شري دسم گرنتھ

صفحو - 56


ਬਿਸਨ ਆਪ ਹੀ ਕੋ ਠਹਰਾਯੋ ॥
bisan aap hee ko tthaharaayo |

مهاديو (شيو) کي اچيوتا سڏيو ويندو هو، وشنو پاڻ کي اعليٰ سمجهندو هو.

ਬ੍ਰਹਮਾ ਆਪ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਬਖਾਨਾ ॥
brahamaa aap paarabraham bakhaanaa |

برهما پاڻ کي پربرهم سڏيندو هو

ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਪ੍ਰਭੂ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਜਾਨਾ ॥੮॥
prabh ko prabhoo na kinahoon jaanaa |8|

برهما پاڻ کي پارا برهمڻ سڏائي، رب کي ڪير به سمجهي نه سگهيو.

ਤਬ ਸਾਖੀ ਪ੍ਰਭ ਅਸਟ ਬਨਾਏ ॥
tab saakhee prabh asatt banaae |

پوءِ (خدا) اٺن سخين (چنڊ، سج، ڌرتيءَ، ڌورو، اگني، پون، پرتيوشا ۽ پرڀاشا) کي پيدا ڪيو.

ਸਾਖ ਨਮਿਤ ਦੇਬੇ ਠਹਿਰਾਏ ॥
saakh namit debe tthahiraae |

پوءِ مون پنهنجي وجود جو ثبوت ڏيڻ لاءِ اٺ سخي پيدا ڪيا.

ਤੇ ਕਹੈ ਕਰੋ ਹਮਾਰੀ ਪੂਜਾ ॥
te kahai karo hamaaree poojaa |

(انهن به) چوڻ شروع ڪيو ته اسان جي عبادت ڪريو

ਹਮ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਠਾਕੁਰੁ ਦੂਜਾ ॥੯॥
ham bin avar na tthaakur doojaa |9|

پر پاڻ کي سڀ ڪجهه سمجهندا هئا ۽ ماڻهن کي سندن پوڄا ڪرڻ لاءِ چوندا هئا.

ਪਰਮ ਤਤ ਕੋ ਜਿਨ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
param tat ko jin na pachhaanaa |

جن سپريم کي نه سڃاتو،

ਤਿਨ ਕਰਿ ਈਸੁਰ ਤਿਨ ਕਹੁ ਮਾਨਾ ॥
tin kar eesur tin kahu maanaa |

جن رب کي نه سمجهيو، اهي ايشور سمجهيا ويا.

ਕੇਤੇ ਸੂਰ ਚੰਦ ਕਹੁ ਮਾਨੈ ॥
kete soor chand kahu maanai |

ڪيترا ماڻهو چنڊ ۽ سج کي مڃڻ لڳندا آهن.

ਅਗਨਹੋਤ੍ਰ ਕਈ ਪਵਨ ਪ੍ਰਮਾਨੈ ॥੧੦॥
aganahotr kee pavan pramaanai |10|

ڪيترائي ماڻهو سج ۽ چنڊ جي پوڄا ڪندا هئا ۽ ٻيا ڪيترائي باهه ۽ آيت جي پوڄا ڪندا هئا.10.

ਕਿਨਹੂੰ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਹਿਨ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥
kinahoon prabh paahin pahichaanaa |

ڪن پٿر کي رب جي نالي سان سڃاڻي ورتو

ਨ੍ਰਹਾਤ ਕਿਤੇ ਜਲ ਕਰਤ ਬਿਧਾਨਾ ॥
nrahaat kite jal karat bidhaanaa |

ڪي خدا کي پٿر سمجهندا هئا ۽ ڪي وري پاڻيءَ جو رب سمجهي غسل ڪندا هئا.

ਕੇਤਿਕ ਕਰਮ ਕਰਤ ਡਰਪਾਨਾ ॥
ketik karam karat ddarapaanaa |

گھڻا ڪم ڪندي ڊڄندا ھئا

ਧਰਮ ਰਾਜ ਕੋ ਧਰਮ ਪਛਾਨਾ ॥੧੧॥
dharam raaj ko dharam pachhaanaa |11|

ڌرم راجا کي ڌرم جو اعليٰ نمائندو سمجهي، ڪيترن ئي پنهنجن ڪمن ۾ هن کان ڊڄي ويا. 11.

