اهي سڀ پانڊو جي پٽن کي آرام جي بدران تڪليف ڏئي رهيا آهن. ���1007.
هن جي اهڙي ڳالهه ٻڌي، اقرار ڪنڌ جهڪائي ڇڏيو.
اهي ڳالهيون ٻڌي اکروڙ ڪنڌ جهڪايو ۽ هستناپور پهتو ته رستي جو ڪهڙو ذڪر ڪريان؟
شاعر شيام چوي ٿو ته، صبح جو بادشاهه جي مجلس ۾ ويو ۽ ائين چيائين.
صبح ٿيندي ئي بادشاهه جي درٻار ۾ ويو، جتي بادشاهه چيو ته اي اقرار! مون کي ٻڌايو ته ڪرشن ڪهڙي طريقي سان ڪنس کي ختم ڪيو؟ ���1008.
اهي ڳالهيون ٻڌي اڪرور اهي سڀئي اوزار ٻڌايا، جيڪي ڪرشن پنهنجي دشمنن سان جنگ ۾ استعمال ڪيا هئا.
هن اهو به ٻڌايو ته ڪيئن ڪرشن هاٿي کي مارڻ ۽ پهلوانن جي ٽوليءَ جو تختو اونڌو ڪري ڪنس جي خلاف مقابلو ڪيو.
پوءِ ڪنس تلوار ۽ ڍال هٿ ۾ کڻي وڙهيو.
پوءِ ڪنس وڙهندي، پنهنجي تلوار ۽ ڍال کي هٿ ۾ کنيو ۽ ساڳئي وقت ڪرشن، ڪنس کي پنهنجي وارن کان پڪڙي، کيس زمين تي ڪري ڇڏيو. 1009.
(اڪرور راجيه سڀا ۾ ڏٺو) ڀشم پيتاما، ڊرونچاريا، ڪرپاچاريا، اسواسٿاما ۽ دوشاسنا سورما.
اڪرور ڀشما، درون، ڪرپاچاريا، اشوٿاما ۽ سورج ديوتا جو پٽ ڀورشروا ڏٺو، جنهن ارجن جو بدلو ورتو.
راجا دريوڌن، اڪرور کي ڏسي، سندس مامي کانئس ڪرشن ۽ واسوديو جي باري ۾ پڇيو.
انهن ڳالهين سان، خوش ٿي، هن اقرار سان ملاقات ڪئي. 1010.
شاهي درٻار ۾ ٿوري دير ويهڻ کان پوءِ اقرار چاچي وٽ آيو
ڪنٽيءَ کي ڏسي هن پنهنجو ڪنڌ جهڪائي ڇڏيو
(ڪنٽي) پڇڻ لڳو، ڪرشن خوش آهي، جنهن جي ڪاميابي سڄي ڌرتيءَ تي پکڙيل آهي.
هن ڪرشن جي صحت جي باري ۾ پڇيو ۽ واسوديو، ديوڪي ۽ پڻ ڪرشن جي ڀلائي جي باري ۾ ڄاڻڻ لاء خوش ٿيو، جن جي تعريف سڄي دنيا ۾ پکڙيل هئي.
ايتري ۾ ودورا به اچي ويو
اچي هن ارجن جي ماءُ جا پير هٿ ڪيا، هن به پيار سان اڪر کان ڪرشن بابت پڇيو
ودورا ڪرشن جي پياري ڳالهه ۾ ايترو ته جذب ٿي ويو جو هو ڪنهن ٻي ڳالهه کي وساري ويٺو.
سڀني جي ڀلائي جي خبر، هن کين برڪت ڏني، هن کي وڏي راحت ملي ۽ هن جي پريشاني ختم ٿي وئي. 1012.
ڪنتي جو ڪلام:
سويا
هو (ڪرشن) ماترا ۾ ماتم ڪري رهيو آهي، ڪرشن مون کي ڇو وساري ڇڏيو آهي؟
ڪرشن متھرا ۾ پنھنجي ڊرامن ۾ رڌل آھي ۽ مون کي وساري ويٺو آھي، ڪنٽي وڏي آواز ۾ چيو، ”مون کي ھن جڳھ جي ماڻھن (ڪوروا) جي رويي کان ڏاڍو ڏک ٿيو آھي.
