شري دسم گرنتھ

صفحو - 538


ਸ੍ਰੀ ਜਦੁਪਤਿ ਜਹ ਠਾਢੋ ਹੋ ਤਹ ਹੀ ਪਹੁਚਿਓ ਜਾਇ ॥੨੩੭੦॥
sree jadupat jah tthaadto ho tah hee pahuchio jaae |2370|

پوءِ، ڪاوڙ ۾ اچي، بڪرا ڀوت اتي پهتو، جتي ڪرشن بيٺو هو. 2370.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜ ਨਾਇਕ ਕਉ ਜਬ ਹੀ ਤਿਨ ਆਇ ਆਯੋਧਨ ਬੀਚ ਹਕਾਰਿਯੋ ॥
sree brij naaeik kau jab hee tin aae aayodhan beech hakaariyo |

جڏهن هو جنگ جي ميدان ۾ آيو ۽ شري ڪرشن کي چيلينج ڪيو ۽ چيو ته:

ਹਉ ਮਰਿਹਉ ਨਹੀ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਤਾਹਿ ਸੁ ਜਿਉ ਸਿਸੁਪਾਲ ਬਲੀ ਤੁਹਿ ਮਾਰਿਯੋ ॥
hau marihau nahee yau kahiyo taeh su jiau sisupaal balee tuhi maariyo |

هن ڪرشن کي ٻيهر جنگ جي ميدان ۾ چيلينج ڪيو ۽ چيو، ”جنهن طريقي سان تو بهادر شيشوپال کي ماريو آهي، مان ائين نه مرندس.

ਐਸੇ ਸੁਨਿਯੋ ਜਬ ਸ੍ਯਾਮ ਜੂ ਬੈਨ ਤਬੈ ਹਰਿ ਜੂ ਪੁਨਿ ਬਾਨ ਸੰਭਾਰਿਯੋ ॥
aaise suniyo jab sayaam joo bain tabai har joo pun baan sanbhaariyo |

جڏهن ڪرشن جي اها ڳالهه ٻڌي، سري ڪرشن ٻيهر تير ورتو.

ਸਤ੍ਰੁ ਕੋ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਰਥ ਤੇ ਫੁਨਿ ਮੂਰਛ ਕੈ ਕਰਿ ਭੂ ਪਰ ਡਾਰਿਯੋ ॥੨੩੭੧॥
satru ko sayaam bhanai rath te fun moorachh kai kar bhoo par ddaariyo |2371|

اهو ٻڌي ڪرشن پنهنجو تير هٿ ۾ کنيو ۽ دشمن کي بي هوش ڪري زمين تي ڪري ڇڏيو.2371

ਲੈ ਸੁਧਿ ਹ੍ਵੈ ਸੋਊ ਲੋਪ ਗਯੋ ਫਿਰਿ ਕੋਪ ਭਰਿਯੋ ਰਨ ਭੀਤਰ ਆਯੋ ॥
lai sudh hvai soaoo lop gayo fir kop bhariyo ran bheetar aayo |

هوش بحال ڪري، (اُتان) غائب ٿي ويو ۽ غضبناڪ ٿي وري ميدان جنگ ۾ آيو.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕੇ ਬਾਪ ਕੋ ਕਾਨ੍ਰਹ ਹੀ ਕਉ ਕਟਿ ਮਾਯਾ ਕੋ ਕੈ ਇਕ ਮੂੰਡ ਦਿਖਾਯੋ ॥
kaanrah ke baap ko kaanrah hee kau katt maayaa ko kai ik moondd dikhaayo |

ڀوت بڪتر کي جڏهن هوش آيو ته هو غائب ٿي ويو ۽ پوءِ ڪاوڙ ۾ اچي مايا جي اثر هيٺ ڪرشن جي پيءُ جو مٿو ڪٽي کيس ڏيکاريائين.

