شري دسم گرنتھ

صفحو - 1354


ਜਿਹ ਸਮ ਸੁਰ ਪੁਰ ਨਾਰਿ ਨ ਲਹਿਯਤ ॥੧॥
jih sam sur pur naar na lahiyat |1|

اهڙي عورت جنت ۾ به نه ملي هئي. 1.

ਸਹਰ ਸੁਰੇਸ੍ਵਾਵਤੀ ਬਿਰਾਜੈ ॥
sahar suresvaavatee biraajai |

سرسوتي نالي هڪ شهر هو.

ਜਾ ਕੌ ਨਿਰਖਿ ਇੰਦ੍ਰ ਪੁਰ ਲਾਜੈ ॥
jaa kau nirakh indr pur laajai |

جنهن جي (حسن کي ڏسي) اندرا پوريءَ به رڙيون ڪنديون هيون.

ਬਲਵੰਡ ਸਿੰਘ ਸਾਹ ਇਕ ਸੁਨਿਯਤ ॥
balavandd singh saah ik suniyat |

بلوند سنگهه نالي هڪ راجا ٻڌندو هو

ਜਿਹ ਸਮਾਨ ਜਗ ਔਰ ਨ ਗੁਨਿਯਤ ॥੨॥
jih samaan jag aauar na guniyat |2|

جنهن جو شمار دنيا ۾ ٻيو ڪو به نه هو. 2.

ਸਦਾ ਕੁਅਰਿ ਤਿਹ ਸੁਤਾ ਭਨਿਜੈ ॥
sadaa kuar tih sutaa bhanijai |

سندس ڌيءَ جو نالو سدا ڪماري ٻڌايو ويو

ਚੰਦ੍ਰ ਸੂਰ ਲਖਿ ਜਾਹਿ ਅਰੁਝੈ ॥
chandr soor lakh jaeh arujhai |

جنهن کي ڏسي سج ۽ چنڊ به پريشان ٿي ويندا هئا.

ਅਪ੍ਰਮਾਨ ਦੁਤਿ ਜਾਤ ਨ ਕਹੀ ॥
apramaan dut jaat na kahee |

سندس بي حد خوبصورتي بيان نه ٿي ڪري سگھجي.

ਜਾਨੁਕ ਫੂਲਿ ਚੰਬੇਲੀ ਰਹੀ ॥੩॥
jaanuk fool chanbelee rahee |3|

(اھو) ڄڻ چمبليءَ جو گل آھي. 3.

ਸਦਾ ਕੁਅਰਿ ਨਿਰਖਾ ਜਬ ਰਾਜਾ ॥
sadaa kuar nirakhaa jab raajaa |

جڏهن سدا ڪماري بادشاهه کي ڏٺو.

ਤਬ ਹੀ ਸੀਲ ਤਵਨ ਕਾ ਭਾਜਾ ॥
tab hee seel tavan kaa bhaajaa |

تڏھن ئي سندس ڍُڪ ختم ٿي وئي.

ਸਖੀ ਏਕ ਨ੍ਰਿਪ ਤੀਰ ਪਠਾਈ ॥
sakhee ek nrip teer patthaaee |

هن بادشاهه ڏانهن هڪ نوڪر موڪلي

ਯੌ ਰਾਜਾ ਤਨ ਕਹੁ ਤੈ ਜਾਈ ॥੪॥
yau raajaa tan kahu tai jaaee |4|

(۽ کيس سمجھايو ته) بادشاھه وٽ وڃو ۽ ائين چئو. 4.

ਮੈ ਤਵ ਰੂਪ ਨਿਰਖਿ ਉਰਝਾਨੀ ॥
mai tav roop nirakh urajhaanee |

تنهنجو روپ ڏسي مان متوجه ٿي ويو آهيان

ਮਦਨ ਤਾਪ ਤੇ ਭਈ ਦਿਵਾਨੀ ॥
madan taap te bhee divaanee |

۽ مان حوس جي تپش سان چريو ٿي ويو آهيان.

ਏਕ ਬਾਰ ਤੁਮ ਮੁਝੈ ਬੁਲਾਵੋ ॥
ek baar tum mujhai bulaavo |

هڪ دفعو توهان مون کي سڏيو (توهان ڏانهن).