منهنجو مڙس گذاري ويو آهي ۽ ٻار اڃا ننڍا آهن
تنهن ڪري اي اڪر! مان وڏي تڪليف ۾ آهيان ۽ توهان کان پڇان ٿو ته ڇا ڪرشن به اسان سان رابطو ڪندو. 1013.
غمگين ٿي، (ڪنٽي) اڪرورا سان (اهي سڀ ڳالهيون) ڳالهايو، جن تي انڌو راجا ڪاوڙيل هو.
انڌو راجا ڌرتراشٽر اسان کان ناراض آهي، اها ڳالهه ڪنتي اکرور کي ٻڌائي ۽ اڳتي هلي چيو ته اي اکرور! مهرباني ڪري ڪرشن کي ٻڌايو ته اهي سڀ اسان کي اذيت ڏئي رهيا آهن
ارجن انهن سڀني کي ڀاءُ سمجهندو آهي، پر هو اهڙو جواب نه ڏيندا آهن
پنهنجي ڏک کي ڪيئن بيان ڪريان؟“ ۽ ائين چئي ڪنتي جي اکين مان ڳوڙها وهڻ لڳا، ڄڻ ڪو ٻوٽو هن جي اکين کي پريشان ڪري رهيو هجي.
مهرباني ڪري ڪرشن کي منهنجي درخواست ٻڌاءِ ته مان وڏي ڏک جي سمنڊ ۾ ٻڏي ويو آهيان.
اي اَڪرر! ڪرشن کي چئو ته مان غم جي سمنڊ ۾ ٻڏي ويو آهيان ۽ صرف تنهنجي نالي ۽ نيڪ تمنائن تي جيئرو آهيان.
بادشاهه جا پٽ منهنجي پٽن کي مارڻ جون وڏيون ڪوششون ڪري رهيا آهن
اي اکروڙ! ڪرشن کي ٻڌايو ته هن کان سواء اسان سڀ بيڪار آهيون.
اهڙيون ڳالهيون ڪندي، هن وڏي درد سان ساهه کنيو.
اهو چئي ڪنتي هڪ ڊگهو ۽ ڏک ڀريو ساهه کنيو ۽ اڳتي هلي چيو ته، منهنجي دل ۾ جيڪا به ڏک هئي، مون ان کي ظاهر ڪري ڇڏيو آهي.
هو منهنجي غمگين وٿيا کي ٻڌندو، (وڃي) ۽ شري ڪرشن هٽيل کي ٻڌائيندو.
اي اَڪرر! یادون جو هيرو! تون مهرباني ڪري ڪرشن کي منهنجي تمام ڏکوئيندڙ ڪهاڻي ٻڌاءِ، ۽ هن وري ماتم ڪندي چيو، ”اي برجا جا رب! مهرباني ڪري اسان جهڙن غريبن جي مدد ڪريو.
اقرار جي تقرير:
سويا
ارجن جي ماءُ کي ڏک ۾ ڏسي، اڪر چيو، ”ڪرشن کي توسان بيحد پيار آهي
تنهنجو پٽ بادشاهه ٿيندو ۽ تون وڏي آرام ۾ رهندين
� �سڀئي نيڪ شگون تنهنجي پاسي هوندا ۽ تنهنجا پٽ دشمنن کي ايذائيندا
اهي بادشاهي حاصل ڪندا ۽ دشمنن کي يما جي گهر ڏانهن موڪليندا.
ڪنٽيءَ جون ڳالهيون ٻڌي، اڪر وڃڻ جو سوچيو
هُن جهڪيو ۽ ڇڏي ويو، ماڻهن جي محبت کي ڄاڻڻ لاءِ،
چاهي اهي ڪوروَن سان گڏ هجن يا پانڊو سان گڏ، اڪرور شهر ۾ داخل ٿيا