ਕੋਪ ਕੀਯੋ ਘਨਿ ਸ੍ਯਾਮ ਤਬੈ ਅਰੁ ਨੈਨ ਦੁਹੂਨ ਤੇ ਨੀਰ ਬਹਾਯੋ ॥
kop keeyo ghan sayaam tabai ar nain duhoon te neer bahaayo |

ڪرشن کي ڏاڍي ڪاوڙ لڳي ۽ سندس اکين مان ڳوڙها وهڻ لڳا

ਹਾਥ ਪੈ ਚਕ੍ਰ ਸੁਦਰਸਨ ਲੈ ਅਰਿ ਕੋ ਸਿਰ ਕਾਟਿ ਕੈ ਭੂਮਿ ਗਿਰਾਯੋ ॥੨੩੭੨॥
haath pai chakr sudarasan lai ar ko sir kaatt kai bhoom giraayo |2372|

هاڻي هن پنهنجو ڊسڪ هٿ ۾ کنيو ۽ دشمن جو مٿو ڪٽي زمين تي ڪري پيو.2372.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਦਸਮ ਸਕੰਧ ਪੁਰਾਣੇ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਦੰਤ ਬਕਤ੍ਰ ਦੈਤ ਬਧਹ ਧਿਆਇ ਸੰਪੂਰਨੰ ॥
eit sree dasam sakandh puraane bachitr naattak granthe krisanaavataare dant bakatr dait badhah dhiaae sanpooranan |

باب جي پڄاڻي جنهن جو عنوان آهي ”شيطان بڪاترا جو قتل.

ਅਥ ਬੈਦੂਰਥ ਦੈਤ ਬਧ ਕਥਨੰ ॥
ath baidoorath dait badh kathanan |

ھاڻي بيان ڪيو ويو آھي ودوراٿ جي مارڻ جو

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥
kabiyo baach |

شاعر جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜਾਹਿ ਸਿਵਾਦਿਕ ਬ੍ਰਹਮ ਨਿਮਿਓ ਸੁ ਸਦਾ ਅਪਨੇ ਚਿਤ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
jaeh sivaadik braham nimio su sadaa apane chit beech bichaariyo |

جنهن کي برهما ۽ شيو وغيره سلام ڪن ٿا، (جنهن) هميشه پنهنجي ذهن ۾ غور ڪيو (يعني ذهن ۾ آندو).

ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਤਿਹ ਕਉ ਤਬ ਹੀ ਕਬ ਹੀ ਕਿਰਪਾ ਨਿਧਿ ਰੂਪ ਦਿਖਾਰਿਯੋ ॥
sayaam bhanai tih kau tab hee kab hee kirapaa nidh roop dikhaariyo |

جن پنهنجي ذهن ۾ برهما، شيو وغيره جي خالق کي ياد ڪيو آهي ته رب، رحمت جو سمنڊ انهن جي سامهون فوري طور تي ظاهر ٿيو.

ਰੰਗ ਨ ਰੂਪ ਅਉ ਰਾਗ ਨ ਰੇਖ ਇਹੈ ਚਹੂੰ ਬੇਦਨ ਭੇਦ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
rang na roop aau raag na rekh ihai chahoon bedan bhed uchaariyo |

جنهن جو نه روپ آهي، نه رنگ ۽ نه ماپ ۽ جنهن جو اسرار چئن ويدن ۾ بيان ڪيو ويو آهي.

ਤਾ ਧਰਿ ਮੂਰਤਿ ਜੁਧ ਬਿਖੈ ਇਹ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਰਨ ਬੀਚ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥੨੩੭੩॥
taa dhar moorat judh bikhai ih sayaam bhanai ran beech sanghaariyo |2373|

ساڳيءَ طرح پاڻ کي ظاهر ڪري، جنگ جي ميدان ۾ مارڻ ۾ مصروف آهي. 2373.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

DOHRA

ਕ੍ਰਿਸਨ ਕੋਪ ਜਬ ਸਤ੍ਰ ਦ੍ਵੈ ਰਨ ਮੈ ਦਏ ਖਪਾਇ ॥
krisan kop jab satr dvai ran mai de khapaae |

جڏهن ڪرشن ناراض ٿي ٻن دشمنن کي ميدان جنگ ۾ ناس ڪري ڇڏيو.

ਤੀਸਰ ਜੋ ਜੀਵਤ ਬਚਿਯੋ ਸੋ ਤਹ ਪਹੁਚਿਯੋ ਆਇ ॥੨੩੭੪॥
teesar jo jeevat bachiyo so tah pahuchiyo aae |2374|

جڏهن ڪرشن پنهنجي غضب ۾ اچي ٻن دشمنن کي جنگ ۾ ماري ڇڏيو ۽ ٽيون جيڪو بچي ويو، سو به ميدان جنگ ۾ آيو.

