پر (هو) اڃا تائين اُربشي جو روپ نه پارائي سگهيو. 9.
چوويهه:
(هو) سڀني هٿن تي هٿيارن سان سينگاريل هو.
هن پنهنجي جسم کي ڪيترن ئي هٿن سان سينگاريو هو ۽ اهي سڀ ساراهه جي لائق نظر اچي رهيا هئا.
دنيا ۾ هيرا ۽ موتي (هن جي چهري سميت) سينگاريل هئا.
هيرن جي هار وانگر، هن دنيا کي موهي ڇڏيو. چنڊ وانگر هوءَ سڀني کي جادو ڪري ڇڏيندي آهي (10)
پاڻ:
(اها) عورت هڪ منفرد هٿيار پهريل هئي ۽ هن جي پيرن تي عجيب زيور هئا.
(سندس) ڳچيءَ ۾ ڳاڙهي رنگ جو هار چمڪي رهيو هو، جيڪو سج کان به وڌيڪ روشن نظر اچي رهيو هو.
هن جي منهن تي موتين جا تار (چمڪي رهيا هئا) ۽ ان مرگلوچاڻي جون اکيون هرڻ وانگر چمڪي رهيون هيون.
هو سڀني جي ذهنن کي ائين موهي رهيو هو، ڄڻ برجناٿ (سري ڪرشن) پنهنجو پاڻ کي سنڀاليو هجي. 11.
هن جي ڪلهن تي پکڙيل وارن سان، پگڙي هن جي مٿي تي دلڪش لڳي رهي هئي.
هن جي جسم تي چمڪندڙ زيورن سان، اهو ’ماڻهو‘ هر ماڻهوءَ کي متوجه ڪندو هو.
جڏهن هوءَ انهن جي صحن ڏانهن آئي، هن جي پوشاڪ کي ڇڪيندي، ان عورت کي پنهنجو جذبو محسوس ڪيو.
طوائف کي مرد جي روپ ۾ ڏسي، ديوتائن ۽ شيطانن جون هزارين زالون خوش ٿيون.(12)
هن جي جسم تي زيورن سان هوء تلوار ۽ ڪمان سان نشان لڳندي رٿ تي چڙهندي هئي.
ڀاڄيون کائيندي هوءَ سڀني ديوتائن ۽ شيطانن کي وڪوڙي وئي.
اندرا پنهنجي هزارين اکين سان ڏسڻ جي باوجود به هن جي خوبصورتي کي سمجهي نه سگهيو.
برهما، خالق، پاڻ کي پيدا ڪري، ان کي حاصل نه ڪري سگهيو (13)
چڱيءَ طرح پان چٻائڻ ۽ گڏيل هٿيارن سان ليس.
(انهي) انوپم سندري سورما (اکين ۾) وجهي سڀني ديوين ۽ ديوتائن کي ٺڳيو آهي.
ان عورت جي ڳچيءَ ۾ موتي، ڪنگڻ ۽ ڪنڊن جو هار پيل آهي.
ڪنر، يڪشا، ڀوجنگ ۽ هر طرف کان ماڻهو ڏسڻ لاءِ آيا آهن. 14.
اندرا هزار اکين سان ڏسڻ جي باوجود به پنهنجي تصوير جي پڇاڙي نه ڏسي سگهي.
شيشناگ بيشمار منهن سان ساراهه ڳائي رهيو آهي پر (هو به) پار نه پيو.
رودر (ان) محبوب جي سِري کي ڏسڻ لاءِ پنج مُنهن ٺاهي،
(سندس) پٽ (ڪارتيڪيا) کي ڇهه منهن ۽ برهما کي چار منهن هئا. ان ڪري هن کي چار منهن (چتورانن) سڏيو ويندو آهي. 15.
سونا، طوطا، چنڊ، شينهن، چاڪو، ڪبوتر ۽ هاٿيءَ جا ڪُرڪي رهيا آهن.
ڪلپ برچ جي ڀيڻ (لڇمي) ۽ انار هن جي حسن کي ڏسڻ کان پوءِ بغير ڪنهن نشان جي وڪامي وئي.
(ان کي) ڏسي سڀ ديوتائون ۽ ديوتائون عجب ۾ پئجي وڃن ٿيون ۽ (سندس) حسن کي ڏسي ماڻهو ۽ ديوتائون حيران ٿي وڃن ٿا.
ان ڇوڪريءَ جي حصن مان هوءَ راج ڪمار لڳي پئي هئي، پر سڃاڻپ نه ٿي سگهي هئي. 16.
ٻٽي
ڏهن سرن سان راون ٻڌائي ٿو (پنهنجي صفتن جو) ۽ ويهن هٿن سان لکي ٿو،
(پر پوءِ به) هو انهيءَ عورت جي حسن کي بلڪل به ڳولي نه سگهيا. 17.
پاڻ:
(هو) هڪ زيور (سرپيچ) پائيندو آهي، جنهن جي مٿي تي ڳاڙها ڳاڙها لڳل هوندا آهن ۽ ڳچيءَ ۾ موتين جو هار هوندو آهي.
ڪم ديو به سهڻي زيورن جي چمڪ ڏسي لڪي پيو آهي.
(ان کي) ڏسڻ سان دل ۾ خوشي وڌي ٿي ۽ بدن جا درد هڪدم غائب ٿي وڃن ٿا.
(سندس) جوبن جو شعلو ائين سڙي رهيو آهي، ڄڻ اندرا ديوتائن جي وچ ۾ لطف اندوز ٿي رهي آهي. 18.
ان بي مثال خوبصورتيءَ (انگارڪا جي) ٿنڀن کي کولي ڇڏيو آهي ۽ پان چٻائيندي سينگاريل آهي.
ٻنهي اکين ۾ سورما لڳل آهي ۽ پيشانيءَ تي زعفران جو ڳاڙهي ٽڪو لڳل آهي.
(سندس) ڪنڌ اهڙيءَ طرح جھڪي ٿو جڏهن (مٿو) ڦيرائي ٿو، ڪوي رام قدرتي طور تي هن معنيٰ ۾ سوچيو آهي،
ڄڻ ته ننڊ مان اُٿندڙ ذهن کي قيد ڪري جيل موڪليو ويو آهي. 19.
هن هر قسم جي سينگار ڪئي آهي ۽ هن جي مٿي تي کليل ڪارا تالا تمام خوبصورت آهن.
(سندس) نوڪريءَ جو شعلو ٻرندڙ آهي. (هن کي) ڏسڻ سان ساجن توبهه ڪري پشيمان ٿي پوندا آهن (يعني بگڙيل ٿي ويندا آهن).
ڪنارن، يڪشا، ڀوڄنگ ۽ طرفن جون عورتون کيس ڏسڻ لاءِ اچن ٿيون.
گنڌرو جون زالون، ديوتائون، ديوتائون سڀ (سندس) روشنيءَ کي ڏسي خوش ٿيون. 20.
دوهيرا