ان ئي وقت وڏو بابا ناراد وشنو جي گهر پهتو ۽ کيس ڏاڍي بک لڳي.
بينگن کي ڏسي ڏاڍو مزو آيو. (هو) پڇندو رهيو
بينگن جي پکڙيل سبزي ڏسي، هن جو ذهن لالچ ۾ اچي ويو، پر پڇڻ تي به نه مليس.
(لڇمي چيو-) مون رب لاءِ ماني تيار ڪئي آهي
وشنوءَ جي زال چيو ته هن اهو کاڌو پنهنجي مالڪ لاءِ تيار ڪيو هو، تنهن ڪري هن کي ڏيڻ ممڪن نه هو، (هن اهو به چيو ته) ”مون هڪ قاصد موڪليو آهي ته هن کي سڏ ڪري ۽ شايد اچڻ وارو آهي. ��
اي ناردا! ان کي کائيندؤ ته (کاڌو) سڙي ويندو
وشنوءَ جي زال سوچيو ته جيڪڏهن نارا ان کي پارايو ته کاڌو ناپاڪ ٿي ويندو ۽ سندس مالڪ ناراض ٿي ويندو.
نرد چيو:
نرد منيءَ پڇڻ کان ٿڪجي پيو، پر لڪشمي کاڌو نه ڏنو.
بابا بار بار ماني گهرندو رهيو، پر تو نه ڏنو.
”اي لڇمي! تون برندا نالي هڪ ديويءَ جو جسم سمجهين ٿو
بابا غصي ۾ اچي ويو ۽ چيائين ته: ”تون جالنڌر جي گهر ۾ ويندن، جنهن جو نالو ورندا آهي، تنهن جو لاش ملڻ کان پوءِ.
مهارشي ناراڊ لعنت ڪئي ۽ ڇڏي ويو.
جيئن ئي بابا هن کي لعنت ڪرڻ کان پوءِ روانو ٿيو، وشنو پنهنجي گهر پهچي ويو:
(بابا جي) لعنت ٻڌي (جنهن کي) ڏاڍو ڏک ٿيو،
لعنت جي ڳالهه ٻڌي، هن کي ڏاڍو ڏک ٿيو ۽ سندس زال مسڪرائي تصديق ڪئي (جيڪا بابا چيو هو).
DOHRA
پوءِ وشنو پنهنجي زال جي پاڇي مان ورندا پيدا ڪيو.
هوءَ ڌرتيءَ تي ديومالڪ ڌمارش جي گهر ۾ جنم ورتو.
چوپي
جيئن پاڻيءَ ۾ لوٽس (لڳل) رهي ٿو
جھڙيءَ طرح پاڻيءَ ۾ ڪنول جي پتي پاڻيءَ جي قطرن کان بي اثر رھي ٿي، اھڙيءَ طرح ورندا پنھنجي زال جي حيثيت ۾ جالنڌر جي گھر ۾ رھندي ھئي.
هن لاءِ جالنڌر جو وشنو
۽ هن جي لاءِ وشنو پاڻ کي جالنڌر طور ظاهر ڪيو ۽ اهڙيءَ طرح وشنو هڪ منفرد روپ اختيار ڪيو.
اهڙو واقعو هتي ٿيو،
اهڙيءَ طرح هن ڪهاڻيءَ هڪ نئون موڙ ورتو ۽ هاڻي رودر تي رڪجي ويو آهي.
(جالنڌر) زال گهري، پر شيو نه ڏني.
ديوتا جالنڌر ردا کان پنهنجي زال گهري، پر رودر کيس مجبور نه ڪيو، تنهن ڪري ڀوتن جو بادشاهه هڪدم ڪاوڙ ۾ اچي ويو.
ڍول، ترنم ۽ گھنڊن جي آواز تي،
چئني پاسن کان ترنم ۽ ڍول جا گونجڻ لڳا ۽ چئني طرفن کان ٽبرن جي ٽهڪ جو آواز ٻڌڻ ۾ آيو.
وڏي خوفناڪ جنگ لڳي،
فولاد خوفناڪ طور تي فولاد سان ٽڪرائجي ويو ۽ خنجر لامحدود خوبصورتي سان چمڪيا.13.
هيرو لڙائي ۾ ڦاسندا هئا،
جنگ جي ميدان ۾ ويڙهاڪن جا وار ٿيڻ لڳا ۽ ڀوت ۽ جنون چئن طرفن کان ڊوڙڻ لڳا.
هاٿي سوار، رٿ، گهوڙي سوار ۽ پيادا (سپاهي) جنگ (ڪرڻ) آهن.
هاٿين، رٿن ۽ گھوڙن جا بيشمار سوار ميدان جنگ ۾ شهيد ٿي ڪري پيا.
ٽوٽڪا اسٽينزا
ڊگها وار جنگ جي ميدان ۾ گھمندا ڦرندا رهيا.
ويڙهاڪ وڏي ڪاوڙ ۾ ميدان جنگ ۾ لڏي ويا ۽ خوفناڪ جنگ شروع ٿي وئي.
گهوڙا نگاهون، هاٿي رهجي ويا،
گهوڙن جي گوڙ ۽ هاٿين جو ٽهڪ ٻڌي، ساون جا ڪڪر شرمسار ٿي ويا.
جنگ ۾، تيرن ۽ تلوارن کان ڪمانن جي بارش ٿيندي هئي.
جنگ ۾ تيرن ۽ تلوارن جي بارش ڪئي وئي ۽ ان مهل هيءَ جنگ هڪ خوفناڪ ۽ خوفناڪ جنگ هئي.
هيرو ڪري رهيا هئا، ضدي سپاهي ڊڄي رهيا هئا.
ويڙهاڪن کي گر ٿي، پر انهن جي ثابت قدمي ۾، اهي خوفناڪ آواز بلند ڪن ٿا. اهڙي طرح دشمن جون لشڪر چارئي طرفن کان جلدي ميدان جنگ ۾ گڏ ٿي ويا.
شيو دشمن کي چئن طرفن کان تيرن سان گھيرو ڪيو.
سڀني طرفن کان گهيرو ڪري، پنهنجي تير کي پڪڙيو ۽ ڀوتن تي ڪاوڙ ۾ ڀڄي ويو.
ٻنهي طرفن کان تير هلي رهيا هئا