ਕਾਮ ਤਪਤ ਕਰਿ ਕੇਲ ਮਿਟਾਵੋ ॥੫॥
kaam tapat kar kel mittaavo |5|

۽ رتي ڪريڊا ڪري حوس جي گرمي کي ختم ڪريو. 5.

ਜੌ ਆਪਨ ਗ੍ਰਿਹ ਮੁਹਿ ਨ ਬੁਲਾਵਹੁ ॥
jau aapan grih muhi na bulaavahu |

(ج) گهر ۾ نه سڏ

ਏਕ ਬਾਰ ਮੋਰੇ ਗ੍ਰਿਹ ਆਵਹੁ ॥
ek baar more grih aavahu |

سو هڪ دفعو منهنجي گهر اچ.

ਮੋ ਸੰਗ ਕਰਿਯੈ ਮੈਨ ਬਿਲਾਸਾ ॥
mo sang kariyai main bilaasaa |

مون سان ملائي.

ਹਮ ਕਹ ਤੋਰਿ ਮਿਲਨ ਕੀ ਆਸਾ ॥੬॥
ham kah tor milan kee aasaa |6|

مون کي صرف توهان سان ملڻ جي اميد آهي. 6.

ਭੂਪ ਕੁਅਰਿ ਵਹੁ ਗ੍ਰਿਹ ਨ ਬੁਲਾਈ ॥
bhoop kuar vahu grih na bulaaee |

بادشاهه ڪماري کي (پنهنجي) گهر نه گهرايو

ਆਪੁ ਜਾਇ ਤਿਹ ਸੇਜ ਸੁਹਾਈ ॥
aap jaae tih sej suhaaee |

۽ ويو ۽ پنهنجي بابا کي سينگاريو.

ਦੀਪ ਦਾਨ ਤਰੁਨੀ ਤਿਨ ਕੀਨਾ ॥
deep daan tarunee tin keenaa |

عورت بادشاهه جو چراغ روشن ڪيو

ਅਰਘ ਧੂਪ ਰਾਜਾ ਕਹ ਦੀਨਾ ॥੭॥
aragh dhoop raajaa kah deenaa |7|

۽ ان جو استقبال عطر ۽ آرگ پيش ڪري.7.

ਸੁਭਰ ਸੇਜ ਊਪਰ ਬੈਠਾਯੋ ॥
subhar sej aoopar baitthaayo |

هڪ خوبصورت سيج تي ويٺو

ਭਾਗ ਅਫੀਮ ਸਰਾਬ ਮੰਗਾਯੋ ॥
bhaag afeem saraab mangaayo |

۽ ڀنگ، آفيم ۽ شراب لاءِ چيو.

ਪ੍ਰਥਮ ਕਹਾ ਨ੍ਰਿਪ ਸੌ ਇਨ ਪੀਜੈ ॥
pratham kahaa nrip sau in peejai |

بادشاھه کي چيو ويو ته پھريائين انھن کي پيئو

ਬਹੁਰਿ ਮੁਝੈ ਮਦਨੰਕੁਸ ਦੀਜੈ ॥੮॥
bahur mujhai madanankus deejai |8|

۽ پوءِ مون کي ڏيو مڊانڪش (پورش اندري) 8.

ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਇਹ ਭੂਪ ਨ ਮਾਨਾ ॥
sunat bachan ih bhoop na maanaa |

اهو ٻڌي بادشاهه راضي نه ٿيو

ਜਮ ਕੇ ਡੰਡ ਤ੍ਰਾਸ ਤਰਸਾਨਾ ॥
jam ke ddandd traas tarasaanaa |

۽ ڄام جي لٺ جي خوف کان ڊڄي ويو.

ਕਹਿਯੋ ਨ ਮੈ ਤੌਸੌ ਰਤਿ ਕਰਿਹੋ ॥
kahiyo na mai tauasau rat kariho |

هن چيو ته مان توهان سان تعاون نه ڪندس

ਘੋਰ ਨਰਕ ਮੋ ਭੂਲਿ ਨ ਪਰਿਹੌ ॥੯॥
ghor narak mo bhool na parihau |9|

۽ جيتوڻيڪ وساري ڇڏيندس، ته به خوفناڪ دوزخ ۾ نه پوندس. 9.

