هو وري گهر نه موٽيو
'هو ڪڏهن به پنهنجي گهر ڏانهن نه موٽيو ۽ برباد ڪيو ويو (12)
دوهيرا
”اندر وڃڻ جو ڪو رستو ناهي،
”توهان کي کائڻ جي برتن ۾ لڪي اچڻو پوندو ته جيئن ڪو به ڏسي نه سگهي (13)
چوپائي
جڏهن کان بيگم توکي ڏٺو آهي،
”جڏهن کان راڻي توکي ڏٺو آهي، تڏهن کان کائڻ پيئڻ ڇڏي ڏنو آهي.
بهبل بهل ٿي ويو آهي خبر پوڻ سان ته تو کي هن جو جنون آهي
”هن عقيدت ۾ هوش وڃائي ويٺو آهي ۽ جيئڻ کي ڇڏي چريو ٿي پيو آهي.“ (14)
جڏهن (هوءَ) پنهنجي مٿي تي گلن جو دائرو پائيندي آهي
”سُر تي گلن جي گلدستي سان، هوءَ سج وانگر پکڙجي ٿي.
جڏهن (هوءَ) کلندي ۽ مانيءَ جو هڪ ٽڪرو چٻاڙيندي
”جڏهن، مسڪرائي، هوءَ چقندر جو رس پيئي، ته اها سندس ڳلي کي ساراهي ٿي.“ (15)
دوهيرا
”راجا ڪڏهن به سندس رضامندي کان سواءِ ڪو به ڪم نه ڪندو آهي.
”هن جي اکين ۾ ڏسندي، ڪمپڊ به لال ٿيڻ لڳندو آهي.(16)
”توهان جي نظر اچڻ کان پوءِ، هن جو جسم پگهر ۾ ٻريو آهي،
'۽ هوءَ فرش تي ائين ڪري ٿي ڄڻ ڪنهن رينگڻ کيس کائي ڇڏيو آهي.' (17)
عورت جو ڪلام ٻڌي خان ڏاڍو خوش ٿيو،
(۽ چيائين ته) ”جيڪو تون چوندين سو ڪندس ۽ ساڻس ملڻ ويندس“ (١٨)
چوپائي
اهو ٻڌي فقير خوش ٿي ويو.
بيوقوف، اهو سڀ ٻڌي، ڏاڍو خوش ٿيو ۽ اڳتي وڌڻ لاءِ تيار ٿي ويو.
(چيو) جيڪو تون چوندين سو ڪندس.
(19) ”توهان جيڪا به صلاح ڏيو، سو مان ڪندس ۽ راڻي سان پيار ڪندس.
دوهيرا
”جنهن جي حسن سان شهنشاهه مسحور آهي، هوءَ منهنجي عشق ۾ جڪڙيل آهي،
'مان سمجهان ٿو ته اها منهنجي وڏي قسمت ۽ اعزاز آهي.' (20)
چوپائي
(هن) اهو ٻڌي دل ۾ راز رکيو
اهو راز دل ۾ رکيائين ۽ ڪنهن دوست کي ظاھر نه ڪيائين.
سڀ کان پهرين دڙي ۾ هٿيار رکيائين.
هن ڀاڄيءَ ۾ چادر وڇائي، پوءِ اُن ۾ ويهاريو (21)
دوهيرا
(۽ کيس وري چيو ويو ته) ”خان، بيگم تنهنجي صورت تي جادو ڪري ڇڏيو آهي.
۽ شهنشاهه شاهجهان کي قربان ڪري پاڻ کي تو وٽ وڪڻي ڇڏيو آهي.(22)
چوپائي
(سخي) ڏٺائين ته ديگ ۾ پٺاڻ
هوءَ کيس ڀاڄيءَ ۾ وجهي، شهنشاهه جي محل ۾ وٺي وئي.
سڀ ماڻهو کيس (Deg) ڏانهن ڏسي رهيا هئا.
ماڻهن ڏٺو ته اُتي کڻي ويا، پر ڪنهن کي به ان راز تي شڪ نه پيو (23)
هو (اهو درجو) کڻي هيٺ بيگم وٽ ويو.
هن (نوڪري) ان کي راڻي جي ڀرسان بدلايو، ۽ راڻي هن کي مالدار بڻائي ڇڏيو.
سخي (بيگم) موڪلائي پنهنجي مڙس کي سڏيو
هن کيس موڪليو ته پنهنجي مڙس کي سڏي ۽ هن جي ڪنن ۾ راز کي ظاهر ڪري (24)
دوهيرا
نوڪر موڪلڻ کان پوءِ شهنشاهه کي فون ڪيائين.