ٻٽي
اهي (سڀ) روئڻ لڳا ۽ ڪنهن هڪ لفظ به نه ڳالهايو.
پوءِ بادشاھه کلندي چيو (اھو) ڳالھ ان عورت کي. 17.
چوويهه:
انهن ماڻهن ڪو به معجزو نه ڏيکاريو.
هاڻي (مان) چاهيان ٿو ته توکان ڪجهه (معجزو) حاصل ڪريان.
(پوءِ) هنگلا ديوي چيو
اي راجن! منهنجي ڳالهه ٻڌ. 18.
ثابت قدم:
پهرين تلوار ۾ هڪ معجزو سمجهيو.
جنهن جي رفتار ۽ خوف سڄي دنيا ۾ سمجهيو وڃي ٿو.
فتح، شڪست ۽ موت ان جي ڪنارن ۾ رهن ٿا.
منهنجو دماغ هن کي خدا سڏيندو آهي. 19.
(دنيا ۾) وقت ۾ ٻيا معجزا سمجھن ٿا
جنهن جو چڪر چوڏهن ماڻهن ۾ هلڻ سمجهيو وڃي ٿو.
دنيا سڏڻ سان وجود ۾ اچي ٿي ۽ سڏڻ سان ختم ٿي وڃي ٿي.
ان ڪري منهنجو دماغ وقت کي پنهنجو گرو سمجهي ٿو. 20.
اي راجن! (ٽيون) ڪرامت زبن جو ايندڙ حصو ڄاڻو
جنهن مان دنيا ۾ چڱائي ۽ بڇڙائي ممڪن ٿي سگهي ٿي.
چوٿين معجزو رقم ۾ آهي.
ڇاڪاڻ ته ان کي فرض ڪرڻ سان، رتبو بادشاهه بڻجي ويندو آهي. 21.
چوويهه:
انهن (ماڻهن) ۾ ڪنهن به معجزي کي نه مڃيو.
دولت جي انهن سڀني قدمن تي غور ڪريو.
جيڪڏهن انهن ۾ ڪو معجزو هجي ها
تنهن ڪري ڪو به ماڻهو هر وقت خيرات نه گهرندو هو. 22.
جيڪڏهن توهان انهن سڀني کي پهرين ماريو،
پوءِ ڪجهه ٻڌاءِ.
مون توکي سچ چيو آهي.
هاڻي جيڪو توهان چاهيو ٿا ڪريو. 23.
بادشاهه (عورت جي) ڳالهه ٻڌي ڏاڍو خوش ٿيو
۽ ان عورت کي تمام گهڻو خيرات ڏنائين.
اها عورت جنهن (پاڻ کي) دنيا جي ماءُ سڏيو،
هن (ماءُ) جي مهربانيءَ سان هن پنهنجي جان بچائي. 24.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمباد جو 373 هون چارتر، شري چرتروپاخيان جي تريا چترتر، سڀ خير آهي. 373.6760. هلي ٿو
چوويهه:
جتي بيجاپور شهر سڏجي ٿو.
اتي جو بادشاهه ادلشاهه سڏبو هو.
سندس ڌيءَ جو نالو مهتاب مٽي هو
جنهن وانگر ٻي ڪا عورت پيدا نه ٿي هئي. 1.
جڏهن ڇوڪري جوان ٿي،
پوءِ هوءَ وڏين اکين سان ڏاڍي سهڻي ٿي وئي.
هن جي طاقت ۽ خوبصورتي تمام گهڻي،
ائين لڳندو آهي ڄڻ سج ۽ چنڊ کي کنيو ويو هجي. 2.
اتي هڪ شاهه جو پٽ هو
جيڪو شڪل ۽ صورت ۾ پيدا ٿيڻ لڳي.
سندس نالو ڌمرا ڪيتو رکيو ويو
۽ سندس مشابهت اندرا ۽ چنڊ سان ملي ٿي. 3.