شري دسم گرنتھ

صفحو - 911


ਗ੍ਰਿਹ ਕੌ ਪਲਟਿ ਬਹੁਰਿ ਨਹਿ ਆਵੈ ॥
grih kau palatt bahur neh aavai |

هو وري گهر نه موٽيو

ਹਨ੍ਯੋ ਭਾਗ ਕੇ ਭਾਰੇ ਜਾਵੈ ॥੧੨॥
hanayo bhaag ke bhaare jaavai |12|

'هو ڪڏهن به پنهنجي گهر ڏانهن نه موٽيو ۽ برباد ڪيو ويو (12)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਤਹਾ ਪਹੂਚਨ ਕੋ ਕਛੂ ਪੈਯਤੁ ਨਹੀ ਉਪਾਇ ॥
tahaa pahoochan ko kachhoo paiyat nahee upaae |

”اندر وڃڻ جو ڪو رستو ناهي،

ਚਲਹੁ ਦੇਗ ਮੈ ਬੈਠਿ ਕੈ ਜਾ ਤੇ ਲਖ੍ਯੋ ਨ ਜਾਇ ॥੧੩॥
chalahu deg mai baitth kai jaa te lakhayo na jaae |13|

”توهان کي کائڻ جي برتن ۾ لڪي اچڻو پوندو ته جيئن ڪو به ڏسي نه سگهي (13)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਬੇਗਮ ਜਬ ਤੇ ਤੁਮੈ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
begam jab te tumai nihaariyo |

جڏهن کان بيگم توکي ڏٺو آهي،

ਖਾਨ ਪਾਨ ਸਭ ਕਛੁ ਬਿਸਾਰਿਯੋ ॥
khaan paan sabh kachh bisaariyo |

”جڏهن کان راڻي توکي ڏٺو آهي، تڏهن کان کائڻ پيئڻ ڇڏي ڏنو آهي.

ਲਗਨ ਲਗੈ ਬਿਹਬਲ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ॥
lagan lagai bihabal hvai gee |

بهبل بهل ٿي ويو آهي خبر پوڻ سان ته تو کي هن جو جنون آهي

ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਛਾਡਿ ਦਿਵਾਨੀ ਭਈ ॥੧੪॥
grih ko chhaadd divaanee bhee |14|

”هن عقيدت ۾ هوش وڃائي ويٺو آهي ۽ جيئڻ کي ڇڏي چريو ٿي پيو آهي.“ (14)

ਸੀਸ ਫੂਲ ਸਿਰ ਪਰ ਜਬ ਧਾਰੈ ॥
sees fool sir par jab dhaarai |

جڏهن (هوءَ) پنهنجي مٿي تي گلن جو دائرو پائيندي آهي

ਕੋਟਿ ਸੂਰ ਜਨੁ ਚੜੇ ਸਵਾਰੈ ॥
kott soor jan charre savaarai |

”سُر تي گلن جي گلدستي سان، هوءَ سج وانگر پکڙجي ٿي.

ਜਬ ਬਿਹਸਿ ਕੈ ਬਿਰੀ ਚਬਾਵੈ ॥
jab bihas kai biree chabaavai |

جڏهن (هوءَ) کلندي ۽ مانيءَ جو هڪ ٽڪرو چٻاڙيندي

ਦੇਖੀ ਪੀਕ ਕੰਠ ਮਹਿ ਜਾਵੈ ॥੧੫॥
dekhee peek kantth meh jaavai |15|

”جڏهن، مسڪرائي، هوءَ چقندر جو رس پيئي، ته اها سندس ڳلي کي ساراهي ٿي.“ (15)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਹਜਰਤਿ ਤਿਹ ਪੂਛੇ ਬਿਨਾ ਕਛੂ ਨ ਉਚਰਤ ਬੈਨ ॥
hajarat tih poochhe binaa kachhoo na ucharat bain |

”راجا ڪڏهن به سندس رضامندي کان سواءِ ڪو به ڪم نه ڪندو آهي.

