(ل3)
تون، ڳاڙهي ڏندن سان،
برهمڻن جي خوف کي ختم ڪيو.
توهان نند جي گهر ۾ (ڪرشن جي حيثيت ۾) اوتار ڪيو.
ڇاڪاڻ ته توهان فيڪلٽي سان ڀريل هئا (14)
تون اڪيلو مهاتما ٻڌ هئين (اوتار جي روپ ۾ ظاهر ٿيو) تون اڪيلو مڇيءَ جو روپ ورتو.
تون ئي هئين جنهن ڪڇ ۾ اوتار ڪيو ۽ سمنڊ کي لوڏيو.
تون پاڻ برهمڻ پرشورام جو روپ اختيار ڪري رهيو آهين
هڪ دفعي زمين کي ڇت کان محفوظ ڪيو ويو. 15.
تون، نهالنڪي (ڪلڪي) جي روپ ۾،
ڌارين کي ٽوڙي ڇڏيو.
اي منهنجا مالڪ، مون کي پنهنجي فضل سان عطا ڪر،
۽ مون کي ان طريقي سان عمل ڪرڻ ڏيو جيئن مان چونڊيندو آهيان (l6)
ساوا
چوگرد پوشاڪ پاتل، تون پنهنجي سر کي گلابن سان سجدو، ۽ ڳري تلوار سان.
تنهنجون خوفناڪ ڳاڙهيون اکيون، تنهنجي پيشانيءَ کي روشن ڪنديون آهن.
تنهنجا ٽنگون ٻرندڙ آهن، ۽ ڏند چمڪندڙ آهن.
تنهنجا ناپاڪ هٿ شعلا وڄائي رهيا آهن ۽ الله تعاليٰ تنهنجو محافظ آهي (17)
سج وانگر چمڪندڙ، جبلن وانگر بهادر ۽ عظيم،
راجا جيڪي انا سان ڀريل هئا، ۽ وڏائيءَ ۾ اونچا اڏامي رهيا هئا،
جيڪي ڀائر ۽ ڀائرو جا آدرش هئا،
انهن سڀني کي ديوي ڀواني ۽ سندس ساٿين سر قلم ڪري زمين تي اڇلايو (18)
جن کي سوين ھزارين (وڙھندڙ) ھٿيارن جي پرواھ نه ھئي، جن ھزارين بهادر دشمنن کي نابود ڪيو،
اُهي، قلعي جهڙا جسم هئا، جن ڪڏهن به (ديو) اندرا کي نه هارايو هو.
سندن لاشن کي شايد گدھ کائي ويا هجن، پر جنگ جي ميدان مان ڪڏھن به پوئتي نه هٽيا،
اهي ڪالي جي تلوار سان وڍيا ويا، ۽ اهڙا راجا جنگ جي ميدان ۾ ڪري پيا. (19)
جيڪي بهادر جسمن جا مالڪ هئا، اهي هميشه فخر سان مٿي چڙهندا هئا.
جوش ۾ اچي، چئني طرفن کان وڙهڻ لاءِ آيا.
اهي ناقابلِ ترديد جنگجو مٽيءَ جي طوفان وانگر هر طرف کان اونڌو ٿي ويا.
۽ اهي خوبصورت چيمپيئن غضب ۾ پرواز ڪري جنگ ڏانهن روانا ٿيا (20)
مٽيءَ ۾ لڪل ۽ فولاد وانگر تيز رنگ جا اهي ڀوت ڀڄي ويا هئا.
جسم ڪارا جبل وانگر مضبوط ۽ لوهه جي ڪوٽ سان سينگاريل، نشي ۾ لت پت هئا.
(شاعر چوي ٿو ته) ”غصي ۾ آيل اهي شيطان، جيڪي خدا تعاليٰ سان وڙهڻ لاءِ تيار هئا، سي زمين تي ڪري پيا.
اهي ئي هئا، جيڪي اڳي ميدان جنگ ۾ شينهن وانگر رڙيون ڪندا هئا. (22)
اُن وقت، جنهن جو تصور به نه ٿو ڪري سگھجي، اُن وقت اُن ڏٺل ڊرم کي ٽوڙيل ڀوتن جي ظهور تي ڌمڪايو ويو،
جيڪي غرور سان ڀريل هئا. جن جا لاش ڪمانن مان نڪرندڙ تيرن سان به نه ٽٽندا هئا.
جڏهن ڪائنات جي ماءُ (ڀگوتي) حسرت سان هيٺ ڏٺو ته انهن سڀني شاندار ماڻهن جو سر قلم ڪري ڌرتيءَ تي چاڙهيو ويو.
اهي سڀئي، جيڪي ڪنول جي اکين سان، جيڪي نه لرزندا هئا پر شينهن وانگر هوشيار رهيا هئا، انهن کي شڪتي طرفان تباهه ڪيو ويو (23)
اُن وقت، جنهن جو تصور به نه ٿو ڪري سگھجي، اُن وقت اُن ڏٺل ڊرم کي ٽوڙيل ڀوتن جي ظهور تي ڌمڪايو ويو،
جيڪي غرور سان ڀريل هئا. جن جا لاش ڪمانن مان نڪرندڙ تيرن سان به نه ٽٽندا هئا.
جڏهن ڪائنات جي ماءُ (ڀگوتي) حسرت سان هيٺ ڏٺو ته انهن سڀني شاندار ماڻهن جو سر قلم ڪري ڌرتيءَ تي چاڙهيو ويو.
اهي سڀئي، جيڪي ڪنول جي اکين سان، جيڪي نه لرزندا هئا پر شينهن وانگر هوشيار رهيا هئا، انهن کي شڪتي طرفان تباهه ڪيو ويو (23)
ان اهم جنگ ۾ سوين ۽ هزارين هيروز جا لاش ٻه ٽڪرا ڪيا ويا.
شيو جي چوڌاري آرائشي مالا وڇايا ويا،
ديوتا درگا جتي به ويندي هئي، دشمنن کي لنگهندڙ عذرن سان پنهنجون پاڙون پٽينديون هيون.
اهي سڀئي، جيڪي ڪنول جي اکين سان، جيڪي نه لرزندا هئا، پر شينهن وانگر هوشيار رهيا هئا، (24)
سنڀ ۽ ني سنڀ جهڙا هيرو، جيڪي ناقابل تسخير هئا، غصي ۾ ڀڄي ويا.
لوهي ڪپڙا پهريل هئا، تلوارون، ڪمان ۽ تير جهليندا هئا ۽ هٿن ۾ ڍالون جهليندا هئا.