نوجوان ڇوڪري جي تقرير:
سويا
سخي جنهن جو نالو بجچٽا آهي راڌا وٽ آيو.
ودھوچتا نالي ڇوڪري راڌا وٽ آئي ۽ چيائين ته اي دوست! ڪرشن، برجا جي رب توهان کي سڏيو آهي
راڌا چيو ته هي برجا جو رب ڪير آهي؟ تڏهن ڏاڏيءَ چيو، ”هو اهو ئي آهي، جنهن کي ڪنهيا به چوندا آهن
پوءِ راڌا چيو، ”هي ڪنهائي ڪير آهي!“ هاڻي وديوچتا چيو، ”هو اهو ئي آهي، جنهن سان تون شوقين راند ۾ رڌل هئين ۽ جنهن کي سڀ عورتون پيار ڪنديون هيون.
� اي دوستو! ٿورو به دل ۾ نه رهي، نند جو پٽ توکي سڏي رهيو آهي
مان تو وٽ صرف ان مقصد لاءِ آيو آهيان، تنهن ڪري منهنجي چوڻ تي عمل ڪر
توهان فوري طور ڪرشن ڏانهن وڃو، ان سان توهان کي ڪجهه به نه وڃايو ويندو
تنهن ڪري مان توکي چوان ٿو ته پاڻ به خوشيءَ جي حالت ۾ رهي ۽ ٻين کي به خوشي ڏي.
سو اي سخي! ”فخر“ نه ڪر، منهنجي تعليم کي قبول ڪر ۽ اُٿي ۽ جلدي هل.
� اي دوستو! ايڏو غرور نه ڪر ۽ منهنجي نصيحت تي عمل ڪر، جتي ڪرشن پنهنجي بانسري وڄائي رهيو آهي ۽ گوپين جون گاريون ٻڌي رهيو آهي.
ان ڪري مان توکي چوان ٿو ته اي برجا عورت! تون اتي بي خوف ٿي وڃ
مان توهان جي پيرن تي ڪريان ٿو ۽ ٻيهر چوان ٿو ته توهان ڪرشن ڏانهن وڃو. 683.
اي قابل فخر متي! ٻڌ، پنهنجي دل ۾ ڪا به شيءِ نه ڳنڍي، سنگت کي ڇڏي ڌار ٿي وڃ (مون سان).
�اي معزز! تون بي پرواهه هليو وڃ ڇو ته ڪرشن کي توسان تمام گهڻي محبت آهي
توهان جون اکيون جوش سان ڀريل آهن ۽ لڳي ٿو ته اهي عشق جي ديوي جي تيرن وانگر تيز آهن.
اسان کي خبر ناهي ته ڪرشن کي توسان بيحد پيار ڇو آهي؟
شاعر شيام چوي ٿو ته ڪرشن، هڪ خوبصورت جاءِ تي بيٺو، پنهنجي بانسري کي وڄائي رهيو آهي.
”آءٌ تو ڏانهن ان لاءِ موڪليو ويو آهيان ته ڊوڙي توکي اتي وٺي اچان
اتي چندر ڀاڳ ۽ ٻيون گوپيون گيت ڳائينديون آهن ۽ چئني پاسن کان ڪرشن جي چوڌاري ڦرنديون آهن.
تنهن ڪري اي دوستو! جلدي وڃ، ڇو ته توکان سواءِ ٻيون سڀ گوپيون لطف اندوز ٿي رهيون آهن.
ان ڪري اي سخي! توکان قربان آهيان، جلدي ڪر، نند لال (ڪرشن) سڏي رهيو آهي.
ان ڪري اي دوستو! مان تو تي قربان آهيان، تون جلدي اُتي وڃ، نند جو پٽ توکي سڏي رهيو آهي، هو پنهنجي بانسري تي وڄي رهيو آهي ۽ گوپيون حمد جا گيت ڳائي رهيون آهن.