هو به وسري ويو.
152 .
جڏهن مجسمو وسايو ويو، (پوءِ اهو ظاهر ٿيڻ لڳو)
جڏهن اها چادر سج جي اونداهي جي تباهي وانگر خاڪ ٿي وئي،
پوءِ هن وٽ ويو ۽ پڇيو
پوءِ بادشاهه ان فقير وٽ ويو ۽ کيس سندس اچڻ جو راز ٻڌايائين.
ناريجي اسٽينزا
اي منير! ٻڌاءِ ته زمين تي ڪھڙو راجا آھي؟
”اي سائين! مهرباني ڪري مون کي بادشاهه جو نالو ۽ پتو ٻڌايو، جيڪو مون کان نه ڊڄي
ٻيو ڪهڙو ضدي هيرو آهي جنهن کي مون فتح نه ڪيو هجي؟
”اهو بادشاهه ڪير آهي، جنهن کي مون فتح نه ڪيو آهي؟ اها ڪهڙي جاءِ آهي، جيڪا منهنجي دهشت ۾ نه آئي هجي؟ 154.
ذهن ۾ شڪ پيدا نه ڪريو، آرام سان ٻڌاء.
”تون شايد مون کي انهيءَ عظيم انسان جو نالو ٻڌاءِ، جيڪو اڃا تائين ناقابل شڪست آهي.
سڀني ملڪن جي بادشاهن کي فتح ڪيو.
”مون پري ۽ ويجھن ملڪن جي سڀني بادشاهن کي فتح ڪيو آهي ۽ زمين جي سڀني بادشاهن کي پنهنجو غلام بڻائي ڇڏيو آهي.
(سڀني بادشاهن) مون کي حڪومت جي ڪم ۾ مشغول ڪيو آهي.
”مون ڪيترن ئي بادشاهن کي پنهنجا نوڪر مقرر ڪيا آهن ۽ ڪيترن ئي زيارتن تي غسل ڪري خيرات به ڏنيون آهن.
”مان بيشمار ڪشترين کي مارڻ کان پوءِ حڪومت ڪري رهيو آهيان
مان اهو آهيان، جنهن کان ٽنهي جهانن جا جاندار پري ڀڄن ٿا.
بيشمار رنگن ۽ سهڻي شڪلين جا گھوڙا مون کڻي ويا آهن.
”مون ڪيترن ئي رنگين گھوڙن کي اغوا ڪيو آهي ۽ خاص راجسو ۽ اشواميڌا يجنون ڪيون آهن.
”توهان مون سان متفق ٿي سگهو ٿا ته ڪا به جڳهه يا قرباني ڪالم مون کان اڻ واقف نه آهي
تون مون کي دنيا جو ٻيو رب ڪري قبول ڪرين.157.
”سڀئي ويڙهاڪ جن وٽ هٿيار ۽ هٿيار آهن، اهي منهنجا خادم آهن
مون ناقابل سزا ماڻهن کي ٽڪرا ٽڪرا ڪري ڇڏيو آهي ۽ انهن مان ڪيترائي مون کي خراج تحسين پيش ڪري رهيا آهن
پوءِ هينئر ٻيو ڪير آهي؟ جنهن کي چڱيءَ طرح سڃاڻڻ گهرجي.
”مون جهڙو عظيم ڪو به نه سمجهيو ويندو آهي ۽ اي عظيم يوگي! مون کي ٽنهي جهانن ۾ چيف ايڊمنسٽريٽر سمجهو“.
متسيندرا جي تقرير: پارس ناٿ کي خطاب:
سويا
”ته پوءِ ڇا ٿيو، جيڪڏهن تو سڄي دنيا کي فتح ڪيو ۽ دهشت ڪيو
پوءِ ڇا ٿيو، جو تو ويجھا سمورا ملڪ پنهنجن هاٿين جي پيرن هيٺان دٻايا آهن
”توکي ٽوپي دماغ نه آهي، جيڪو سڀني ملڪن سڀني ملڪن کي فتح ڪري
تون ان کان اڳ ڪيترائي ڀيرا شرمسار ٿيو آهين ۽ اهڙيءَ طرح نه رڳو هيءَ دنيا پر آخرت به وڃائي ويٺو آهين.
”اي بادشاهه! اُن ڌرتيءَ لاءِ انا پرست ڇو ٿئي، جو موت تي ڪنهن جو ساٿ نه ڏي
هيءَ ڌرتي وڏو ڌوڪو آهي، اڄ تائين نه ڪنهن جي ٿي آهي، نه ڪنهن جي ٿيندي.
