هوءَ (چڱو) مون سان ڪهڙو سلوڪ ڪرڻ چاهيندي. 7.
جنهن لاءِ مڙس ماريو هو، (هو به) هليو ويو.
اهو به هن سان آخر ۾ نه ٿيو.
(هوءَ دل ئي دل ۾ سوچڻ لڳو) اهڙي دوست کان ڪجهه نه ڪجو.
رکڻ کان بهتر آهي ته ان کي ماري ڇڏين. 8.
هن پنهنجي هٿ ۾ تلوار ڪڍي
۽ کيس ٻنهي هٿن سان مٿي تي ڌڪ هنيو.
جيئن بادشاهه ”هاءِ هاءِ“ سڏ ڪيو.
عورت هر وقت تلوار سان وڙهندي رهي. 9.
(ماڻهو چوڻ لڳا ته ٻه ڏينهن به نه ٿيا آهن ته) مڙس مري ويو
۽ هاڻي اهي ائين ڪرڻ شروع ڪري رهيا آهن.
مڙس کان سواءِ دنيا ۾ رهڻ لعنت آهي،
جتي چور ڪم ڪري رهيا آهن. 10.
کيس مئل ڏسي سڀني چيو.
چڱو ڪيو اٿوَ ته ساٿيءَ کي ماريو اٿئي.
تو پردي جي پناهه (شرافت) کي بچايو آهي.
(سڀني) چوڻ لڳا ته، اي ڌيءَ! تون برڪت وارو آهين. 11.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چتر جي منتري ڀوپ سمباد جي 302 هين چترڪاري جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 302.5820. هلي ٿو
چوويهه:
ابھرن سنگهه نالي هڪ وڏي راجا ٻڌو آهي،
جنهن کي ڏسي سج به شرمندو هو.
ابڙي ديري سندس گهر جي عورت هئي
جنهن کي گونجڻ سان ڄڻ ته ابراڻ (زيور) ٺاهيو ويندو آهي. 1.
راڻي جي مڱڻي (الف) دوست سان ٿي هئي
۽ روز هن سان کيڏندو هو.
هڪ ڏينهن بادشاهه کي راز معلوم ٿيو.
(هو) عورت جي گهر ڏسڻ آيو. 2.
اتي هڪ دوست (راڻيءَ جو) پڪڙيو ويو
۽ موقعي تي مارجي ويو.
عورت کي عورت سمجهي قتل نه ڪريو
۽ هن جي ذهن مان وسري ويو. 3.
جڏهن ڪيترائي سال گذري ويا
۽ راڻي پڻ ڪيترائي قدم کنيا.
پر بادشاهه سندس گهر نه آيو.
پوءِ (هن) ٻيو علاج ڪيو. 4.
راڻي سنياس جو روپ اختيار ڪيو.
هوءَ گهر ڇڏي وئي.
جڏهن بادشاهه شڪار کيڏڻ آيو،
(پوءِ) هرڻ کي ڏسي گهوڙو ڊوڙڻ لڳو.
شهر کان ڪيترا يوجن (پري) ويا آهن.
هو اتي پهتو جتي هڪ به انسان نه هو.
هو پريشان ٿي هڪ باغ ۾ لٿو.
(اتي) هڪڙي راڻي اچي پهتي. 6.
هن هڪ راهب جو روپ اختيار ڪيو هو
۽ سر تي جتن جو ٻڪر هو.
جيڪو ڏسندو سندس روپ،
هو منجهي پوندو هو ۽ ڪنهن کي به شڪ نه هوندو هو. 7.
اها عورت به اُتي باغ ۾ اچي وئي