چيو ويو ته معاملو ڪيڏانهن ويو،
چور ضرور پئسو ڦري ماريو هوندو. 10.
اها عورت هڪ عجيب لباس پائيندي هئي
۽ عضون کي زيور سان سينگاريو.
(پوءِ) بيتان ڪيتو ڏانهن ويو
۽ ڪيترن ئي طريقن سان پڇڻ شروع ڪيو. 11.
ثابت قدم:
هوءَ پنهنجي ڳچيءَ هيٺ ۽ مٿو هيٺ ڪري بيٺي رهي
۽ ڪنور جا پير جهليائين ۽ گلا ڪيائين.
اي پيارا! هڪ دفعو لاءِ، هر قسم جي خوف کي ڇڏي ڏيو ۽ مون سان راند ڪريو
۽ هاڻي منهنجي سموري ڪاما اگني کي آرام ڪر. 12.
چوويهه:
(ڪنور چوڻ لڳو) ته مرڻ به لک جنم وٺ
۽ ڇو نه اهو هڪ هزار ڀيرا ڪيو وڃي.
تڏهن به اي بي شرم! (مان) توکي تڪليف نه ڏيندس
۽ مان تنهنجي مڙس کي سڀ ڪجهه ٻڌائيندس. 13.
راڻي ڏاڍي ڪوشش ڪرڻ بعد گم ٿي وئي.
بيوقوف (ڪنور) پير لاٿائين
(۽ چيو) اي بي شرم، بيوقوف ڪتو! هليو وڄ
توهان مون سان جنسي تعلق ڇو ٿا چاهيو؟ 14.
خراب لفظ ٻڌي، عورت پريشان ٿي وئي.
هن جي بدن ۾ ڪاوڙ اڀري آئي.
جنهن مڙس کان تو مون کي خوف ڏيکاريو،
مان به (پُڇندو) تڏهن ئي ته هو اچي توکي ماري. 15.
ائين چئي هن کي پڪڙي ٻاهر ڪڍيائين
۽ ٻانهي کي موڪليو ۽ پنهنجي مڙس کي سڏيو.
هن کي ڀوت سڏي، بادشاهه کي ڏيکاريائين
۽ بادشاھه جي ذهن ۾ تمام گهڻي پريشاني پيدا ڪئي. 16.
ٻٽي
(پوءِ بادشاهه چوڻ لڳو ته) اي بادشاهه! چور جنهن شاهه جي پٽ کي قتل ڪيو.
هو هاڻي منهنجي گهر ۾ ڀوت بڻجي ظاهر ٿيو آهي. 17.
چوويهه:
پوءِ بادشاهه چيو ته ان کي زمين ۾ دفن ڪريو.
ان کي رهڻ نه ڏيو، ان کي فوري طور تي ماريو.
پليت باھ سان جلڻ
شاهه جي پٽ جي مٿي تي اڇليو. 18.
هو ڏاڍو روئڻ لڳو،
پر بيوقوف بادشاهه کي اهو راز سمجهه ۾ نه آيو.
ڏسو، عورت ڪهڙو ڪردار پيدا ڪيو آهي
انهيءَ شاهه جي پٽ کي ڀوت سڏائي قتل ڪيو ويو آهي. 19.
عورت کي ڪڏهن به دل نه ڏيڻ گهرجي.
سندن دلين کي هميشه چوري ڪرڻ گهرجي.
عورت کي ڪڏهن به اعتبار نه ڪرڻ گهرجي.
عورت جي ڪردار کي هميشه ذهن ۾ خوف رکڻ گهرجي. 20.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 249 هين چترڪاري ختم ٿئي ٿي، تمام سٺو آهي. 249.4696. هلي ٿو
چوويهه:
اتي اجيتوتي نالي هڪ شهر هو.
اتي جو راجا اجيت سنگهه هو.