جڏهن شڪتي سنگهه ڪرڙ ڌواجا کي ٽوڙي ڇڏيو، تڏهن دشمن به حفاظت لاءِ ائين ڀڄڻ لڳا، جيئن ماڻهو اُن طرف ڊوڙن ٿا ته جيئن پاڻ کي مينهن ۾ ٻڏڻ کان بچائين.1307.
سويا
پنهنجي ڀاءُ کي مري ويل ڏسي، ڪڪڙ ڀاڳ وڏي ڪاوڙ ۾ اڳيان آيو
هن ڪيترن ئي يوجن (فاصلي جي ماپ) تائين پنهنجا ڏند ڊگها ڪيا ۽ پنهنجي جسم کي جبل جي ماپ تائين وڌايو.
هن پنهنجا وار وڻن وانگر وڌيا ۽ پنهنجا هٿيار هٿ ۾ کڻي ميدان جنگ ۾ آيا
شڪتي سنگهه پنهنجي ڪمان کي ڇڪي، هڪ ئي تير سان هن کي هيٺ ڪري ڇڏيو. 1308.
ڀوتن جي لشڪر جو سردار اتي بيٺو هو، وڏي ڪاوڙ ۾ شڪتي سنگهه تي ڪري پيو
هن پنهنجي فوج جي وڏي حصي کي پاڻ سان گڏ ورتو ۽ وڏي ڪاوڙ ۾ اڳتي وڌيو
جنگ جي ميدان ۾ ايندڙ هن شيطان جو نالو ڪرپ هو
هو ساون جي بادلن وانگر دشمن کي تباهه ڪرڻ لاءِ اڳتي وڌيو.1309.
دشمن جي وڏي لشڪر کي ڏسي، شڪتي سنگهه سروير ناراض ٿي ويو.
پنهنجي دشمنن جي لشڪر جي چار ڀاڱن کي ڏسي، شڪتي سنگهه ڪاوڙ ۾ ڀرجي ويو، پر جنگ جي ميدان ۾ برداشت ڪري، هن پنهنجي هٿ ۾ ڪمان ۽ تير کنيو.
هو دشمن جي لشڪر جي سامهون ٿيو ۽ کيس ڏسندي ئي سڀ ڀڄڻ لڳا
بادلن کي ڊاهڻ لاءِ، اُهو جنگجو واءُ لڳي رهيو هو.1310.
ڪرپ (ديو) غائب ٿي ويو ۽ آسمان ڏانهن ويو ۽ اهي لفظ چوڻ لڳا
ڪرپ غائب ٿي ويو ۽ آسمان ۾ پاڻ کي ظاهر ڪندي چيائين ته اي شڪتي سنگهه! پاڻ کي بچائڻ لاءِ ڪيڏانهن ويندين؟“ اهو چئي هن هاٿي، گهوڙن، وڻن تي مينهن وسايا.
پٿر، پٿر، ڪرٿ، شينهن، جبل، رڇ ۽ ڪاري ڪوبرا
اهي سڀ زمين تي ڪري پيا، جن جي هيٺان شڪتي سنگهه کان سواءِ ٻيا سڀ ڪُٽي ويا ۽ ماريا ويا.1311.
(شيطان) جيترا جبل بادشاهه (شڪتي سنگهه) تي ڪريا آهن، اوترو ئي هن تيرن سان حفاظت ڪئي آهي.
راجا (شڪتي سنگهه) پنهنجي تيرن سان مٿس اڇلايل سموريون شيون روڪي ڇڏيون ۽ اهو زبردست جنگجو پنهنجي طاقت سان اتي پهچي ويو، جتي ڀوتن بيٺا هئا.
هن زبردست جنگجو، تلوار هٿ ۾ کڻي، انهن مان ڪيترن کي زخمي ۽ ڪيترن کي ماري ڇڏيو
ڀوتن جي لشڪر ڪجھ به نه ڪري سگھيو، جيڪو پنھنجي ٺڳيءَ جي ڪري شڪست کائي رھيو ھو/1312.
بادشاهه پنهنجي ڪمان ۽ تير هٿن ۾ کڻي، ڪرپ کي پنهنجو نشانو بڻايو.
جيڪو جيئرو هو ۽ هٿن ۾ هٿيار کڻندو هو، ڪيترائي ويڙهاڪ مارجي ويا هئا
جيڪي به وڙهڻ لاءِ اڳيان آيا، سي بي جان ٿي ويا ۽ ڪيترائي بيٺا ۽ رت سان ڳاڙها ٿي ويا
اهي بهار جي موسم ۾ ڳاڙهي ڪيسو جي گلن وانگر هلندا نظر اچن ٿا.1313.
DOHRA
ان جنگ ۾ شڪتي سنگهه ٻيهر هٿيار کنيا آهن
انهيءَ جنگ ۾، شڪتي سنگهه پنهنجا هٿيار رکي، ڀوتن جي لشڪر جي ڪيترن ئي ويڙهاڪن کي ماري وڌو.
سويا
بدصورت ديويءَ جو ڀاءُ ’بڪراتان‘ ڪاوڙ ۾ ڀرجي آيو ۽ هٿ ۾ تلوار کنيائين.
ڪرپ جي ڀاءُ وکارتنان ڏاڍي ڪاوڙ ۾ پنهنجي هٿ ۾ تلوار جهلي، دشمن کي مارڻ جي ڪوشش ڪئي.
هو رٿ ڊوڙائي اتي پهتو ۽ جنگ جي خواهش سبب اتان نه هٽيو.
رٿ ڊوڙائي، دل ۾ جنگ جي جوش سان، اتي پهتو ۽ چيائين، ”اي بادشاهه! تلوار رک، مان توکي ماريندس.
DOHRA
اهي ڳالهيون ٻڌڻ کان پوءِ شڪتي سنگهه ڀوڳ کنيو.
اهي ڳالهيون ٻڌي شڪتي سنگهه پنهنجي طاقت جو هٿيار هٿ ۾ کنيو ۽ دشمن ڏانهن ڏسندي ئي هن شڪتي، سج جي روشنيءَ وانگر تيزيءَ سان لاهي ڇڏيو.
سويا
وکارتنان جي دل کي ڇڪيندڙ شڪتي، جسم جي ٻئي پاسي تائين ڦهليل آهي
جنهن جسم تي سونهري شڪليون هيون،
اهو سڀ ڪجهه رت سان رنگيل هو
اها طاقت جسم ۾ هلندڙ سج وانگر لڳي رهي هئي جيئن راهو پنهنجي دشمني کي ياد ڪري نگليو.1317.
DOHRA
سروير (ديو) پنهنجي جان ڇڏي ڏني، جيئن ئي هن جي سيني ۾ ڀڄڻ لڳو.
خنجر جي حملي سان، ان عظيم ويڙهاڪ آخري ساهه کنيو ۽ سڀني طاقتور ويڙهاڪن، جن جي ذهنن ۾ خوف هو، ماتم ڪيو. 1318.
جڏهن بکترنان کي زبردستي شڪتي سنگهه ماريو هو.
جڏهن هيرو شڪتي سنگهه وکارتنان کي قتل ڪيو ته ڪرپ پنهنجي ڀاءُ جي موت جو غم برداشت نه ڪري سگهيو.
سويا