یادون جي لشڪر ۾ ڪرشن جو نالو مشهور هو.
پر اناگ سنگهه، پنهنجي گهوڙي کي ڊوڙائي، يهودي فوج جي بادشاهه جي سامهون اچي بيٺو
هن بادشاهه هڪ ئي وقت ۾ لشڪر جا سڀ لشڪر ناس ڪري ڇڏيا، مٿا زمين تي ائين ڪرڻ لڳا، جيئن آسمان مان تارا ڪِري رهيا آهن.
ڏاڍو ناراض ٿي، هو وري يهودين جي فوج تي ڪري پيو
ٻئي طرف ڪرشن به پنهنجي لشڪر ۾ هليو ويو، جنهن ڪري دشمن جي ذهن ۾ ڪاوڙ وڌي وئي
راجا اناگ سنگهه پنهنجي بندوق تي گولي هنئي، جنهن سان سپاهين کي باهه ۾ ٿلهي وانگر سڙي ويو
ويڙهاڪن جا عضوا ڪٽجي ويا، جيئن قربان گاهه ۾ ٻرندڙ گھاس 1145.
اُھي تير ھلائيندا آھن، ڪنن تائين ڪنارن ڏانھن ۽ ويڙھين کي نشانو بڻائيندا آھن.
ويڙهاڪ پنهنجن ڪمانن کي ڪنن تائين ڇڪي، تيرن کي ڪڍي ڇڏيندا آهن ۽ جيڪو تير انهن تيرن سان وچ ۾ ٽڪرائجي ٿو، ان کي ڪپي هيٺ اڇلايو وڃي ٿو.
تلوارن (لوهه جي هاٿي) ۽ ڪهاڙين سان ڪرشن جي جسم تي وار ڪندا آهن.
دشمن پنهنجون تلوارون هٿ ۾ رکي ڪرشن جي جسم تي گوليون هڻي رهيا آهن، پر ٿڪجي پوڻ ڪري ڪرشن جي ڌمڪين کي روڪي نه سگهيا.
جن ويڙهاڪن ڪرشن تي حملو ڪيو، انهن کي هن طرفان ٽڪر ٽڪر ڪيو ويو
هن پنهنجي ڪمان، تير، تلوار ۽ گدا هٿ ۾ کڻي، رٿن کي سندن رٿن کان محروم ڪري ڇڏيو.
ڪيترائي ويڙهاڪ زخمي ٿي جنگ جي ميدان مان ڀڄي وڃڻ شروع ڪيا آهن
۽ ٻيا ڪيترائي ميدان ۾ بهادريءَ سان وڙهندا رهيا، مئل ويڙهاڪ ائين نظر اچن ٿا، جيئن مئل نانگن جي بادشاهن کي، پکين جي راجا گرود جي هٿان ماريو ويو هجي. 1147.
ھٿ ۾ تلوار کڻي، انھيءَ ويڙھيءَ يھودين کي جنگ ۾ مشغول ڪيو
لشڪر جي چئن ڀاڱن کي مارڻ کان پوءِ، شاعر رام چوي ٿو ته راجا زور سان گوڙ ڪرڻ لڳو
هن جي گوڙ ٻڌي، بادل شرمسار ۽ خوفزده ٿي ويا
هو دشمنن جي وچ ۾ ائين شانائتو نظر اچي رهيو هو جيئن شينهن جي وچ ۾.1148.
وري ڦٽڪار ڪري لشڪر مارجي ويو ۽ ڪيترائي بادشاهه مارجي ويا
پنجاهه هزار سپاهي ماريا ويا ۽ سردارن کي سندن رتن کان محروم ۽ چٽ ڪيو ويو
ڪٿي گهوڙا، ڪٿي هاٿي، ته ڪٿي بادشاهن جي لڙائيءَ ۾
راجا اناگ سنگهه جو رٿ ميدان جنگ ۾ مستحڪم نه آهي ۽ اهو ناچ ڪندڙ اداڪار وانگر ڊوڙي رهيو آهي.1149.
اتي ڪرشن جو هڪ بهادر جنگجو امر خان نالي هو، بادشاهه اچي ساڻس گڏ بيٺو.