ਲਾਲ ਭਏ ਬਿਸਪਾਲ ਮਨ ਹੇਰਿ ਬਾਲ ਕੇ ਨੈਨ ॥੧੬॥
laal bhe bisapaal man her baal ke nain |16|

”هن جي اکين ۾ ڏسندي، ڪمپڊ به لال ٿيڻ لڳندو آهي.(16)

ਤਾ ਕੋ ਤੁਮਰੋ ਰੂਪ ਲਖਿ ਪੁਲਿਕਿ ਪਸੀਜ੍ਰਯੋ ਅੰਗ ॥
taa ko tumaro roop lakh pulik paseejrayo ang |

”توهان جي نظر اچڻ کان پوءِ، هن جو جسم پگهر ۾ ٻريو آهي،

ਬੇਸੰਭਾਰ ਭੂਅ ਪੈ ਗਿਰੀ ਜਨੁ ਕਰਿ ਡਸ੍ਰਯੋ ਭੁਜੰਗ ॥੧੭॥
besanbhaar bhooa pai giree jan kar ddasrayo bhujang |17|

'۽ هوءَ فرش تي ائين ڪري ٿي ڄڻ ڪنهن رينگڻ کيس کائي ڇڏيو آهي.' (17)

ਖਾਨ ਸੁਨਤ ਤ੍ਰਿਯ ਬਾਤ ਕੌ ਮਨ ਮਹਿ ਭਯੋ ਖੁਸਾਲ ॥
khaan sunat triy baat kau man meh bhayo khusaal |

عورت جو ڪلام ٻڌي خان ڏاڍو خوش ٿيو،

ਜ੍ਯੋ ਤੁਮ ਕਹੌਂ ਤਿਵੈ ਚਲੌਂ ਮਿਲੌਂ ਜਾਇ ਤਤਕਾਲ ॥੧੮॥
jayo tum kahauan tivai chalauan milauan jaae tatakaal |18|

(۽ چيائين ته) ”جيڪو تون چوندين سو ڪندس ۽ ساڻس ملڻ ويندس“ (١٨)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਯਹ ਜੜ ਬਾਤ ਸੁਨਤ ਹਰਖਯੋ ॥
yah jarr baat sunat harakhayo |

اهو ٻڌي فقير خوش ٿي ويو.

ਦੁਰਬਲ ਹੁਤੋ ਪੁਸਟ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ॥
durabal huto pusatt hvai gayo |

بيوقوف، اهو سڀ ٻڌي، ڏاڍو خوش ٿيو ۽ اڳتي وڌڻ لاءِ تيار ٿي ويو.

ਜੌ ਤੁਮ ਕਹੌ ਸੁ ਕਾਜ ਕਮੈਯੈ ॥
jau tum kahau su kaaj kamaiyai |

(چيو) جيڪو تون چوندين سو ڪندس.

ਬੇਗਮ ਸੀ ਭੋਗਨ ਕਹ ਪੈਯੈ ॥੧੯॥
begam see bhogan kah paiyai |19|

(19) ”توهان جيڪا به صلاح ڏيو، سو مان ڪندس ۽ راڻي سان پيار ڪندس.

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਹਜਰਤਿ ਜਾ ਕੀ ਮੂਰਤਿ ਲਖਿ ਰਹਿਯੋ ਪ੍ਰੇਮ ਸੌ ਪਾਗ ॥
hajarat jaa kee moorat lakh rahiyo prem sau paag |

”جنهن جي حسن سان شهنشاهه مسحور آهي، هوءَ منهنجي عشق ۾ جڪڙيل آهي،

ਸੋ ਹਮ ਸੋ ਅਟਕਤ ਭਈ ਧੰਨ੍ਯ ਹਮਾਰੇ ਭਾਗ ॥੨੦॥
so ham so attakat bhee dhanay hamaare bhaag |20|

'مان سمجهان ٿو ته اها منهنجي وڏي قسمت ۽ اعزاز آهي.' (20)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਯਹ ਸੁਨਿ ਭੇਦ ਚਿਤ ਮਹਿ ਰਾਖ੍ਯੋ ॥
yah sun bhed chit meh raakhayo |

(هن) اهو ٻڌي دل ۾ راز رکيو

ਔਰ ਮਿਤ੍ਰ ਤਨ ਪ੍ਰਗਟ ਨ ਭਾਖ੍ਯੋ ॥
aauar mitr tan pragatt na bhaakhayo |

اهو راز دل ۾ رکيائين ۽ ڪنهن دوست کي ظاھر نه ڪيائين.

ਪ੍ਰਥਮ ਦੇਗ ਮੈ ਬਸਤ੍ਰ ਬਿਛਯੋ ॥
pratham deg mai basatr bichhayo |

سڀ کان پهرين دڙي ۾ هٿيار رکيائين.

ਤਾ ਮੈ ਬੈਠਿ ਆਪੁ ਪੁਨਿ ਗਯੋ ॥੨੧॥
taa mai baitth aap pun gayo |21|

هن ڀاڄيءَ ۾ چادر وڇائي، پوءِ اُن ۾ ويهاريو (21)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਖਾਨ ਤਿਹਾਰੌ ਰੂਪ ਲਖਿ ਬੇਗਮ ਰਹੀ ਲੁਭਾਇ ॥
khaan tihaarau roop lakh begam rahee lubhaae |

(۽ کيس وري چيو ويو ته) ”خان، بيگم تنهنجي صورت تي جادو ڪري ڇڏيو آهي.

ਸਾਹਿਜਹਾ ਕੋ ਛਾਡਿ ਕੈ ਤੋ ਪਰ ਗਈ ਬਿਕਾਇ ॥੨੨॥
saahijahaa ko chhaadd kai to par gee bikaae |22|

۽ شهنشاهه شاهجهان کي قربان ڪري پاڻ کي تو وٽ وڪڻي ڇڏيو آهي.(22)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਤੌਨ ਪਠਾਨ ਦੇਗ ਮਹਿ ਡਾਰਿਸ ॥
tauan patthaan deg meh ddaaris |

(سخي) ڏٺائين ته ديگ ۾ پٺاڻ

ਲੈ ਹਜਰਤਿ ਗ੍ਰਿਹ ਓਰ ਸਿਧਾਰਸ ॥
lai hajarat grih or sidhaaras |

هوءَ کيس ڀاڄيءَ ۾ وجهي، شهنشاهه جي محل ۾ وٺي وئي.

ਦੇਖਤ ਲੋਗ ਸਭੈ ਤਹ ਜਾਵੈ ॥
dekhat log sabhai tah jaavai |

سڀ ماڻهو کيس (Deg) ڏانهن ڏسي رهيا هئا.

ਵਾ ਕੌ ਭੇਦ ਨ ਕੋਊ ਪਾਵੈ ॥੨੩॥
vaa kau bhed na koaoo paavai |23|

ماڻهن ڏٺو ته اُتي کڻي ويا، پر ڪنهن کي به ان راز تي شڪ نه پيو (23)

ਲੈ ਬੇਗਮ ਕੇ ਪਾਸ ਉਤਾਰਿਯੋ ॥
lai begam ke paas utaariyo |

هو (اهو درجو) کڻي هيٺ بيگم وٽ ويو.

ਬੇਗਮ ਤਾ ਕੋ ਦਾਰਿਦ ਮਾਰਿਯੋ ॥
begam taa ko daarid maariyo |

هن (نوڪري) ان کي راڻي جي ڀرسان بدلايو، ۽ راڻي هن کي مالدار بڻائي ڇڏيو.

ਸਖੀ ਭੇਜ ਪਤਿ ਲਯੋ ਬੁਲਾਈ ॥
sakhee bhej pat layo bulaaee |

سخي (بيگم) موڪلائي پنهنجي مڙس کي سڏيو

ਕਾਨ ਲਾਗਿ ਕੈ ਬਾਤ ਜਤਾਈ ॥੨੪॥
kaan laag kai baat jataaee |24|

هن کيس موڪليو ته پنهنجي مڙس کي سڏي ۽ هن جي ڪنن ۾ راز کي ظاهر ڪري (24)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਸਖੀ ਭੇਜਿ ਪਾਤਸਾਹ ਕੌ ਲੀਨੋ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਇ ॥
sakhee bhej paatasaah kau leeno nikatt bulaae |

نوڪر موڪلڻ کان پوءِ شهنشاهه کي فون ڪيائين.