پوءِ ارٿ راءِ اڳيان آيو ۽ ساڻس جنگ شروع ڪيائين.
پوءِ عورت چار تير ماريا
عورت چار تير ھلائي سندس چار گھوڙا ماري ڇڏيا (38)
پوءِ هن رٿ کي ڪٽي ڇڏيو ۽ رٿ کي ماري ڇڏيو
پوءِ هن رٿ کي ڪٽي ڇڏيو ۽ رٿ ڊرائيور کي ماري ڇڏيو.
گرفتار ڪري کيس بيهوش ڪري ڇڏيو
هن کيس (ارٿ راءِ) بي هوش ڪري ڇڏيو ۽ فتح جو ڍُڪ وڄايو (39)
هن کي بند ڪري گهر وٺي آيو
هوءَ کيس ڳنڍي گهر وٺي آئي ۽ تمام گهڻو مال ورهايائين.
جيت جي گھنٽي (گهر جي) دروازي تي وڄڻ لڳي.
سندس درگاهن تي فتح جا ڍول لڳاتار وڄندا رهيا ۽ ماڻهن خوشيون محسوس ڪيون (40)
دوهيرا
هوءَ پنهنجي مڙس کي ڪوٽ مان ڪڍي آئي ۽ هن کي ظاهر ڪيو.
هن پگڙي ۽ گهوڙي جي حوالي ڪري کيس الوداع ڪيو (41) (1)
راجا ۽ وزير جي چترڪاري گفتگو جو 96 هين مثال، مبارڪباد سان پورو ٿيو. (96) (1724)
دوهيرا
سيالڪوٽ جي ملڪ ۾ سلوان نالي هڪ راجا رهندو هو.
هو ڇهن شاسترن کي مڃيندو هو ۽ هر جسم سان پيار ڪندو هو (1)
ترپاري سندس زال هئي، جنهن سڄي دور ۾ ديوي ڀواني جي پوڄا ڪئي
ڏينهن جا اٺ ڪلاڪ (2)
چوپائي
جڏهن بڪرم کي اهو راز معلوم ٿيو
جڏهن (راجا) بڪرم کي انهن جي خبر پئي ته هن وڏي لشڪر سان حملو ڪيو.
سالبن کي ڪو به ڊپ نه هو
سلوان نه ڊڄي ۽ پنهنجي بهادرن کي وٺي دشمن جو مقابلو ڪيو.(3)
دوهيرا
تڏهن ديوي چانڊڪا راجا کي چيو ته:
”تون مٽيءَ جي مورتين جو لشڪر تيار ڪر، ۽ مان انھن ۾ جان وجھندس“ (4)
چوپائي
ديويءَ چانڊڪا ائين ڪيو، جيڪو هن چيو.
هن طريقي سان ڪم ڪيو يونيورسل ماء جو حڪم ڏنو ۽ هڪ مٽي فوج تيار ڪئي.
چانڊئي (انهن) کي فضل سان ڏٺو
چانڊڪا جي مهربانيءَ سان، سڀئي اٿيا، هٿيارن سان سينگاريا (5)
دوهيرا
لشڪر، مٽيءَ جي شڪلين مان وڏي ڪاوڙ ۾ جاڳي پيو.
ڪي پيادل سپاهي ٿيا ته ڪي راجا جا گھوڙا، هاٿي ۽ رٿ کڻي ويا.(6)
چوپائي
شهر ۾ زوردار ميوزڪ گونجڻ لڳا
شهر ۾ طوطي وڄڻ لڳا، جيئن خوفناڪ گوڙ ٿيو.
چون ٿا، جيتوڻيڪ اسين ٽڪرا ٽڪرا ڪريون،
۽ پٺتي نه هٽڻ جو عزم ورجايو (7)
دوهيرا
انهيءَ عزم سان هنن (دشمن جي) فوج تي چڙهائي ڪئي.
۽ انهن بڪرم جي لشڪر کي ڌڪيو (8)
ڀڄڻ چانڊ
ڪيترن ئي سوارين کي ماريو ويو ۽ بيشمار هاٿي (ڪاري) ماريا ويا.
ڪيترا سجاڳ شاهي گھوڙا ناس ٿي ويا.
ان جنگ جي ميدان ۾ بيشمار سپاهي وڙهندي مارجي ويا.