ਦਾਤਨ ਸੋ ਦੋਊ ਹੋਠ ਕਟਿ ਦੋਊ ਨਚਾਵਤ ਨੈਨ ॥
daatan so doaoo hotth katt doaoo nachaavat nain |

هو پنهنجي ڏندن سان ٻنهي چپن کي ڇڪي رهيو هو ۽ ٻنهي اکين سان ڏسندو رهيو.

ਤਬ ਹਲਧਰ ਤਿਹ ਸੋ ਕਹੇ ਕਹਿਤ ਸ੍ਯਾਮ ਏ ਬੈਨ ॥੨੩੭੫॥
tab haladhar tih so kahe kahit sayaam e bain |2375|

پنهنجي ڏندن سان سندس ٻنهي چپن کي ڪٽيندي ۽ ٻئي اکيون نچائيندي، بلرام کيس ائين چيو، 2375

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਕਿਉ ਜੜ ਜੁਧ ਕਰੈ ਹਰਿ ਸਿਉ ਮਧੁ ਕੀਟਭ ਸੇ ਜਿਹ ਸਤ੍ਰੁ ਖਪਾਏ ॥
kiau jarr judh karai har siau madh keettabh se jih satru khapaae |

”اي بيوقوف! جنهن ماڌو ۽ ڪيرت ڀوتن کي ماريو هو

ਰਾਵਨ ਸੇ ਹਰਿਨਾਖਸ ਸੇ ਹਰਿਨਾਛ ਹੂ ਸੇ ਜਗਿ ਜਾਨਿ ਨ ਪਾਏ ॥
raavan se harinaakhas se harinaachh hoo se jag jaan na paae |

هو، جنهن راون کي ختم ڪيو، هيرنيڪاشپو،

ਕੰਸਹਿ ਸੇ ਅਰੁ ਸੰਧਿ ਜਰਾ ਸੰਗ ਦੇਸਨ ਦੇਸਨ ਕੇ ਨ੍ਰਿਪ ਆਏ ॥
kanseh se ar sandh jaraa sang desan desan ke nrip aae |

هن ڪنس، جراسند ۽ مختلف ملڪن جي بادشاهن کي ماريو، پوءِ توهان هن سان ڇو وڙهندا آهيو؟

ਤੈ ਰੇ ਕਹਾ ਅਰੇ ਸੋ ਛਿਨ ਮੈ ਇਹ ਸ੍ਯਾਮ ਭਨੈ ਜਮਲੋਕ ਪਠਾਏ ॥੨੩੭੬॥
tai re kahaa are so chhin mai ih sayaam bhanai jamalok patthaae |2376|

تون ڪجھ به نه آهين، هن کي ياما جي گهر ڏانهن تمام وڏا دشمن موڪليا ويا. 2376.

ਸ੍ਰੀ ਬਿਜਨਾਥ ਤਬੈ ਤਿਹ ਸੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥
sree bijanaath tabai tih so kab sayaam kahai ih bhaat uchaariyo |

تڏهن ڪرشن هن کي چيو ته ”مون بڪاسور ۽ اگهاسور کي قتل ڪيو

ਮੈ ਬਕ ਬੀਰ ਅਘਾਸੁਰ ਮਾਰਿ ਸੁ ਕੇਸਨਿ ਤੇ ਗਹਿ ਕੰਸ ਪਛਾਰਿਯੋ ॥
mai bak beer aghaasur maar su kesan te geh kans pachhaariyo |

مون ڪنس کي سندس وارن مان پڪڙي هيٺ ڪري ڇڏيو

ਤੇਈ ਛੂਹਨ ਸੰਧਿ ਜਰਾ ਹੂ ਕੀ ਮੈ ਸੁਨਿ ਸੈਨ ਸੁਧਾਰਿ ਬਿਦਾਰਿਯੋ ॥
teee chhoohan sandh jaraa hoo kee mai sun sain sudhaar bidaariyo |

”مون جراسند کي سندس ٽيويهه وڏي فوجي دستن سميت تباهه ڪيو

ਤੈ ਹਮਰੇ ਬਲ ਅਗ੍ਰਜ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹਿਯੋ ਘਨ ਸ੍ਯਾਮ ਤੇ ਕਉਨ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥੨੩੭੭॥
tai hamare bal agraj sayaam kahiyo ghan sayaam te kaun bichaariyo |2377|

هاڻي تون ٻڌاءِ ته تون مون کان وڌيڪ طاقتور ڪنهن کي ٿو سمجهين؟” 2377.