”توهان جا خزانا ۽ توهان جون سهڻيون عورتون، انهن مان ڪو به آخر توهان سان گڏ نه هوندو
ٻين سڀني کي ڇڏي ڏيو، توهان جو پنهنجو جسم به توهان سان گڏ نه هوندو.
هن شاهي سامان جي ڪهڙي ڳالهه ڪجي، اها به آخر ۾ گڏ نه ٿيندي
سڀ جايون ۽ خزانا هڪ پل ۾ ٻئي جي ملڪيت بڻجي ويندا
”پٽ، زال ۽ دوست وغيره، انهن مان ڪو به آخر توهان سان گڏ نه هوندو
اي بي خبري ۾ رهندڙ عظيم جانور! پنھنجي ننڊ کي ھاڻي ڇڏي ڏيو، ڇو جو توھان جو جسم، جيڪو توھان سان پيدا ٿيو آھي، اھو پڻ توھان سان گڏ نه ٿيندو. 161.
”توهان انهن ويڙهاڪن تي ڀروسو نٿا ڪري سگهو، ڇاڪاڻ ته اهي سڀئي توهان جي عملن جو بار برداشت نه ڪندا
اهي سڀ خوفناڪ مصيبتن جي اڳيان ڀڄي ويندا
”توهان جي ڪا به تدبير ڪارآمد نه ٿيندي ۽ تنهنجا اهي سڀئي دوست وهندڙ پاڻيءَ وانگر وهي ويندا.
تنهنجا پٽ، تنهنجي زال، سڀ توکي ڀوت سڏيندا.“ 162.
متسيندرا کي خطاب ڪندي پارس ناٿ جو خطاب:
تومر اسٽينزا
اي مني! اهو ڪهڙو بادشاهه آهي؟
هاڻي ٻڌاءِ.
جڏهن مان وڃان ٿو ۽ هن کي فتح ڪريان ٿو،
”اي سائين! مون کي ٻڌايو ته اهو بادشاهه ڪير آهي، جنهن کي مان فتح ڪريان؟ ۽ پوءِ تون مون کي سڀني کان وڏو حاڪم سڏيندين.“ 163.
متسيندرا جو خطاب پارس ناٿ کي:
تومر اسٽينزا
اي هانس، بادشاهن جا بادشاهه! ٻڌ،
”اي حاڪم! تون زمين تي سڀ کان وڏو آهين
توهان سڀني بادشاهن کي فتح ڪيو آهي،
توهان سڀني بادشاهن کي فتح ڪيو آهي، پر جيڪو مان توهان کي ٻڌايان ٿو، توهان ان کي فتح نه ڪيو آهي.
هن جو نالو ’ابيبڪ‘ آهي.
”ان جو نالو آهي Avivek (جاهل) ۽ اهو توهان جي دل ۾ رهي ٿو
هن کي ڪنهن به بادشاهه فتح نه ڪيو هو.
ان جي فتح جي حوالي سان، اي بادشاهه! توهان ڪجهه به نه چيو آهي، اهو پڻ هڪ منفرد روپ آهي.
ڇَپائي اسٽينزا
هن Avivek طاقتور بالي کي فتح ڪيو ۽ ومن جي ماتحت ٿيڻو پيو
هن ڪرشن (وشنو) کي تباهه ڪيو ۽ رگوپتي رام کي سزا ڏني
جنهن راڻا کي شڪست ڏني ۽ طاقتور شمڀا راڄ کي ٽوڙي ڇڏيو.
هن راڻا ۽ جمڀاسورا کي تباهه ڪيو ۽ مهيشسور، ماڌو ۽ ڪيتاب کي قتل ڪيو
اي پيار جي ديوتا وانگر خوبصورت بادشاهه! توهان ان Avivek توهان کي وزير ڪيو آهي.
جن کي فتح ڪرڻ کان پوءِ ديوتائن، ڀوتن، گانڌرو ۽ ساڃاهه وندن کان خراج وصول ڪيو هو.
هن Avivek جي ڪاوڙ جي ڪري، ڪرن ۽ ڪورواس جنگ جي ميدان ۾ تباهه ٿي ويا
ان جي ڪاوڙ جي ڪري، راون کي پنهنجي سڀني ڏهن سرن کي وڃائڻو پيو
تنھنڪري اي لشڪر جا مالڪ! اي بادشاهه! جنهن ڏينهن ڪاوڙ اچي،
تنهنجو ايويڪ ان ڏينهن بي قابو ٿي ويندو،