چوويهه:
لاهور جي مٽيءَ نالي هڪ ڇتراڻي عورت اتي ٻڌندي هئي
جيڪو نهايت ذهين ۽ نيڪ هو.
هڪ مڙس هن سان شادي ڪئي
۽ هن سان گڏ ڪيترائي قسم جا عزا به ڪيائين. 2.
هو (عورت) پنهنجي پيءُ جي گهر آئي
۽ پاڻ ٻئي هنڌ هليو ويو.
سندس گهر ۾ ملاڪ نالي هڪ شخص رهندو هو.
عورت هن سان کيڏڻ چاهي ٿي. 3.
ثابت قدم:
عورت کيس ڪيترن ئي طريقن سان ڀڙڪايو.
کيس ڀاڪر پائي ڏاڍي خوشي ٿي.
جڏهن اها عورت حامله ٿي ته هن ائين ڪيو.
جتي سندس مڙس هوندو هو، اتان رستو وٺي ويندو هو. 4.
چوويهه:
(مڙس گڏجي چوڻ لڳو) اي پيارا! (توهان) کان سواءِ مون تمام گهڻو ڏک ڪيو آهي
۽ ائين منهنجو جسم تمام گهڻو پريشان ٿي ويو آهي.
ان ڪري مان پڇڻ کان سواءِ آيو آهيان.
مان توهان کان سواءِ ڇڏي نٿو سگهان. 5.
زال جي اچڻ سان مڙس کي ڏاڍي خوشي ٿي
۽ هن کي ويجهي سان پڪڙيو.
پوءِ ان (عورت) کيس (مڙس) ائين چيو
ته اي ناٿ! مان توکان حملا ٿي چڪي آهيان. 6.
اي پيارا! مان توهان جي پيار ۾ مڪمل طور تي مشغول آهيان
۽ مون کي توسان پيار ٿي ويو آهي.
مون اها جاءِ نه ڇڏي.
ان ڪري توسان ملڻ لاءِ رستو ورتو اٿم. 7.
هاڻي مان جيڪو چوندس سو ڪندس
(ته جيئن) رب جي جيءَ خوش ٿئي.
جيڪڏهن تون چاهين ته ڪرپن ڪڍي مون کي ماري ڇڏ
پر پاڻ کان جدا نه ٿيو. 8.
اهو بيوقوف (عورت جي) ڳالهه ٻڌي خوش ٿيو
۽ ڀيد ابڙو ڪجهه سمجهي نه سگهيو.
هنن چوڻ شروع ڪيو ته مان حامله آهيان.
اهڙيءَ طرح (هن) ان کي پنهنجي ذهن ۾ قبول ڪيو آهي. 9.
ٻٽي
نون مهينن کان پوء، ان عورت هڪ ڇوڪري کي جنم ڏنو.
ان بيوقوف سوچيو ته اها سندس ڌيءَ هئي ۽ فرق نه ٻڌائي سگهي. 10.1.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي منتري ڀوپ سمباد جي 255 هين چترڪاري ختم ٿئي ٿي، تمام سٺو آهي. 255.4792. هلي ٿو
چوويهه:
ھڪڙي تصويري گيلري ھڪڙي منفرد شڪل سان
هڪ بادشاهه جي زال چيو ويندو هو.
ان عورت کي اهڙي خوبصورتي هئي
جنهن کي نه ڪنن ٻڌو هو ۽ نه اکين ڏٺو هو. 1.
اُتي جو راجا اُت سنگهه هو
جنهن جي مشابهت ٻئي ڪنهن به ودهاتا جي پيدا نه ڪئي هئي.
هن جي روشني هن کي سينگاريو.
(سندس) حسن کي ڏسي، سڀ ديوي عورتون ۽ شيطاني عورتون مسحور ٿي ويون. 2.
ٻٽي
منوخ، ناگا، ڪنارن، ديوتا ۽ ڀوتن جون زالون
انهيءَ بادشاهه جو روپ ڏسي، هن سان ٽڪرائجڻ لڳا. 3.
چوويهه:
هن کي شڪار جو تمام گهڻو شوق هو
۽ هن کي سياست ۾ دلچسپي نه هئي.
جهنگ ۾ وڃڻ دوران هڪ هرڻ اٿيو ۽ ڀڄي ويو.
ان کان پوءِ هن گهوڙي ڊوڙائي. 4.
هو (هرڻ) وڏي رٿ سان ڀڄي ويو.
بادشاھه به ان ڀوت جي پيروي نه ڪئي.
هن ڏٺو ته هڪ تمام گهاٽو ٻوٽو.
(سندس) لڪل روپ بيان نه ٿو ڪري سگهجي.
اتي سال، تمل وغيره تمام وڏي برچ
ليمون، ڪدم، جتا بنيان،
نارنگي، سوکڙيون ٻوٽي ويون
۽ (سندن ميوا) ڪيترن ئي قسمن جي رسن سان ڀريل هئا. 6.
پيپل، کجيءَ جا پن ۽ کجيءَ جا پن هوندا هئا
۽ سريفل، سل ۽ سرري جا وڻ به هئا.
جامون برچ جا ٻه قسم هئا
۽ ناريل، انار ۽ نارنگي جا وڻ سينگاريل هئا.
ٻٽي
ان جاءِ تي نرگس ۽ گلاب جا گل ٽڙيل هئا.
هو نندن بن جهڙو نظر آيو جهڙو ٻيو ڪو نه.8.
چوويهه: