جڏهن يشودا ڪرشن جي متورا ڏانهن وڃڻ جي خبر ٻڌي، تڏهن هوءَ روئڻ لڳي، هوش وڃائي ويٺو.
سويا
جڏهن جسوڌا روئڻ لڳي ته هن پنهنجي وات مان اهو چوڻ شروع ڪيو.
روئڻ مهل يشودا هن طرح چيو، ”ڇا برج ۾ ڪو آهي، جيڪو برجا ۾ وڃي ڪرشن کي روڪي سگهي؟
ڪوئي آهي جيڪو ضد ڪري بادشاهه جي اڳيان وڃي ٿو ۽ چوي ٿو.
آهي ڪو اهڙو بهادر، جيڪو بادشاهه جي اڳيان منهنجو ڏک پيش ڪري، اهو چئي يشودا، غم کان مرڪي، زمين تي ڪري پيو ۽ خاموش ٿي ويو.
مون ڪرشن کي ٻارهن مهينا پنهنجي پيٽ ۾ رکيو
اي بلرام! ٻڌ، مون هن عمر تائين ڪرشن کي پاليو ۽ پاليو آهي
هن جي (ڪجهه) ڪم لاء، يا هن کي باسوديو جو پٽ ڄاڻڻ لاء، راجا هن کي موڪليو آهي.
ڇا ڪنس کيس واسوديو جو پٽ سمجهي ان لاءِ سڏيو آهي؟ ڇا منهنجي قسمت، حقيقت ۾، گهٽجي وئي آهي، ته ڪرشن هاڻي منهنجي گهر ۾ نه رهندو؟
هاڻي اچو ته ٻه ڊراما لکون:
DOHRA
سري ڪرشن (۽ بلراما) رٿ تي چڙھيو ۽ گھر ڇڏي (مٿورا ڏانھن).
ڪرشن پنهنجو گهر ڇڏي رٿ تي چڙهڻ لڳو: هاڻ اي دوستو! گوپين جي ڪهاڻي ٻڌو. 796.
سويا
جڏهن (گوپين) ڪرشن جي وڃڻ جي خبر ٻڌي، تڏهن گوپين جي اکين مان ڳوڙها وهڻ لڳا.
جڏهن گوپين ڪرشن جي وڃڻ جو ٻڌو ته سندن اکيون ڳوڙها ڀرجي آيون، دل ۾ ڪيتريون ئي شڪايتون پيدا ٿي ويون ۽ سندن ذهن جي خوشي ختم ٿي وئي.
هنن وٽ جيڪا به محبت ۽ جواني هئي، سا ئي غم جي باهه ۾ سڙي رک ٿي وئي
سندن ذهن ڪرشن جي محبت ۾ ايترو ته سڪي ويو آهي جو هاڻي ڳالهائڻ به مشڪل ٿي ويو آهي.
جن سان (اسان) گيت ڳائيندا هئاسين ۽ جن سان گڏ ميدان ٺاهيندا هئاسين.
جن سان گڏ، جنهن جي محفل ۾، گڏجي ڳائيندا هئا، جنهن لاءِ، ماڻهن جا طعنا سهندا هئا، پر پوءِ به بي شڪ سان گڏ گهمندا هئا.
جنهن اسان سان ايتري محبت ڪري، وڙهندي عظيم ديوين کي شڪست ڏني.
اُهو، جنهن اسان جي ڀلائي لاءِ ڪيترن ئي زبردست شيطانن کي ڊاهي پٽ ڪيو، اي دوست! اهو ئي ڪرشن، برجا جي زمين کي ڇڏي، ماٿرا ڏانهن وڃي رهيو آهي.
اي سخي! ٻڌو، جنهن سان اسان کي جمنا جي ڪناري تي پيار ٿيو،