هن کي شيو ديئي نالي هڪ عقلمند زال هئي.
هوءَ سهڻي، نيڪ هئي ۽ سٺيون خوبيون هيون.
بادشاهه پنهنجو ڪردار ٺاهيندو هو
۽ هو عورتن کي لکي ۽ پڙهي ٻڌائيندو هو. 2.
جڏهن شيو متي اها ڳالهه ٻڌي
(پوءِ) ڏاڍو کلڻ لڳو ۽ ڪنڌ جهڪائي ڇڏيائين.
(مان) هي (بادشاهه) اهڙو ڪردار ڪري ڏيکاريندس
مان لطف اندوز ٿيڻ کان پوءِ ان بابت لکندس. 3.
جيئن بادشاهه کي سرگوشي ڪندي
هوءَ آئي ۽ ساڳئي ڏينهن ملي.
هوءَ آئي ۽ کيس ڀاڪر پاتي
۽ هڪ ٻئي سان راند ڪيو. 4.
(جيتوڻيڪ) مڙس هن سان ڪيتريون ئي محبتون ڪيون،
تنهن هوندي به عورت پنهنجي سيٽ نه ڇڏي.
ڪيترن ئي طريقن سان (سندس) سينه کي چمڪائڻ
۽ بادشاهه جو روپ ڏسي، وڪڻي ڇڏيائين. 5.
(بادشاهه سان) ماني کائڻ کان پوءِ جڏهن هو (پنهنجي) گهر موٽيو.
پوءِ هن پنهنجي دوستن سان اهڙي ڳالهه ڪئي.
هن بادشاهه اڄ مون کي سڏيو
۽ مون سان گڏ ڏينهن ۾ پاڻ سان گڏ هو. 6.
جڏهن ماءُ ٻڌو
۽ ٻيون سڀ عورتون ٻڌيون
اڄ راجا ان سان کيڏيو آهي،
پوءِ سڀ ماڻهو سمجھي ويا.7.
پوءِ شيو (ديوتا) هن طرح ڳالهايو،
مان تنهنجي جگر کي ڏسي رهيو هوس
اهي ڇا ڳالهائيندا آهن ۽ اهي مون کي ڇا چوندا آهن.
اهي خاموش رهن ٿا يا ڪاوڙ ۾ وڙهندا آهن. 8.
ثابت قدم:
ڏينهن ۾ ڪهڙي عورت آهي، جيڪا ڪمائي (هي) ڪرم.
(سڀني کي) ڏسندي ته عورت ڪيئن پنهنجي مڙس جي گهر ويندي.
اهڙو ڪم ڪندي ڪنهن کي ڇو ٻڌائيندو؟
هوءَ پنهنجو خيال پاڻ وٽ رکندي. 9.
چوويهه:
ڳالهه ٻڌڻ کان پوءِ سڀني سچ کي قبول ڪيو
۽ ٻئي ڪنهن سان نه ڳالهايو.
جيڪڏهن ڪو اهڙو ڪم ڪري،
تنهن ڪري هو وساري ٿو ۽ ڪنهن کي نه ٿو ٻڌائي. 10.
ائين چئي ماڻهو ٺڳي ويا
۽ (اهڙيءَ طرح) پريا ڏانهن خط لکيو.
اي پيارا! مهرباني ڪري مون کي
۽ هن ڪردار کي به ڪتاب ۾ لکو. 11.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 403 هون باب سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي، تمام سٺو آهي. 403.7134. هلي ٿو
سبودي چيو:
چوويهه:
ست سندي نالي هڪ راجا هو.
(هن کي) چيو ويندو هو ته پهرين (يوگا، يعني) ستيوگا ۾ ٿي گذريو.
سندس ڪاميابي چوڏهن ماڻهن ۾ پکڙيل هئي.