ਜੇ ਪ੍ਰਭ ਸਾਖ ਨਮਿਤ ਠਹਰਾਏ ॥
je prabh saakh namit tthaharaae |

جنهن کي رب شاهدي ڏيڻ لاءِ قائم ڪيو،

ਤੇ ਹਿਆਂ ਆਇ ਪ੍ਰਭੂ ਕਹਵਾਏ ॥
te hiaan aae prabhoo kahavaae |

جن کي الله تعاليٰ پنهنجي عظمت جي نزول لاءِ قائم ڪيو، اهي پاڻ کي اعليٰ (Supreme) سڏيندا هئا.

ਤਾ ਕੀ ਬਾਤ ਬਿਸਰ ਜਾਤੀ ਭੀ ॥
taa kee baat bisar jaatee bhee |

(اهي) رب کي وساري ويٺا

ਅਪਨੀ ਅਪਨੀ ਪਰਤ ਸੋਭ ਭੀ ॥੧੨॥
apanee apanee parat sobh bhee |12|

انهن برتري جي ڊوڙ ۾ رب کي وساري ڇڏيو. 12

ਜਬ ਪ੍ਰਭ ਕੋ ਨ ਤਿਨੈ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥
jab prabh ko na tinai pahichaanaa |

جڏهن انهن رب کي نه سڃاتو

ਤਬ ਹਰਿ ਇਨ ਮਨੁਛਨ ਠਹਰਾਨਾ ॥
tab har in manuchhan tthaharaanaa |

جڏهن انهن رب کي نه سمجهيو، تڏهن مون انهن جي جاءِ تي انسانن کي قائم ڪيو.

ਤੇ ਭੀ ਬਸਿ ਮਮਤਾ ਹੁਇ ਗਏ ॥
te bhee bas mamataa hue ge |

اهي به ممتا لاءِ آباد ٿيا

ਪਰਮੇਸੁਰ ਪਾਹਨ ਠਹਰਏ ॥੧੩॥
paramesur paahan tthahare |13|

اُھي به ھميشھيءَ کان بيزار ٿي ويا ۽ مورتين ۾ رب جي نمائش ڪيائون.

ਤਬ ਹਰਿ ਸਿਧ ਸਾਧ ਠਹਿਰਾਏ ॥
tab har sidh saadh tthahiraae |

ان کان پوءِ هري سِڌا ۽ سدا پيدا ڪيا

ਤਿਨ ਭੀ ਪਰਮ ਪੁਰਖੁ ਨਹਿ ਪਾਏ ॥
tin bhee param purakh neh paae |

پوءِ مون ساڌ ۽ ساڌ پيدا ڪيا، جن کي به رب جو احساس نه ٿي سگهيو.

ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਤਿ ਭਯੋ ਜਗਿ ਸਿਆਨਾ ॥
je koee hot bhayo jag siaanaa |

دنيا ۾ جيڪڏهن ڪو عقلمند آهي

ਤਿਨ ਤਿਨ ਅਪਨੋ ਪੰਥੁ ਚਲਾਨਾ ॥੧੪॥
tin tin apano panth chalaanaa |14|

جنهن تي عقل اچي ويو، تنهن پنهنجو رستو اختيار ڪيو. 14.

ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਕਿਨਹੂੰ ਨਹ ਪਾਯੋ ॥
param purakh kinahoon nah paayo |

ڪنهن کي به اعليٰ ذات حاصل ناهي

ਬੈਰ ਬਾਦ ਹੰਕਾਰ ਬਢਾਯੋ ॥
bair baad hankaar badtaayo |

ڪنهن به عظيم رب کي محسوس نه ڪيو، پر ان جي بدران تڪرار، دشمني ۽ انا پکيڙيو.

ਪੇਡ ਪਾਤ ਆਪਨ ਤੇ ਜਲੈ ॥
pedd paat aapan te jalai |

(جيئن) شاخن جا پن پاڻ ۾ سڙي ويندا آهن (اهڙيءَ طرح اهي ماڻهو به پنهنجن بڇڙن ڪمن جي ڪري سڙي ويندا آهن).

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਪੰਥ ਨ ਕੋਊ ਚਲੈ ॥੧੫॥
prabh kai panth na koaoo chalai |15|

اندر جي باهه جي ڪري وڻ ۽ پن سڙڻ لڳا، ڪنهن به رب جي واٽ نه ورتي.

