ساڳيا ڪپڙا ساڳيا ڪپڙا ۽ بلڪل ساڳيا رنگ جي ٻڪرين جو،
جڏهن شام ٿي، ڪرشن پنهنجي گهر ڏانهن موٽيو ته ڪير آهي جيڪو سندس طاقت جو فيصلو ڪري؟
برهما سوچيو ته ماءُ پيءُ، اهو سڀ ڏسي،
سڄي ڳالهه کي سمجهو ۽ ڪرشن جي راند هاڻي ختم ٿي ويندي.179.
جڏهن ڪرشن پنهنجي بانسري تي وڄايو، يشودا هن جي مٿي کي چمي ڏني
ٻئي ڪنهن به هن جي ڇوڪر ڏانهن ڌيان نه ڏنو، اهي سڀئي ڪرشن سان پيار ڪندا هئا
برجا ۾ جيڪو به گوڙ آهي، اهڙو گوڙ ٻي ڪنهن جاءِ تي ناهي، خبر ناهي وقت ڪيئن گذري ٿو.
ڪرشن نئين شادي شده عورتن سان گڏ گوپين سان گيت ڳائڻ شروع ڪيو.
جڏهن صبح ٿيو ته ڪرشن وري ٻڪرين کي پاڻ سان وٺي ٻيلي ڏانهن ويو
هن ڏٺو ته اتي سڀئي گوپا ڇوڪرا گيت ڳائي رهيا آهن ۽ پنهنجن ڪلبن کي گھمائي رهيا آهن
راند کي جاري رکندي، ڪرشن جبل ڏانهن ويو
ڪنهن چيو ته ڪرشن هنن کان ناراض آهي ته ڪنهن چيو ته هو بيمار آهي.
ڪرشن ڇوڪرن ۽ ڳئون سان گڏ اڳتي وڌيو
کين جبل جي چوٽيءَ تي ڏسي سڀ ڀڄڻ لڳا، گوپا به سندن طرف ڊوڙڻ لڳا
يشودا به اهو تماشو ڏٺو، ڪرشن ڪاوڙ ۾ اتي بيٺو هو بغير ڪنهن حرڪت جي
۽ انهن سڀني ماڻهن ڪرشن کي ڪيتريون ئي ڳالهيون ٻڌايون.
نند جي تقرير ڪرشن کي مخاطب ٿيندي:
سويا
� اي پٽ! تون ڳئون هتي ڇو کڻي آيو آهين؟ اهڙي طرح اسان لاءِ کير جي پيداوار گهٽجي وئي آهي
سڀني گابي پنهنجو کير پيتو آهي ۽ اهو وهم اسان جي ذهن ۾ برقرار آهي
ڪرشن کين ڪجهه به نه ٻڌايو ۽ اهڙيءَ طرح، هن سندن وابستگي جو احساس وڌايو
ڪرشن جو روپ ڏسي سڀني جي ڪاوڙ پاڻيءَ وانگر ٿڌي ٿي وئي.
سڀني جي ذهنن ۾ پيار وڌندو ويو، ڇاڪاڻ ته انهن مان ڪو به پنهنجي پٽ کي ڇڏي نه سگهيو
ڳئون ۽ ٻڪرين جي پيار کي ڇڏي سگهجي ٿو
رستي ۾ آهستي آهستي اهي سڀ ڳالهيون ياد ڪندي پنهنجي گهرن ڏانهن روانا ٿي ويا
اهو سڀ ڏسي يشودا به ڊڄي ويو ۽ سوچيائين ته ممڪن آهي ته هي ڪرشن جو ڪو معجزو هجي.
جڏهن سال گذري ويا ته هڪ ڏينهن سري ڪرشن بان ڏانهن ويو.
ڪيترن سالن جي وقفي کان پوءِ هڪ ڀيري ڪرشن جهنگ ۾ ويو ته برهما به سندس شاندار راند ڏسڻ لاءِ اتي پهتو.
هو انهن ئي گوپا ٻارن ۽ ٻڪرين کي ڏسي حيران ٿي ويو، جيڪي هن چوري ڪيا هئا
اهو سڀ ڪجهه ڏسي برهما ڪرشن جي پيرن تي ڪري پيو، خوف ۽ خوشي جي حالت ۾ هن خوشيءَ سان موسيقي جا ساز وڄائڻ شروع ڪيا.
ڪرشن کي خطاب ڪندي برهما جو ڪلام:
سويا
�اي جهان جا پالڻھار! رحمت جو خزانو! لافاني رب! منهنجي عرض ته ٻڌ
مون کان خطا ٿي آهي، مهرباني ڪري مون کي هن خطي لاءِ معاف ڪجو
ڪرشن چيو ته مون کي معاف ڪري ڇڏيو آهي، پر امرت کي ڇڏي، زهر نه وٺڻ گهرجي.
186. وڃو ۽ سڀني ماڻھن ۽ جانورن کي بغير دير آڻيو.
برهما هڪدم سڀني گاڏن ۽ گوپس کي کڻي آيو
جڏهن سڀئي گوپا ڇوڪرا ڪرشنا سان مليا ته سڀ ڏاڍا خوش ٿيا
ان سان ڪرشن جي مايا مان ٺهيل سڀئي گاڏڙ غائب ٿي ويا، پر ان راز کي ڪير به نه ڄاڻي سگهيو.
جيڪو تو کڻي آيو آهي، اسان سڀ گڏجي کائون.
برجا جا ڇوڪرا سڀ پراڻا کاڌو گڏ ڪري کائڻ لڳا
ڪرشن چيو ته مون ناگا (ناگ) کي ماريو آهي، پر هن راند جي ڪنهن کي به خبر نه هئي
اُهي سڀ گُرودا (بلو جي) کي پنهنجو محافظ سمجهي خوش ٿيا
۽ ڪرشن چيو ته، توهان پنهنجي گهر ۾ اهو ٻڌائي سگهو ٿا ته رب اسان جي زندگي جي حفاظت ڪئي آهي.
برهما جي گاڏن سميت اچڻ ۽ ڪرشن جي پيرن تي ڪرڻ جي بيان جي پڄاڻي.
ھاڻي شروع ٿئي ٿو ڌنيڪا نالي شيطان جي مارجڻ جو
سويا
ڪرشن ٻارهن سالن جي ڄمار تائين ڳئون چرندو رهيو