ਮੋਹਿ ਡਰਾਵਤ ਹੈ ਕਹਿ ਯੌ ਮੁਹਿ ਕੰਸ ਕੋ ਬੀਰ ਬਕੀ ਬਕ ਮਾਰਿਯੋ ॥
mohi ddaraavat hai keh yau muhi kans ko beer bakee bak maariyo |

جواب ۾ هن چيو ته، اهڙيءَ طرح مون کي اهو چئي ڊيڄاريندي آهي ته ڪنس جي سورن ’بڪي‘ ۽ ’بڪ‘ کي ماري ڇڏيو آهي.

ਸੰਧਿ ਜਰਾ ਹੂ ਕੀ ਸੈਨ ਸਭੈ ਮੋਹਿ ਭਾਖਤ ਹੋ ਛਿਨ ਮਾਹਿ ਸੰਘਾਰਿਯੋ ॥
sandh jaraa hoo kee sain sabhai mohi bhaakhat ho chhin maeh sanghaariyo |

تڏهن هن جواب ڏنو ته، ”تون مون کي اهو چئي خوفزده ڪري رهيو آهين ته تو هڪدم ڪنس، بڪاسور ۽ جراسند، جراسند جي لشڪر وغيره کي ماري ڇڏيو آهي.

ਮੋ ਕਉ ਕਹੈ ਬਲੁ ਤੇਰੋ ਅਰੇ ਮੇਰੇ ਪਉਰਖ ਅਗ੍ਰਜ ਕਉਨ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
mo kau kahai bal tero are mere paurakh agraj kaun bichaariyo |

”تون مون کان پڇين ٿو ته پاڻ کان وڌيڪ طاقتور ڪير آهي؟ هي جنگين جو رواج ناهي

ਸੂਰਨ ਕੀ ਇਹ ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਛਤ੍ਰੀ ਹੈ ਤੂ ਕਿ ਭਯੋ ਭਠਿਆਰਿਯੋ ॥੨੩੭੮॥
sooran kee ih reet nahee har chhatree hai too ki bhayo bhatthiaariyo |2378|

۽ اي ڪرشن! ڇا تون ڪشتري آهين يا اناج پارائيندڙ؟ 2378.

ਆਪਨੇ ਕੋਪ ਕੀ ਪਾਵਕ ਮੈ ਬਲ ਤੇਰੋ ਸਬੈ ਸਮ ਫੂਸ ਜਰੈ ਹੋ ॥
aapane kop kee paavak mai bal tero sabai sam foos jarai ho |

”مان تنهنجي ڪاوڙ کي پنهنجي غضب جي باهه ۾ گھاس جي ڦڙي وانگر ساڙي ڇڏيندس

ਸ੍ਰਉਨ ਜਿਤੋ ਤੁਹ ਅੰਗਨ ਮੈ ਸੁ ਸਭੈ ਸਮ ਨੀਰਹ ਕੀ ਆਵਟੈ ਹੋ ॥
sraun jito tuh angan mai su sabhai sam neerah kee aavattai ho |

تنهنجي بدن ۾ جيڪو به رت آهي، مان ان کي پنهنجي ٽهڪندڙ پاڻيءَ وانگر تباهه ڪري ڇڏيندس

ਦੇਗਚਾ ਆਪਨੇ ਪਉਰਖ ਕੋ ਰਨ ਮੈ ਜਬ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਚੜੈ ਹੋ ॥
degachaa aapane paurakh ko ran mai jab hee kab sayaam charrai ho |

شاعر شيام چوي ٿو ته جڏهن مان پنهنجي بهادريءَ جو ڪفن بيابان ۾ پيش ڪندس.

ਤਉ ਤੇਰੋ ਅੰਗ ਕੋ ਮਾਸੁ ਸਬੈ ਤਿਹ ਭੀਤਰ ਡਾਰ ਕੈ ਆਛੈ ਪਕੈ ਹੋ ॥੨੩੭੯॥
tau tero ang ko maas sabai tih bheetar ddaar kai aachhai pakai ho |2379|

”جڏهن مان پنهنجي طاقت جي برتن کي پنهنجي غضب جي باهه تي رکي ڇڏيندس، تڏهن اوهان جي عضون جو گوشت بنا ڪنهن پرواهه جي چڱيءَ طرح پکايا ويندا.“ 2379.