ਜਿਨਿ ਜਿਨਿ ਤਨਿਕਿ ਸਿਧ ਕੋ ਪਾਯੋ ॥
jin jin tanik sidh ko paayo |

جنهن کي رتي ڪُه سِڌي ملي،

ਤਿਨਿ ਤਿਨਿ ਅਪਨਾ ਰਾਹੁ ਚਲਾਯੋ ॥
tin tin apanaa raahu chalaayo |

جنهن به ٿوري روحاني طاقت حاصل ڪئي، تنهن پنهنجو پتر شروع ڪيو.

ਪਰਮੇਸੁਰ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਪਹਿਚਾਨਾ ॥
paramesur na kinahoon pahichaanaa |

ڪنهن به خدا کي نه سڃاتو

ਮਮ ਉਚਾਰਿ ਤੇ ਭਯੋ ਦਿਵਾਨਾ ॥੧੬॥
mam uchaar te bhayo divaanaa |16|

ڪو به رب کي سمجهي نه سگهيو، پر ان جي بدران چريو ٿي ويو.

ਪਰਮ ਤਤ ਕਿਨਹੂੰ ਨ ਪਛਾਨਾ ॥
param tat kinahoon na pachhaanaa |

ڪنهن به طاقت کي تسليم نه ڪيو،

ਆਪ ਆਪ ਭੀਤਰਿ ਉਰਝਾਨਾ ॥
aap aap bheetar urajhaanaa |

ڪنهن به ذات جي اعليٰ ذات کي نه سڃاتو، پر پنهنجي اندر ۾ ڦاٿل هو.

ਤਬ ਜੇ ਜੇ ਰਿਖਿ ਰਾਜ ਬਨਾਏ ॥
tab je je rikh raaj banaae |

پوءِ جن کي شاهي بابا بڻايو ويو،

ਤਿਨ ਆਪਨ ਪੁਨਿ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤ ਚਲਾਏ ॥੧੭॥
tin aapan pun sinmrit chalaae |17|

ان کان پوءِ جيڪي به وڏا رشي پيدا ٿيا، تن پنهنجون سمرتيون پيدا ڪيون.

ਜੇ ਸਿੰਮ੍ਰਤਨ ਕੇ ਭਏ ਅਨੁਰਾਗੀ ॥
je sinmratan ke bhe anuraagee |

جن کي (ان) سمرتن ۾ پيار ٿي ويو،

ਤਿਨ ਤਿਨ ਕ੍ਰਿਆ ਬ੍ਰਹਮ ਕੀ ਤਿਆਗੀ ॥
tin tin kriaa braham kee tiaagee |

جيڪي به انهن سمن جا پيروڪار ٿيا، تن رب جي راهه کي ڇڏي ڏنو.

ਜਿਨ ਮਨੁ ਹਰ ਚਰਨਨ ਠਹਰਾਯੋ ॥
jin man har charanan tthaharaayo |

جن پنهنجو ذهن هري چرن سان ڳنڍيو،

ਸੋ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਨ ਕੇ ਰਾਹ ਨ ਆਯੋ ॥੧੮॥
so sinmritan ke raah na aayo |18|

جن پاڻ کي رب جي پيرن ۾ وقف ڪري ڇڏيو، تن سمرت جي واٽ نه ورتي.

ਬ੍ਰਹਮਾ ਚਾਰ ਹੀ ਬੇਦ ਬਨਾਏ ॥
brahamaa chaar hee bed banaae |

برهما چار ويد مرتب ڪيا

ਸਰਬ ਲੋਕ ਤਿਹ ਕਰਮ ਚਲਾਏ ॥
sarab lok tih karam chalaae |

برهما چارئي ويد لکيا، سڀني ماڻهن انهن ۾ موجود حڪمن جي پيروي ڪئي.

ਜਿਨ ਕੀ ਲਿਵ ਹਰਿ ਚਰਨਨ ਲਾਗੀ ॥
jin kee liv har charanan laagee |

(پر) جن جون جانيون هر قدم سان کنيون ويون.

ਤੇ ਬੇਦਨ ਤੇ ਭਏ ਤਿਆਗੀ ॥੧੯॥
te bedan te bhe tiaagee |19|

جيڪي رب جي پيرن ۾ وقف ٿي ويا، تن ويدن کي ڇڏي ڏنو.19.

ਜਿਨ ਮਤਿ ਬੇਦ ਕਤੇਬਨ ਤਿਆਗੀ ॥
jin mat bed kateban tiaagee |

جن ويد ۽ ڪتابن جي نظريي (مت) کي ڇڏي ڏنو،