پوءِ اتي (هڪ) وڏو بادشاهه هو، جنهن جو نالو ’سمترا سين‘ هو.
زبردست ۽ شاندار راجا سمترا، مدرا ديشا جو فاتح هو.
سندس گهر ۾ سمترا نالي ڇوڪري پيدا ٿي.
سندس گهر ۾ سمترا نالي هڪ ڌيءَ هئي. اها ڪنواري ايتري ته هوشيار ۽ روشن هئي جو هن سج ۽ چنڊ جي روشنيءَ کي فتح ڪري ورتو.
ڇوڪري کي جڏهن هوش آيو،
جڏهن هوءَ وڏي ٿي ته هن اوڌ جي بادشاهه سان به شادي ڪئي.
ائين چوڻ سان اسان هاڻي ڪشتوار راجا جي حالت چئون ٿا.
ائين ئي ڪيڪيا جي راجا سان به ٿيو، جنهن کي ڪيڪي نالي عاليشان ڌيءَ هئي.
(جڏهن دشرٿ ڪيڪئي سان شادي ڪرڻ جي خواهش ظاهر ڪئي ته راجا چيو ته) هن مان تنهنجي گهر ۾ جيڪو پٽ پيدا ٿيندو (اهو بادشاهي جو حقدار هوندو).
بادشاهه (پنهنجي ذهن ۾) خيال ڪيو ته سندس ڌيءَ کي پٽ پيدا ٿئي.
پوءِ سوچي سمجهي ڪيڪئي کي عورت جو روپ ڏنو،
ڪيڪي به ان بابت سوچيو، هوءَ سج ۽ چنڊ وانگر تمام خوبصورت هئي.14.
ڪن شاديءَ جي وقت ٻه سال گهريا.
شادي ٿيڻ تي هن بادشاهه کان ٻه نعمتون گهريون، جنهن جي نتيجي ۾ سندس موت ٿيو.
مهاراجا دل ۾ اها ڳالهه نه سمجهي
ان وقت بادشاھه ان راز کي سمجھي نه سگھيو ۽ انھن لاءِ راضي ٿي ويو.
ان کان پوءِ ديوتائن ۽ شيطانن جي وچ ۾ (هڪ ڀيري) جنگ لڳي
پوءِ هڪ ڀيري ديوتائن ۽ ڀوتن جي وچ ۾ جنگ لڳي، جنهن ۾ بادشاهه ديوتائن جي طرف کان سخت جنگ ڪئي.
انهيءَ جنگ ۾ (بادشاهه جو) سردار مارجي ويو. (تنھنڪري دشرٿ جي) زال ڪيڪئي (پاڻ) رٿ ھلائي.
پوءِ هڪ دفعي بادشاهه جو جنگي رتوديرو مارجي ويو، ۽ ڪيڪيئي اهو رٿ ڊوڙائي، اهو ڏسي بادشاهه بيزار ٿي ويو.
پوءِ بادشاهه خوش ٿيو ۽ عورت کي ٻه نعمتون ڏنيون
بادشاھه خوش ٿيو ۽ ٻيون ٻه نعمتون ڏنيون، ھن جي دل ۾ ڪو به ڀروسو نه رھيو.
(اها) ڪهاڻي (تفصيل سان) (هنومان) جي ڊرامن ۽ (رامائن وغيره) رام-چرترن ۾ ٻڌائي وئي آهي.
ديوتائن جي راجا اندرا جي فتح لاءِ بادشاهه ڪيئن تعاون ڪيو، اهو قصو ڊرامي ۾ ٻڌايو ويو آهي.
Dasharatha ڪيترن ئي طريقن سان ڪيترن ئي دشمنن کي فتح ڪيو
بادشاهه ڪيترن ئي دشمنن کي فتح ڪري پنهنجي دل جون مرادون پوريون ڪيون.
(دسرٿ مهاراجا) ڏينهن رات شڪار ۾ گذاريندو هو.
هن پنهنجو گهڻو وقت فورٽس ۾ گذاريو. هڪ ڀيري شرون ڪمار نالي هڪ برهمڻ اتي پاڻيءَ جي ڳولا ۾ گهمي رهيو هو.
(سروڻ پنهنجا) ٻه انڌا ماءُ پيءُ ڌرتيءَ تي ڇڏي ويا
پنهنجي نابين ماءُ پيءُ کي ڪنهن جاءِ تي ڇڏي، پٽ پاڻيءَ لاءِ آيو هو، هٿ ۾ مٿو جهلي.
(سروڻ) عقلمند جي پريت اتي وئي،
انهيءَ برهمڻ بابا کي موت سان اتي موڪليو ويو، جتي بادشاهه خيمي ۾ آرام ڪري رهيو هو.
(پاڻيءَ ڀرڻ سان) ٿانءَ مان ڌماڪي جو آواز آيو
اوچتو پاڻي ڀرڻ جو آواز آيو، جيڪو بادشاهه ٻڌو.
(ان وقت) تير کي هٿ ۾ جهلي، ڪمان ۾ جهليائين
بادشاهه تير کي ڪمان ۾ لڳايو ۽ ان کي ڇڪي ڪڍيائين ۽ برهمڻ کي هرڻ سمجهي هن تي تير هڻي کيس ماري ڇڏيو.
تير لڳڻ سان ئي مني ڪري پيو.
تير سان لڳڻ تي، سنسار ڪري پيو ۽ سندس وات مان ماتم جو آواز آيو.
هير ڪٿي مري ويو آهي؟ (ڄاڻڻ لاءِ) بادشاهه (ڍنڍ جي ٻئي پاسي) ويو.
اها جاءِ ڏسڻ لاءِ، جتي هرڻ مري چڪو هو، راجا اُتي ويو، پر برهمڻ کي ڏسي، ڏک ۾ پنهنجي آڱر ڏندن هيٺان دٻائي ڇڏيائين.
شرافت جو ڪلام:
سروان جي جسم ۾ (اڃا تائين) ڪي پراڻا رهندا هئا.
شراون جي جسم ۾ اڃا ڪيئي حياتيون هيون. پنهنجي زندگيءَ جي آخري ساهه ۾، برهمڻ ان قسم کي چيو:
منهنجا انڌا والدين ڪوڙ ڳالهائي رهيا آهن
منهنجي ماءُ ۽ پيءُ انڌا آهن ۽ ان پاسي ليٽيل آهن. تون اُتي وڃ ۽ کين پاڻي پياري، ته مان آرام سان مري وڃان.
پادري اسٽينزا
اي راجن! (منهنجا) ٻئي ماءُ پيءُ انڌا آهن. مان توهان کي اهو ٻڌايان ٿو.
�اي بادشاهه! منهنجا ماءُ پيءُ ٻئي بي نظر آهن، منهنجي ڳالهه ٻڌو ۽ کين پاڻي ڏيو.