مغل پري نه رهيو هو ۽ هن کي ڏسي
هن شيخ کي هيسين جي ٿانون ۾ ڦاسايو (7)
دوهيرا
ايتري ۾ سٽي ڪوٽوال مان ڪانسٽيبل، پوليس اسٽيشن جو آفيسر، اندر هليو ويو.
هوءَ مغلن کي مکڻ جي ڪمري ڏانهن ڊوڙائي.
اهلڪارن گهر کي هر طرف کان گھيرو ڪيو ۽ فرار نه ٿيندي ڏسي هن گهر کي باهه ڏئي ڇڏي.
۽ گھر کان ٻاهر آيو ۽ اتي بيٺو (9)
هوءَ پنهنجي سيني تي زور سان ماتم ڪندي روئڻ لڳي، ’منهنجي گهر کي باهه لڳي آهي، منهنجو گهر سڙي رهيو آهي.
چارئي سڙي سڙي مري ويا ۽ ڪنهن کي به سندن آسرو نه آيو (10) (1)
اٺون مثال مبارڪ چترڪار جي راجا ۽ وزير جي گفتگو، خيرات سان پورو ٿيو. (8) (155)
دوهيرا
لاهور شهر ۾ هڪ سوداگر جي زال رهندي هئي.
هن جي چمڪندڙ اکين گلن کي به لال ڪري ڇڏيو هو (1)
چوپائي
سندس نالو جگجيوتي متي هو.
جگ جوت متي جي نالي سان سڃاتي وڃي ٿي، دنيا ۾ حسن ۾ سندس برابر ڪو به نه هو.
(هن وٽ اهڙي) شاندار خوبصورتي هئي
هن جي نظر ۾، روشني، پڻ، ذلت محسوس ڪئي. (2)
دوهيرا
هن جي علامتي خوبصورتي کان متاثر ٿي، هڪ راجا هوس ۾ پکڙجي ويو.
عزم سان، هن کي پيار ڪرڻ لاء پنهنجي تجويز پيش ڪئي (3)
هوءَ به راجا سان پيار ۾ پئجي وئي ۽ پنهنجي نوڪر جي ذريعي،
چترڪلا، راجا کي پنهنجي گهر سڏيو (4)
راجا کي ڏسندي ئي چترڪلا پاڻ زمين تي ڪري پيو
ڪمپڊ، شيو جي مخالف، هن کي پنهنجي پيار جي تير سان ڇڪايو هو (5)
چوپائي
جڏهن هو اٿيو ته هن چيو:
”اي راجا، مون سان پيار ڪر.
”تنهنجي نظر مون کي جذبي جي گرفت ۾ آڻي ڇڏيو آهي
۽ مان پنهنجا سڀ حواس وڃائي چڪو آهيان.' (6)
دوهيرا
راجا هن سان پيار ڪرڻ کان انڪار ڪيو. ڪاوڙ ۾ اچي راجا کي پاڻ سان وٺي آيو (جگ جوگ متي جي گهر)
پر واپاريءَ وٽ ويو ۽ کيس ٻڌايائين ته هڪ شخص سندس غير موجودگيءَ ۾ سندس گهر اچي رهيو آهي.
ارريل
اهو ٻڌي هو هڪدم گهر آيو ۽ ڏاڍو پريشان ٿيو
پنهنجي زال جو فريب وارو راز ڏسي.
زال سوچيو، کيس راجا سان ڏسي، هو (مڙس) ماري ڇڏيندو
هن کي ۽ ان کان پوء، هن کي پڻ ختم ڪري ڇڏيندو (8)
دوهيرا
هن سوچيو، ”مون کي راجا کي بچائڻ لاءِ ڪجهه ڪرڻ گهرجي. مون کي خدمت ڪرڻ گهرجي
منهنجي مڙس کي لذيذ طعام ڏيو ۽ کيس موڪل ڏيو.' (9)
هوءَ راجا جي چوڌاري هيسين جي ٿلهي ۾ ويڙهي، ڀت جي ڀرسان بيٺي.
هن پنهنجي واپاري مڙس کي ڏاڍي خوشيءَ سان مليو ۽ ان لاءِ شاندار کاڌو تيار ڪيو (10)
ارريل
هن شاهه کي چڱي ماني کارائي.
هوءَ هن جي خدمت ۾ لذيذ ڀاڄيون ڪندي هئي ۽ هن کي هڪ مٿڀرو ڊرائي فروٽ سڪي ڏانهن اڇلڻ لاءِ چيو ۽ چيائين:
(يعني) هن چٽ ۾ (هڪڙو) مڱڻيون وجهي ڇڏيو.
”توهان کٽيو جيڪڏهن اهو سڌو ٿلهي ۾ وڃي، ٻي صورت ۾ توهان هارايو (11)