ٿمبھرا ملڪ ۾ تھمبڪرن نالي ھڪ راجا ھو.
(هو) نيڪن جو خادم ۽ بدڪارن جو دشمن هو.
هن جي گهر ۾ هڪ تمام سٺو ڪتو هو.
هوءَ ڏاڍي سهڻي هئي ۽ شينهن جهڙي شڪل واري هئي. 1.
هڪ ڏينهن (اهو ڪتو) بادشاهه جي گهر آيو.
(بادشاهه) کيس قتل ڪري هٽائي ڇڏيو.
راڻي کي ڪتي جو ڏاڍو شوق هوندو هو.
(راڻيءَ جي) دماغ کي (ان جي) تڪليف ٿيڻ ڪري ڏک ٿيو. 2.
حملي جي نتيجي ۾ ڪتو مارجي ويو.
راڻي اهو الزام بادشاهه تي لڳايو.
(بادشاهه) چيو، ”جيڪڏهن ڪتو مري وڃي ته ڇا ٿيندو؟
اسان وٽ اهڙا هزارين (ڪتا) آهن. 3.
هاڻي توهان ان ڳالهه کي وڏي عمر سمجهي ورتو آهي
۽ ڪيترن ئي طريقن سان ان جي عبادت ڪندو.
(راڻي چيو ته) (تو) صحيح چيو ته پوءِ (مان) ان جي عبادت ڪندس
۽ مان چڱيءَ طرح پاڻي ڀريندس. 4.
راڻي سندس نالو قطب شاهه رکيو
۽ اتي زمين کي دفن ڪيو.
هن لاءِ اهڙي قبر ٺاهي،
جنهن جهڙو ڪنهن پير صاحب جو به ناهي. 5.
هڪ ڏينهن راڻي پاڻ اتي وئي
۽ ڪجهه شيريني (مٺي) پيش ڪئي.
چوڻ لڳو ته (مون کي) مهربان پير صاحب
هن خواب ۾ (درشن) ڏئي منهنجو فرض پورو ڪيو آهي. 6.
پير صاحب مون کي ننڊ مان جاڳايو
۽ پنهنجي قبر ڏيکاريائين.
جڏهن منهنجي خواهش پوري ٿي،
پوءِ مون آيس ۽ ھن جاءِ کي سڃاڻي ورتو.
اهڙيءَ طرح جڏهن ڳوٺاڻن ٻڌو،
سو سڀ ماڻهو سندس عيادت ڪرڻ آيا.
مختلف مٺايون پيش ڪيون ويون
۽ ڪتي جي قبر کي چمي. 8.
اتي قاضي، شيخ، سيد وغيره ايندا هئا
۽ فاتحه کان پوءِ مٺايون ورهايون.
مٽيءَ کي اُڇلائڻ لاءِ ڏاڙهيءَ کي جھنڊو استعمال ڪرڻ
۽ ڪتي جي قبر کي چمي. 9.
ٻٽي
هن قسم جو ڪردار عورت پنهنجي ڪتي لاءِ ڪيو هو.
هن وقت تائين اتي جا ماڻهو قطب شاهه جي نالي تي زيارت ڪندا آهن. 10.
328.6174. 328.6174. 328.6174. 328.6174.328.6174. 328.6174. 328.6174. هلي ٿو
چوويهه:
اُتي بجيوتي نالي هڪ شهر هو.
اتي جو راجا برهمرام سين هو.
ان گهر ۾ بيگھرا متي نالي هڪ راڻي هئي.
(هوءَ ايتري سهڻي هئي) ڄڻ چنڊ هن کان روشني کسي ورتي هجي. 1.
اتي پنهاري (جهوري) رهندو هو.
جيڪو بادشاهه جي درگاهه تي پاڻي ڀريندو هو.
هن (هڪ ڏينهن) سون جا زيور ڏٺا،