ਤਿਮਿ ਤਿਮਿ ਤ੍ਰਿਯ ਅੰਚਰ ਗਰਿ ਡਾਰੈ ॥
tim tim triy anchar gar ddaarai |

(بادشاهه جي انڪار جي باوجود) ٽيون ٽيون (عورت) پنهنجي ڳلي ۾ پيلو وجھندي هئي.

ਜੋਰਿ ਜੋਰਿ ਦ੍ਰਿਗ ਨ੍ਰਿਪਹਿ ਨਿਹਾਰੈ ॥
jor jor drig nripeh nihaarai |

۽ هوءَ بند اکين سان بادشاهه ڏانهن ڏسندي هئي.

ਹਾਇ ਹਾਇ ਮੁਹਿ ਭੂਪਤਿ ਭਜਿਯੈ ॥
haae haae muhi bhoopat bhajiyai |

(هوءَ چوندي هئي) هاءِ هاءِ (چوندي) اي راجن! مون سان ملائي

ਕਾਮ ਕ੍ਰਿਯਾ ਮੋਰੇ ਸੰਗ ਸਜਿਯੈ ॥੧੦॥
kaam kriyaa more sang sajiyai |10|

۽ مون سان حوس پيدا ڪر. 10.

ਨਹਿ ਨਹਿ ਪੁਨਿ ਜਿਮਿ ਜਿਮਿ ਨ੍ਰਿਪ ਕਰੈ ॥
neh neh pun jim jim nrip karai |

جيئن بادشاهه چوندو رهيو ”نه نه نه“.

ਤਿਮਿ ਤਿਮਿ ਚਰਨ ਚੰਚਲਾ ਪਰੈ ॥
tim tim charan chanchalaa parai |

ٽي ڀيرا عورت به گرهه ڪندي هئي.

ਹਹਾ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਮੁਹਿ ਕਰਹੁ ਬਿਲਾਸਾ ॥
hahaa nripat muhi karahu bilaasaa |

(۽ چوندا هئا) ها ها راجن! مون سان ملائي

ਕਾਮ ਭੋਗ ਕੀ ਪੁਰਵਹੁ ਆਸਾ ॥੧੧॥
kaam bhog kee puravahu aasaa |11|

۽ (منهنجي) خوشي جي اميد پوري ڪر. 11.

ਕਹਾ ਕਰੌ ਕਹੁ ਕਹਾ ਪਧਾਰੌ ॥
kahaa karau kahu kahaa padhaarau |

ٻڌاءِ ڇا ڪجي، ڪيڏانهن وڃي،

ਆਪ ਮਰੌ ਕੈ ਮੁਝੈ ਸੰਘਾਰੌ ॥
aap marau kai mujhai sanghaarau |

مون کي مرڻ ڏيو يا (توهان) مون کي ماريو.

ਹਾਇ ਹਾਇ ਮੁਹਿ ਭੋਗ ਨ ਕਰਈ ॥
haae haae muhi bhog na karee |

هاءِ هاءِ تون مزاق نه ڪري رهيو آهين،

ਤਾ ਤੇ ਜੀਅ ਹਮਾਰਾ ਜਰਈ ॥੧੨॥
taa te jeea hamaaraa jaree |12|

جنهن سبب منهنجو روح سڙي رهيو آهي. 12.

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

پاڻ:

ਆਸਨ ਔਰ ਅਲਿੰਗਨ ਚੁੰਬਨ ਆਜੁ ਭਲੇ ਤੁਮਰੇ ਕਸਿ ਲੈਹੌ ॥
aasan aauar alingan chunban aaj bhale tumare kas laihau |

مان اڄ توهان سان آسن، ڀاڪر ۽ چميون ڪندس.

ਰੀਝਿ ਹੈਂ ਜੌਨ ਉਪਾਇ ਗੁਮਾਨੀ ਤੈਂ ਤਾਹਿ ਉਪਾਇ ਸੋ ਤੋਹਿ ਰਿਝੈਹੌ ॥
reejh hain jauan upaae gumaanee tain taeh upaae so tohi rijhaihau |

جنهن جي ماپ سان اي گمني راجن! تون راضي ٿيندين، مان به توکي ائين ڪندي راضي ڪندس.