۽ هر روز هن کي ٺڳيو ويو. 12.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمباد جو 357 هون چارتر، شري چرتروپاخيان جي تريا چارترا، سڀ خير آهي. 357.6553. هلي ٿو
چوويهه:
اي راجن! هڪ نئين ڪهاڻي ٻڌو.
جنهن کي (اڳ) ڪنهن به نه ڏٺو آهي؟ ۽ وڌيڪ ڄاڻ نه آهي.
سندراوتي نالي هڪ شهر هو.
اتي جو بادشاهه سندر سنگھ هو. 1.
(ڊي) سندر جي راجا جي زال هئي.
ڄڻ جگديش ئي کيس ٺاهيو هو.
سندس شان بيان نه ٿي ڪري سگھجي.
بادشاهه جي راڻي به اهڙي هئي. 2.
اُتي اُھو شاھ جو وڏو پٽ ھو.
ڄڻ ته سون کي صاف ڪري ڍڳ ۾ ڍرو ڪيو ويو هجي.
طوطا سندس نڪ ڏسي ناراض ٿي ويندو هو.
اکين کي لوٽس (گلن) سمجهي، ڀورين کي وساري ويٺا. 3.
شينهن کي وات ڏسي ڪاوڙ ايندي هئي
۽ ان لاءِ هو جهنگلي جانورن (’مريگن‘) کي ماريندو هو.
ڪوئل لفظ ٻڌي بانگ ڏيندي هئي
۽ اهو ڪاوڙ سان سڙي ويو ۽ ڪارو ٿي ويو. 4.
(سندس) نانيءَ کي ڏسي ڪنول ٺاهيندا هئا،
ان ڪري (اهي) پاڻي ۾ داخل ٿيا.
(سندس) واءُ ڏسي غضب سان ڀرجي ويو
۽ چُت ۾ شرمسار ٿي ڪري هيٺاهينءَ ۾ هليا ويا آهن. 5.
هو بادشاهه وٽ آيو (شهزادي-پٽ ڌنڌي لاءِ).
(هن) دل ۾ سودو ڪرڻ جي اميد رکي هئي.
سندر دئي کيس ڏٺو
سو سوڌا ٻڌ کي ڇڏي ڏنو ۽ چريو ٿي ويو. 6.
دوست ڏانهن موڪليو ۽ کيس سڏيو
۽ خوشيءَ سان ساڻس صلح ڪيائين.
اتي هڪ بادشاهه جي نوڪر هئي.
هن اهو سڀ ڪجهه ائين ڏٺو جيئن شڪاري (شڪار) کي ڏسندو آهي.
(هن) پيرن کي دٻائي بادشاهه کي جاڳايو
(۽ چيو ته) تنهنجي گهر ۾ چور آيو آهي.
(هو) راڻي سان عيش ڪري رهيو آهي.
اي راجن! وڃو ۽ ڏسو (سڄو تماشو پنھنجي اکين سان) ٨
اها ڳالهه ٻڌي بادشاهه ڏاڍو ناراض ٿيو
۽ هٿ ۾ تلوار کڻي اتي پهتو.
جڏهن راڻي کي پنهنجي مڙس جي اچڻ جي خبر پئي
(پوءِ) هن تمام گهڻو دونھون ڦوڪيو. 9.
سڀني جون اکيون دونھون ڀرجي ويون
۽ منهن تي ڳوڙها وهڻ لڳا.
جڏهن راڻيءَ اهو موقعو ڏٺو،
(پوءِ) ميتر جي گذرڻ سان، هوءَ دل ۾ خوش ٿي وئي. 10.
هن دوست کي (سڀني جي) سامهون کان هٽائي ڇڏيو.
۽ بادشاھه ٻرندڙ اکين سان ڏسندو رھيو.
بادشاهه جڏهن اکيون ڌوئي اتي ويو.
تنهنڪري اتي ڪو به ماڻهو نظر نه آيو. 11.
(بادشاهه ناراض ٿي ويو) ان جي ابتڙ، هن نوڪر کي ماري ڇڏيو
(۽ چيو) هن راڻي تي ڪوڙو الزام لڳايو آهي.
بيوقوف بادشاهه اهو راز نه سمجهي