي ساراهه ڪئي

ਸੋਰਠਿ ਸਾਰੰਗ ਸੁਧ ਮਲਾਰ ਬਿਲਾਵਲ ਭੀਤਰ ਤਾਨ ਬਸਾਏ ॥
soratth saarang sudh malaar bilaaval bheetar taan basaae |

سورٺ، سارنگ، شُڌ ملهار، بلاول (ابتدائي راڳ) ۾ ڪرشن پنهنجو آواز ڀريو.

ਰੀਝਿ ਰਹੇ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਸੁ ਸਭੈ ਜਨ ਰੀਝਿ ਰਹੇ ਜਿਨ ਹੂੰ ਸੁਨਿ ਪਾਏ ॥੭੬੬॥
reejh rahe brij ke su sabhai jan reejh rahe jin hoon sun paae |766|

سورٺ، سرند، شُدھ ملهار ۽ بلاول جي موسيقيءَ جا راڳ ڳايا ويا، جن کي ٻڌي برجا جا سڀ مرد ۽ عورتون ۽ ٻيا جن به ٻڌا، سي خوش ٿيا.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਪੂਜਿ ਚੰਡ ਕੋ ਭਟ ਬਡੇ ਘਰਿ ਆਇ ਮਿਲਿ ਦੋਇ ॥
pooj chandd ko bhatt badde ghar aae mil doe |

چانڊئي جي پوڄا ڪرڻ کان پوءِ، ٻئي وڏا ويڙهاڪ (ڪرشن ۽ بلرام) گڏجي گهر آيا آهن

ਅੰਨ ਖਾਇ ਕੈ ਮਾਤ ਤੇ ਰਹੇ ਸਦਨ ਮੈ ਸੋਇ ॥੭੬੭॥
an khaae kai maat te rahe sadan mai soe |767|

اهڙيءَ طرح، چندي جي پوڄا ڪري، ٻئي عظيم هيرو، ڪرشن ۽ بلرام پنهنجي گهر موٽي آيا ۽ کاڌو پيتو، سمهڻ لڳا.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕੇ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਦਿਜ ਉਧਾਰ ਚੰਡਿ ਪੂਜ ਧਿਆਇ ਸਮਾਪਤਮ ॥
eit sree bachitr naattake granthe krisanaavataare dij udhaar chandd pooj dhiaae samaapatam |

باب جي پڄاڻيءَ جو عنوان آهي ”برهمڻ جي نجات ۽ چندي جي پوڄا“ ڪرشناوتار ۾ بچيٽر ناٽڪ ۾.

ਅਥ ਬ੍ਰਿਖਭਾਸੁਰ ਦੈਤ ਬਧ ਕਥਨੰ ॥
ath brikhabhaasur dait badh kathanan |

ھاڻي شروع ٿئي ٿو ويڙھين ورشاباسورا جي قتل جو بيان

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਭੋਜਨ ਕੈ ਜਸੁਧਾ ਪਹਿ ਤੇ ਭਟ ਰਾਤਿ ਪਰੇ ਸੋਊ ਸੋਇ ਰਹੈ ਹੈ ॥
bhojan kai jasudhaa peh te bhatt raat pare soaoo soe rahai hai |

ٻئي هيرو پنهنجي ماءُ يشودا طرفان رات جي ماني کائڻ کان پوءِ سمهڻ لڳا

ਪ੍ਰਾਤ ਭਏ ਬਨ ਬੀਚ ਗਏ ਉਠ ਕੈ ਜਹ ਡੋਲਤ ਸਿੰਘ ਸਹੈ ਹੈ ॥
praat bhe ban beech ge utth kai jah ddolat singh sahai hai |

جيئن ئي ڏينهن اڀرڻ لڳو، اهي ٻيلي ۾ پهتا، جتي شينهن ۽ خرگوش گهمي رهيا هئا

ਬ੍ਰਿਖਭਾਸੁਰ ਥੋ ਤਿਹ ਠਉਰ ਖਰੋ ਜਿਹ ਕੇ ਦੋਊ ਸੀਂਗ ਅਕਾਸ ਖਹੇ ਹੈ ॥
brikhabhaasur tho tih tthaur kharo jih ke doaoo seeng akaas khahe hai |

اتي وشابھاسورا نالي هڪ ديوتا بيٺو هو، جنهن جا ٻئي سڱ آسمان کي ڇهي رهيا هئا