ਐਸੇ ਬਿਬਾਦ ਕੈ ਆਹਵ ਮੈ ਦੋਊ ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੇ ਅਤਿ ਜੁਧੁ ਮਚਾਯੋ ॥
aaise bibaad kai aahav mai doaoo krodh bhare at judh machaayo |

اهڙيءَ طرح پاڻ ۾ اختلاف ڪري، ٻئي پاڻ ۾ جنگ جي ميدان ۾ خوفناڪ ويڙهه ۾ مصروف ٿي ويا

ਬਾਨਨ ਸਿਉ ਦਿਵ ਅਉਰ ਦਿਵਾਕਰਿ ਧੂਰਿ ਉਠੀ ਰਥ ਪਹੀਯਨ ਛਾਯੋ ॥
baanan siau div aaur divaakar dhoor utthee rath paheeyan chhaayo |

تير جي نڪرڻ سان مٽي اڀري، جنهن جنگ جي محفل ڏسڻ لاءِ سڀني رٿن وغيره کي ڍڪي ڇڏيو.

ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਨ ਕਉ ਸਸਿ ਸੂਰਜ ਆਏ ਹੁਤੇ ਤਿਨ ਮੰਗਲ ਗਾਯੋ ॥
kautuk dekhan kau sas sooraj aae hute tin mangal gaayo |

سوريا ۽ چندر ۽ ٻيا ديوتا پهچي ويا ۽ گيت ڳائي رهيا هئا

ਅੰਤ ਨ ਸ੍ਯਾਮ ਤੇ ਜੀਤ ਸਕਿਯੋ ਸੋਊ ਅੰਤਹਿ ਕੇ ਫੁਨਿ ਧਾਮਿ ਸਿਧਾਯੋ ॥੨੩੮੦॥
ant na sayaam te jeet sakiyo soaoo anteh ke fun dhaam sidhaayo |2380|

دشمن آخرڪار ڪرشن تي فتح حاصل نه ڪري سگهيو ۽ يما جي گهر پهچي ويو.2380.

ਸ੍ਰੀ ਬ੍ਰਿਜਨਾਥ ਹਨਿਯੋ ਅਰਿ ਕੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਕਰਿ ਗਾਢ ਅਯੋਧਨ ॥
sree brijanaath haniyo ar ko kab sayaam kahai kar gaadt ayodhan |

انهيءَ خوفناڪ ويڙهه ۾ ڪرشنا دشمن کي ماري وڌو

ਹ੍ਵੈ ਕੈ ਕੁਰੂਪ ਪਰਿਯੋ ਧਰਿ ਜੁਧ ਕੀ ਤਉਨ ਸਮੈ ਬਯਦੂਰਥ ਕੋ ਤਨ ॥
hvai kai kuroop pariyo dhar judh kee taun samai bayadoorath ko tan |

ودوراٿ ديوتا جو جسم بيڪار ٿي زمين تي ڪري پيو

ਸ੍ਰਉਨਤ ਸੰਗ ਭਰਿਯੋ ਪਰਿਯੋ ਦੇਖਿ ਦਯਾ ਉਪਜੀ ਕਰੁਨਾਨਿਧਿ ਕੇ ਮਨਿ ॥
sraunat sang bhariyo pariyo dekh dayaa upajee karunaanidh ke man |

(جڏهن) سري ڪرشن جسم کي رت سان ڍڪيل ڏٺو، (جڏهن) هن جي ذهن ۾ رحم جو احساس پيدا ٿيو.

ਛੋਰਿ ਸਰਾਸਨ ਟੇਰ ਕਹਿਯੋ ਦਿਨ ਆਜੁ ਕੇ ਤੈ ਕਰਿਹੋ ਨ ਕਬੈ ਰਨ ॥੨੩੮੧॥
chhor saraasan tter kahiyo din aaj ke tai kariho na kabai ran |2381|

سندس جسم کي رت سان لڙڪيل ڏسي، ڪرشن، رحم ۽ بي حسيءَ سان ڀرجي، پنهنجي ڪمان ۽ تيرن کي ڇڏي چيو ته، ”هاڻي اڄ کان نه وڙهندس ۽ نه وڙهندس.